چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

رساله حاضر که پژوهشی پیرامون یکی از موضوعات مورد علاقه هیدگر است متکی بر ترجمه انگلیسی آثار اوست . آثاری که در برگیرنده دیدگاههای هیدگر درباره زبان است و در آنها بیشتر از جاهای دیگر از این موضوع سخن گفته شده - بطور عمده کتاب های "در راه زبان" و "شعر، زبان، تفکر" پایه کار بوده است . و البته "هستی و زمان" - که شاه بیت تفکر اوست - و "مقدمه ای بر مقالات کوتاه دیگر، بهرحال، آنچه در پی می آید تفسیری است از دیدگاه هیدگر درباره زبان، و شاید این کار همانقدر هرمنوتیکی ترین فلیسوف است ، خود با متن وارد مکالمه و گفتگو می شد و می کوشید تا گوشش را بر آوای متن، و نیز متن هستی، بگشاید پیغام بگیرد و معنا بیافریند. هیدگر نه تنها خود بلکه همگان را به نگاه دوباره به گذشته و فهم تازه از اندیشه ها دعوت می کرد، فهمی براساس پیغامی که از متن شنیده می شود.

در طول تاریخ گاه انسانهایی اغلب فرهیخته، روزگار خود را همچون آینه ای بازتابانده اند و حتی بدل به سمبلی از عصر خویش گشته اند و چه کس می توان جاودانگی انسانی را انکار کند که عصری را در خود جای داده است و این چنین برتر از همه زمانها پای به عرصه جاودانگی نهاده است ؟ شاید اغراق آمیز نباشد اگر بگوئیم نیچه چنین انسانی است : او می شکفد، می آفریند، فرومی پاشد و جاودانه می شود. همچون عصر خویش ، دورانی که می رود تا با تندباد پوچ گرایی از هم فرو پاشد و از خاکسترش ابرمرد چون ققنوسی زاده شود، نیچه نیز از هم فرو می پاشد (1889) تا منادی انسانی بزرگ باشد که تا ابد به تیزبینی، سرسختی و در عین حال لطافتش همگان را شگفت زده می سازد. جهان با یونان می شفکد و با دوران مدرن از هم فرو می پاشد، این پرسش اما هنوز پاسخی نیافته است که آیا این فروپاشی پر عظمت را حاصلی هست ؟ چیزی که زاده شود، جاودانگی به ارمغان آرد و تحسین برانگیز؟ نیچه در پی علت یابی انحطاط دوران خویش است ، انحطاطی که تا عمق لحظه لحظه اکنون ما نیز ادامه یافته است . تهی شدن همه چیزها از آن اصالت ، شکوه و قداست همیشگی اش و تفاوت فاحش میان یونان و قرون پس از آن شاید پدید آورنده این پرسش همیشگی باشد که چرا؟ چرا همه جهان اینگونه از همه اصالت ها و ارزشها، از آن شادابی زاینده و پویا تهی گشته است ؟ چگونه آنچیزی شدیم که هستیم: دلزده: عبوس زاهدانه، سست و درنگ کار، بی هیچ آفرینندگی حتی و در یک کلمه برده. چگونه ناگهان زندگی در دروه همه جهان روبه افول نهاد و مردگان متولیان زیاده خواه زندگی گشتند؟ چه شد که شکوه سرزنده سلیمان از یادها رفت و تمام گسترده ذهنمان را رنج مقدس ایوب پر کرد؟ پاسخ نیچه به تمامی این پرسش ها، یک کلمه است ، فقدان دیونیسوسی. فقدان آن ایمانی که در عین رنج می خندد و بر میخ ها پای می کوبد و می رقصد: ایوبی که رنج می برد اما سلیمان وار بر همه هستی حکم می راند.

در این رساله سعی شده است مراحل تقویم اعیان در آگاهی را مطابق با نظر هوسرل نشان داده شود این امر در 4 بخش انجام می شود. در بخش 1 تحت عنوان تقویم اگوی محض ابتدا مراحلی را که هوسرل طی می کند تا به هستی مطلق و شک ناپذیر یعنی اگوی محض برسد بررسی می شود. سپس با طرح مسائل تقویمی مربوط به اگوی محض به تقویم اگوی دگیر پرداخته شده که نقش اساسی در تقویم جهان عینی ایفا می کند و در بخش 2، 3 و 4 به ترتیب تقویم طبیعت مادی، طبیعت حیوانی و جهان روحی بررسی شده است .