هدف: این مطالعه به منظور مقایسه میزان شمارش گلبولی (cbc) در نوزادان مبتلا به دیسترس تنفسی و مقایسه آن با نوزادان سالم متولد شده در بیمارستان جواهری تهران طی سالهای 90-89 انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه که به صورت مورد – شاهدی انجام گردید، 50 نوزاد متولد شده که دربخش نوزادان بستری شدند وارد مطالعه گردیدند که 25 نفر دچار دیسترس تنفسی بودند و 25 نوزاد دیسترس تنفسی نداشتند و در تمامی بیماران cbc هنگام بستری اندازه گیری شد. یافته ها: جنسیت نوزادان در 84 درصد در گروه مورد و در 80 درصد در گروه شاهد مذکر بود. میانگین سن، وزن و آپگار در دو گروه مورد بررسی همسان بود (p > 0.05). تنها متغیر موجود در cbc که در دو گروه اختلاف آماری معناداری نشان می داد wbc بود که در گروه دچار دیسترس تنفسی بالاتر بود (p=0.0001). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که rds اثر چندانی بر روی cbc ندارد .

هدف: بررسی اثر دو روش فتوتراپی سنیگل و دوبل در کاهش هایپر بیلی روبینمی غیر همولیتیک در نوزادان ترم در بیمارستان جواهری طی سال های 1390-1389. روش مطالعه: در این مطالعه مداخله ای 80 نوزاد ترم بستری در بخش نوزادان بیمارستان جواهری با زردی غیر همولیتیک در طی سال های 1390-1389 بررسی شدند که در دو گروه 40 نفره قرار گرفتند و گروه اول تحت فتوتراپی سینگل و گروه دوم تحت فتوتراپی دوبل قرار گرفت و میزان کاهش بیلی روبین 24 ساعت پس از شروع فتوتراپی، هنگام ترخیص و 48 ساعت پس از ترخیص اندازه گیری شد و اثر دو روش فتوتراپی سینگل و دوبل در کاهش هالیپر بینی روبینمی غیر همولتیک در نوزادان ارزیابی شد. یافته ها: در این مطالعه، میانگین کاهش بیلی روبین در گروه سینگل: 24 ساعت پس از فتوتراپی : 2/75mg?dl هنگام ترخیص 5/78mg?dl 48 ساعت پس از ترخیص -0/15mg?dl و میانگین کاهش بیلی روبین در گروه دوبل 24 ساعت پس از فتوتراپی 3/26mg?dl هنگام ترخیص 6/10mg?dl 48 ساعت پس از ترخیص0/52mg?dl و نیز میانگین ساعات بستری در فتوتراپی سینگل 45/52 ساعت و در فتوتراپی دوبل 03/48 ساعت است که اختلاف آماری معناداری بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه گیری: در مجموع براساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که فتوتراپی دوبل موثر تر از فتوتراپی سینگل می باشد اما به دلیل اینکه اختلاف آماری معناداری از نظر کاهش بیلی روبین در فتوتراپی دوبل و سینکل وجود ندارد، توصیه می شود که در نوزادان با هاپیر بیلی روبینمی در حد تعویض خون، از فتوتراپی intensive که سطوح بیشتری از بدن نوزاد را تحت پوشش قرار می دهد، استفاده کرد.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی تأثیر فتوتراپی بر تغییرات ضربان قلب نوزادان در بیمارستان جواهری تهران طی سالهای 90-89 انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه که به صورت توصیفی – تحلیلی مقطعی انجام شد، 50 نوزاد متولد شده در بیمارستان جواهری وارد مطالعه شدند که همگی مبتلا به زردی و تحت فتوتراپی بودند و ضربان قلب نوزادان به فواصل 6 ساعته تا 6 مرتبه اندازه گیری شد و توزیع فراوانی و روند تغییرات آن بررسی گردید. یافته ها: در این مطالعه، میانگین سن نوزادان مورد بررسی 4 روز بود. 60 درصد نوزادان مذکر و 40 درصد نوزادان مونث بودند. نوع لامپ مورد استفاده در 22 درصد single بود. ضربان قلب نوزادان اختلاف آماری معناداری را در طول مطالعه نشان نمی داد (p > 0.05). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که فتوتراپی تأثیری بر روی ضربان قلب نوزادان و تغییرات آن ندارد و لذا استفاده از آن توصیه می شود.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی ارتباط وزن کم هنگام تولد نوزاد و فاصله بین بارداری های مادر در مراجعه کنندگان به بیمارستان های تابع دانشگاه آزاد اسلامی در طی سالهای 1390-1389 انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی مقطعی 146 نوزاد متولد شده در بیمارستانهای تابع دانشگاه آزاد اسلامی در طی سال های1390-1389 بررسی شدند که ارتباط وزن نوزادان در یک ساعت نخست بعد از تولد با فاصله بین بارداری های مادر ارزیابی شد. یافته ها: در این مطالعه، فاصله بین بارداری ها در گروه مورد 82/4 سال و در گروه شاهد 78/5 سال بود که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان می داد (p=0.043). حداقل فاصله مناسب بین بارداری ها 2 سال بود. نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که ارتباط معناداری بین وزن کم هنگام تولد نوزاد و فاصله بین بارداری های مادر وجود دارد و لذا رعایت حداقل فاصله دو سال بین بارداری ها توصیه می شود.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی تعیین سن حاملگی با استفاده از lmp و سونوگرافی سه ماهه اول و مقایسه آن با جدول dobovitz پس از زایمان در زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان جواهری از ابتدای مهرماه 89 تا تیر ماه 90 انجام شده است. روش مطالعه: 200 خانم باردار 20 تا 44 ساله مراجعه کننده به درمانگاه پره ناتال بیمارستان جواهری از ابتدای مهرماه 89 تا ابتدای تیر ماه 90 در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند که سن بارداری آنها بر اساس lmp و دوبوویتز در 150 نفر و بر اساس سونوگرافی و دوبوویتز در 50 نفر مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده حساسیت سونوگرافی در قیاس با دوبوویتز برای مشخص نمودن بارداری های بیشتر از 39 هفته، 37 درصد و ویژگی آن 40 درصد می باشد. بر اساس نتایج به دست آمده حساسیت lmp در قیاس با دوبوویتز برای مشخص نمودن بارداری های بیشتر از 39 هفته، 17 درصد و ویژگی آن 40 درصد می باشد. نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که هر سه روش lmp، سونوگرافی و دوبوویتز دارای دقت تشخیصی خوبی در جهت تعیین سن بارداری هستند ولی حساسیت سونوگرافی در مجموع بیش از استفاده از lmp می باشد.

هدف : این مطالعه به منظور بررسی ارتباط قد و وزن نوزادان با قد و وزن مادران قبل از بارداری در بیمارستان جواهری طی سالهای 90-89 انجام شده است. روش مطالعه : 200 نوزاد متولد شده در بیمارستان جواهری که ترم، گراوید یک، بدون بیماری زمینه ای و بدون آنومالی بودند وارد مطالعه شدند که قد و وزن نوزدان در یک ساعت نخست اندازه گیری شد و ارتباط فاکتورهای قد و وزن قبل از بارداری مادر و bmi و میزان افزایش وزن وی در طی بارداری با قد و وزن نوزاد ارزیابی شد. یافته ها : میانگین وزن قبل از بارداری مادران 64 کیلوگرم، میانگین قد آنها 5/162 سانتیمتر، میانگین bmi آنها 2/24 کیلوگرم بر متر مربع و میانگین افزایش وزن آنها در طی بارداری 5/14 کیلوگرم بود. میانگین وزن نوزادان مورد بررسی 7/3304 گرم و میانگین قد آنها 75/47 سانتیمتر بود. ارتباط خطی مستقیم معناداری بین وزن و bmi مادران قبل بارداری و وزن نوزادان مورد بررسی در این مطالعه وجود داشت (p=0.001). نتیجه گیری : در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که وزن و bmi مادر قبل از بارداری مهمترین عوامل آنتروپومتریک پیش بینی کننده وزن نوزاد می باشند و لذا توجه به آنها جهت برنامه ریزی های حین بارداری و وزن گیری مادران در طی بارداری می تواند به تولد نوزادان با وزن ایده ال کمک نماید.

هدف : این مطالعه به منظور مقایسه اختلالات اندکس های گلبولی و crp در نوزادان مبتلا به سپیس زودرس و دیررس طی 5 سال (88-1384) در بیمارستان جواهری تهران انجام شده است. روش مطالعه : این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی بر روی 110 نوزاد مبتلا به سپیس زودرس و دیررس در بیمارستان جواهری تهران طی سالهای 1384 تا 1388 انجام شده است. یافته ها : 105 نوزاد (5/95 درصد) ترم و 5 نوزاد (5/4 درصد) پره ترم بودند. 20 نوزاد (2/18 درصد) از نوزادان دچار سپسیس دیررس و 90 نوزاد (8/81 درصد) دچار سپسیس زودرس بودند. crp در 3/17 درصد از نوزادان مبتلا به سپسیس مثبت بود، ولی تفاوتی در بین دو گروه دچار سپسیس زودرس و دیررس نداشت. البته آنمی و کشت ادرار مثبت در سپسیس دیررس بیشتر دیده می شد، اما لکوپنی، لکوسیتوز و ترومبوسیتوپنی در دو گروه تفاوتی نداشتند. در میان اندکس ها نیز wbc، pmn و هموگلوبین در سپسیس زودرس و لنفوسیت در سپسیس دیررس به میزان معناداری بالاتر بودند (p<0.05). نتیجه گیری : در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می گردد که استفاده از crp و اندکس های گلبولی غیر از هموگلوبین کمک چندانی به تشخیص دیررس یا زودرس بودن سپسیس نوزادی نمی نماید.

هدف: این مطالعه به منظور مقایسه فراوانی هایپوگلیسمی و هایپوکلسمی در نوزادان ماکروزوم و غیرماکروزوم مادران دیابتی طی 5 سال (1388-1384) در بیمارستان جواهری تهران انجام شده است. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی – تحلیلی مقطعی بر روی 90 نفر از نوزادان مادران دیابتی که طی سالهای 1384 تا 1388 در بیمارستان جواهری تهران متولد شده بودند، انجام گردیده است. یافته ها: 30 نوزاد (3/33 درصد) ماکروزوم و 60 نوزاد (7/66 درصد) غیرماکروزوم بودند. فراوانی هایپوگلیسمی و هایپوکلسمی در نوزادان ماکروزوم و غیرماکروزوم مادران دیابتی تفاوت آماری معناداری نداشت (p > 0.05)؛ هرچند که میزان فراوانی هایپوگلیسمی و هایپوکلسمی در نوزادان ماکروزوم بیش از نوزادان غیرماکروزوم بود. نتیجه گیری: در مجموع چنین استنباط می گردد که در بین نوزادان مادران دیابتی، میزان فراوانی هایپوگلیسمی و هایپوکلسمی در نوزادان ماکروزوم بیش از نوزادان غیرماکروزوم است که البته این اختلاف می تواند معنادار باشد یا نباشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

از آنجا که بیماری آسم شایعترین بیماری مزمن در دوران کودکی می باشد و در جوامع مختلف از شیوع بالایی برخوردار است ، لذا شناخت عواملی که در بروز بیماری آسم موثر می باشند و نیز احتراز از آنها می تواند از پیدایش کودکان مبتلا به آسم در سطح جامعه بکاهد و نیز از هزینه گزافی که به علت ماهیت مزمن بیماری بر خانواده ها تحمیل می شود جلوگیری کند. در این مطالعه که به صورت آینده نگر به انجام رسیده است ریسک فاکتورهای موثر در بروز آسم در کودکان که به صورت بستری یا سرپایی به بیمارستان های شهید فهمیده طالقانی مراجعه نموده اند مورد بررسی و پرسش واقع شده است . و نتایج حاصل به صورت اطلاعات آماری تهیه شده است . در این مطالعه نتایج حاصله به طور کلی حاکی از این است که جلوگیری از پیدایش فرزندان با وزن کمتر از 2500 گرم با انجام مناسب مراقبتهای دوران بارداری و نیز رعایت تنظیم خانواده در جهت کاهش جمعیت خانواده و نیز عدم بارداری مادر در سنین کمتر از 20 سالگی می تواند از پیدایش کودکان مبتلا به آسم بکاهد همچنین به عنوان عوامل همراه در کودکان آسمی می باشند. همچنین این مطالعه نشان می دهد که نژاد سیاه و نیز سیگاری بودن مادر در کشورما به عنوان عوامل مطرح در بروز آسم در کودک نمی باشند و نیز این مطالعه همچنین نشان می دهد که کودکانی که در منازل بزرگتر زندگی می کنند کمتر مبتلا به آسم می شوند.

نظر به کثرت نوزادان بستری شده در بخش ایکتر بیمارستانها و اهمیت پیش گیری و درمان به موقع زردی و جلوگیری از بروز عوارض غیرقابل جبران مانند کرنیکتروس ، به بررسی تعیین شایعترین علت ایکتر در نوزادان بستری شده در بیمارستان طالقانی در سال 76 پرداختیم و در مورد هر نوزاد موارد زیر بررسی شد، سن نوزاد زمان مراجعه، سن بروز زردی، محل زندگی، تعداد روزهای بستری، فزرند چندم، ترم یا پره ترم، جنس ، نوع تغدیه و زمان شروع تغذیه، دیابت مادر، سابقه مصرف اکس توسین توسط مادر، آپگار، آسیفسکی، سندروم داون، سابقه زردی، وجود علائم انسداد روده و ...، بیلی روبین سرم، گروه خونی مادر و نوزاد، هموگلوبین و هماتوکریت ، رتیکولوسیت ، اسمیر خون محیطی، کومبس ، g6pd، تست های عملکرد تیروئید (tft) و کشت ادرار (uc) و تعویض خون. به همین ترتیب فرم هائی تهیه شده و موارد مذکور در آنها نوشته شده و با مراجعات مکرر و بخش نوزادان فرم ها تکمیل شد و در نهایت تشخیص نهائی با توجه به مجموعه علائم و آزمایشات و معاینات نوشته شد. نتایج بدست آمده از مطالعه بر روی نوزادان ایکتریک بیمارستان طالقانی در سال 76، به شرح زیر می باشد، 1 - شایعترین علت ایکتر: نئوناتال هایپربیلی روبینمی (53 درصد) و بعد ناسازگاری abo (9.5 درصد)، کمبود (1.4درصد)g6pd، زردی شیر مادر (1 درصد)، آنمی ناشی از لیز (0.5 درصد) و سفا هماتوم (0.5 درصد) 2 - اکثریت نوزادان فرزند اول بوده و در کرمانشاه زندگی می کرده اند. 3 - ریسک فاکتور آسیفکسی نوزادی و سابقه مصرف اکسی توسین توسط مادر نسبت به دیابت مادر و سندرم داون از اهمیت کمتر برخوردار بوده 4 - اکثریت نوزادان ایکتریک ، ترم بوده اند. 5 - گروه خونی اکثریت نوزادان ایکتریک +a و مادر آنها +o بوده اند. 6 - جنس غالب ، جنس مذکر بوده 7 - محدوده بیل روبین سرم: 10-48mg/dl

عوامل باکتریال نقش مهمی در بروز سپتی سمی در نوزادان دارند. با ارزش ترین روش جهت تشخیص نوع آلودگی انجام کشت خون می باشد. با در نظر گرفتن اینکه بررسی اطلاعات حاصله از انجام کشت خون (در هر منطقه) می تواند نقش مهمی در درمان بیماران دارای کشت خون مثبت ایفا کند، انجام چنین مطالعه ای لازم به نظر می رسد. لازم به ذکر است که گروه مورد مطالعه، در این بررسی، بیماران دارای کشت خون مثبت می باشند و نه بیماران دچار سپتی سمی (کشت خون مثبت می تواند ناشی از یک عفونت واقعی و یا ناشی از آلودگی باشد.)نوع مطالعه: توصیفی ( کمی و کیفی)فاصله زمانی مورد مطالعه: 29/12/1377 - 1/1/1376منابع: پرونده های بایگانی، دفاتر آزمایشگاه (از تاریخ 17/8/1376 به بعد در دسترس بود.) اهداف: 1) تعیین نوع جرمهای مسئول کشت خون مثبت 2) تعیین درصد شیوع هریک از جرمهای مسئول 3) تعیین مقاومت دارویی جرمها در ‏‎invivo, invitro‎‏ 4) پیشنهاد بهترین ترکیب آنتی بیوتیکی جهت درمان 5) تعیین میزان مورتالیتی در سپتی سمی با کشت خون مثبت6) تعیین موارد با احتمالا بالا از نظر عفونتهای بیمارستانی (اولین کشت خون منفی و دومی مثبت) و بررسی هریک از اهداف فوق درباره این نوع عفونتها براساس نتایج به دست آمده مهمترین سوشهای مسئول ایجاد کشت خون مثبت به ترتیب کلبسیلا، سایر گرم منفی ها و با شیوع کمتر استافیلوکوک کواگولاز منفی بوده اند که مجموعا مسئول 88% موارد بوده اند. اکثریت قریب به اتفاق جرمهای یادشده نسبت به آمپی سیلین، جنتامایسین و سفالوتین مقاوم بودند و برعکس نسبت به آمیکاسین حساسیت نشان داده اند. بیشترین حساسیت بعد از آمیکاسین نسبت به سفتی زوکسیم و تری متوپریم بوده است. بهترین پاسخ بالینی در درمان آمپیریک نسبت به ترکیب سفتی زوکسیم + آمیکاسین بوده است ولی برای مواردی که دارو به طور اولیه شروع می شود، ترکیب آمپی سیلین + آمیکاسین توصیه می شود (جهت پوشش دادن لیستریا و با توجه به پاسخ دهی قابل قبول بیماران به این ترکیب و ارزان بودن آمپی سیلین، این ترکیب تا زمان رسیدن آنتی بیوگرام قابل قبول است.) با توجه به حساسیت نسبتا خوب استافیلوکوک کواگولاز منفی نسبت به سفالوتین، در درمان کشتهای مثبت ناشی از این جرم سفالوتین نیز همراه با آمیکاسین قابل استفاده استسپتی سمی با کشت خون مثبت، حدود 30% مورتالیتی در داخل بیمارستان داشته است. در مواردی که کشت اول منفی ولی کشت دوم مثبت بوده است (احتمالا، عفونت بیمراستانی) الگوی شیوع سوشها از حالت کلی تبعیت می کند و در آنتی بیوگرام نیز همان ترتیب وجود دارد با این فرق که حساسیت نسبت به تری متوپریم بسیار بالاتر است. مورتالیتی در این موارد حدود 96% بوده است. شروع به موقع دارو، استفاده از بهترین ترکیب دارویی و پیشگیری از عفونتهای بیمارستانی باید برای کاهش موارد مرگ زودرس و کاهش مورتالیتی کلی مدنظر باشد. در نهایت پی گیری آنتی بیوگرام و تنظیم درمان براساس آن توصیه می گردد.

ناهنجاریهای مادرزادی دستگاه گوارش در نوزادان شایع می باشد. درمان اکثریت آنها بوسیله جراحی صورت می گیرد.این ناهنجاریها کشنده هستند و با توجه به این مسئله اقدامات تشخیصی متناسب ضروری است. اگرچه بهبود پیشرونده ای در مراقبت چنین بیماران اطفالی رخ داده است، هنوز یک مبارزه عملی و تکنیکی برای همه آنهایی که از این بیماران مراقبت می کنند وجود دارد.آترزی مری ‏‎(ea)‎‏ معمولا همراه با ‏‎tef‎‏ می باشد و اگر تشخیص داده نشود و از طریق جراحی درمان نشود کشنده می باشد.بیماری هیرشپرون یک انسداد ناکامل روده است که در طول متغیری از دیستال روده اتفاق می افتد. تریاد کلاسیک نشانه ها شامل استفراق صفراوی دیستانسیون شکم و تاخیر یا کاهش تعداد دفعات اجابت مزاج می باشد.آترزی مجاری صفراوی شایعترین علت زردی در اطفال است که نیاز به جراحی دارد.آترزی روده شایعترین علت انسداد روده ای مادرزادی است و علت حدود ‏‎1.3‎‏ تمام انسدادهای روده ایدر نوزادان را تشکیل می دهد.مالورتاسیون و مال فیکسیشن روده نیز به عنوان یک ترم کلینیکی شناخته شده اند و تظاهرات کلینیکی متفاوتی را از خود نشان می دهد.در این تحقیق همه نوزادانی که ناهنجاریهای مادرزادی دستگاه گوارش داشته و عمل جراحی شده اند مورد بررسی قرار گرفته اند.