بیان مسأله: با توجه به نقش انکارناپذیر رسانه های گروهی در شکل دهی و جهت دهی باورها، نگرش و افکار جامعه و همچنین ساخت بستری مناسب در عرصه ورزش؛ برآنیم تا ببینیم که رسانه های ورزشی تا چه میزان در رشد و توسعه فرهنگ ورزش کشور در ابعاد همگانی و قهرمانی نقش آفرینی می کنند؟ و در توسعه کدامیک اثر گذار تر عمل کرده اند؟ هدف اصلی تحقیق بررسی نقش چهارگانه رسانه های ورزشی(اطلاع رسانی، آموزشی، فرهنگ سازی، مشارکت اجتماعی) در توسعه فرهنگ ورزش همگانی و قهرمانی بود. روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی- پیمایشی، نوع تحقیق به صورت کاربردی و روش گردآوری داده ها میدانی است. جامعه آماری تحقیق (حدود 500 نفر) شامل کارشناسان حوزه ورزش و رسانه بود. نمونه آماری 120 نفر و روش نمونه گیری غیرتصادفی و از نوع در دسترس بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته شامل 50 سوال استفاده نمودیم. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط 12 نفر از اساتید دانشگاه و متخصصان در رشته های تربیت بدنی و علوم ارتباطات مورد تأیید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه به وسیله آزمون کرونباخ (89/0=?) تعیین شد. از آمار توصیفی برای توصیف وضعیت آزمودنی ها و از آمار استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف (k-s)، از آزمون کای اسکوار (2?) جهت بررسی معناداری فرضیه ها، از آزمون کرامر (c) برای بررسی شدت ارتباط و از آزمون فریدمن (f) جهت بررسی معناداری تفاوت بین عوامل موثر نقش های چهارگانه رسانه های ورزشی در توسعه فرهنگ ورزش همگانی و قهرمانی و رتبه بندی کردن عوامل استفاده شد. یافته ها و نتیجه گیری: تحقیق حاضر حاکی از آن است که ارتباط مستقیم و معناداری بین نقش چهارگانه (اطلاع رسانی، مشارکت اجتماعی، آموزشی و فرهنگ سازی) رسانه های ورزشی با توسعه فرهنگ ورزش همگانی و قهرمانی در سطح معناداری (05/0?p) وجود دارد. بنابراین رسانه های ورزشی می-توانند در این راستا نقش به سزایی ایفاء نمایند. همچنین بین عوامل موثر نقش چهارگانه رسانه های ورزشی در توسعه فرهنگ ورزش همگانی و قهرمانی تفاوت معناداری در سطح (05/0?p) وجود دارد. رسانه های ورزشی با توجه به شرایط موجود باید بازنگری اساسی در برنامه های خود داشته باشند تا بتوانند از این جایگاه رسانه ای استفاده کرده و به اعتلای ورزش کشور کمک نمایند. آنها باید به وظایف خود، آگاه باشند و با استفاده از نیروهای متخصص و شایسته روح نقادی و انتقاد سازنده را در ورزش ترویج و تقویت کرده و به آگاهی ورزشی افراد جامعه بیفزایند. کارشناسان رسانه ای با کنکاش در نقش-های چهارگانه درمی یابند که رسانه های ورزشی در بخش های مختلف مربوط به ورزش اعم از مدیریت، سرمایه گذاری، امور فنی و اخلاقی تأثیرگذار است، بنابراین باید بیشتر به دنبال بیان واقعیت ها بوده و محتوای برنامه های آنها مبتنی بر نیازهای واقعی ورزش کشور و جامعه باشد. هرگاه اصحاب رسانه به اصول اخلاقی حرفه خود واقف و پایبند شدند به این نتیجه می رسند که در زمینه های مختلف فعالیت، در قبال مردم پاسخگو هستند بنابراین از ارائه و پخش برنامه هایی که با ارزش ها و هنجارهای جامعه همخوانی ندارد، پرهیز می کنند. در مجموع توسعه ورزش بدون همکاری همه جانبه جامعه رسانه ای متخصص و متعهد امکان پذیر نمی باشد.

واقع گرایی سوسیالیستی شاخه ای از رئالیسم است، که اولین بار در ادبیات شوروی سابق ظهور کرد و طرح آن را ماکسیم گورکی همراه بوخارین و ژدانف در سال 1934 اعلام کردند، هدف آن توجه بیشتر به طبقه فرودست جامعه و تسریع آگاهی اجتماعی طبقه کارگر در مقابل بحران های سرمایه داری است. سوسیالیسم مدعی است که یکی از آزادترین نوع روابط اجتماعی انسان است، خواهان آزادی انسان به ویژه طبقات زحمتکش است و عامل اقتصادی را به عنوان منشأ مشکلات و درگیری در جهان می داند، ساختارهای زبرین جامعه همچون دین، اخلاق، اندیشه و ادبیات را تابع زیرساخت های مادی و ابزارهای تولید به شمار می آورد.

چکیده ندارد.

ستایش پیامبر دارای تاریخچه ای طولانی وممتد است که در دوران حیات آن حضرت شروع و بعد از وفات ایشان نیز ادامه پیدا کرده است. استمرار این نوع ستایش بدین معناست که پیامبر در زندگی هر مسلمانی حضور معنوی دارد حضوری که می توان آن را به جاودانه بودن رسالتش، وادامه یافتن راه ورسم او تعریف نمود. چنین ستایشی در آثار خیل عظیمی از شاعران مسلمان با ملیّتهای مختلف تجلی نموده است. در این میان شاعران فارسی زبان همانند شاعران عرب از حضرت محمد (ص) به عنوان منبعی سرشار از کمالات اخلاقی در جهت الگو سازی در ابعاد مختلف رفتاری وگفتاری بهره جسته اند به گونه ای که در طی قرون متمادی از رودکی تا دور? معاصر کمتر شاعری در زبان فارسی می توان یافت که به مدح پیامبر نپرداخته باشد. به دلیل جایگاه ویژه ای که این نوع شعر در ادبیات فارسی وعربی دارد ، پزوهش حاضر با رویکردی مقایسه ای در چهار چوب ادبیات تطبیقی به بررسی مدیح نبوی در آثار عطار و بوصیری پرداخته و با تکیه بر تولید ادبی این دو شاعر برجسته، جلوه های مختلف این هنر شعری را در ادبیات فارسی وعربی منعکس ساخته است و به این نتیجه دست یافته است که: 1: بوصیری وعطّار در بیشتر موارد به ارائه افکار ومعانی مشترکی پرداختند. این همگونی در معنا، بدین سبب است که آنان در تصوّرشان نسبت به شخصیّت پیامبر تحت تأثیر منابعی مشترک همچون : قرآن، سنّت، کتابهای تاریخی و آثار وروایت های اهل تصوّف قرار گرفته بودند. 2: فراوانی درون مایه در مدیح نبوی بوصیری بیش از عطار بوده است. بوصیری به معجره قران کریم توجه خاصی نشان داده است در صورتیکه عطار به چنین درون مایه ای نپرداخته است. 3: پر بسامدترین درون مایه در مدیح نبوی عطار معراج نبوی است.

مکتب رمانتیسم که به آزادیخواهی شهرت دارد، در اواخر قرن هیجدهم در اروپا نشات گرفت ، و ادبیاتی را بوجود آورد که با قوانین کلاسیک مغایر بود، و بر آزادی احساسات و عواطف از سلطه عقل تاکید داشت . این مکتب به سرعت جهان هنر و ادب را تحت تاثیر آرا و نظریات خود قرار داد ، بگونه ای که ادبیات عرب نیز از نفوذ فراگیر این تفکر بی بهره نماند.