مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر 6 هفته تمرینات پیلاتس بر روی برخی از فاکتورهای افراد مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک انجام گرفت. تحقیق حاضر از نوع مداخلهای نیمتجربی میباشد که با طرح پیش آزمون و پس-آزمون با گروه کنترل به اجرا در آمد. جامعه آماری این تحقیق شامل زنان و مردان 6 66 سال - مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک بودند. نمونه های تحقیق را 6 نفر تشکیل دادند که به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیشآزمون برای ارزیابی میزان درد از مقیاس دیداری درد) vas (، ناتوانی از پرسشنامه اوسوستری، قدرت عضلانی شکم از آزمون پایین آوردن مستقیم پاها، استقامت عضلانی شکم از آزمون استقامت فلکشنی تنه، قدرت عضلانی اکستنسور کمر از دستگاه دینامومتر و استقامت عضلانی اکستنسور کمر از آزمون اصلاح شده بیرینگ سورنسن استفاده شد. پس از اجرای تمرینات از هر دو گروه پسآزمون گرفته و ثبت شد . از آزمون تحلیل کوواریانس به منظور بررسی فرضیههای تحقیق استفاده شد. یافتههای تحقیق نشان داد که 6 هفته تمرینات پیلاتس بر روی فاکتورهایی از قبیل)میزان درد، ناتوانی، قدرت عضلات شکم، استقامت عضلات شکم، قدرت عضلات کمر، استقامت عضلات کمر( افراد مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک موثر بوده است و باعث بهبود فاکتور های مذکور میگردد.

سندرم متقاطع فوقانی عارضهای ناشی از ایمبالانس عضلانی است که در افراد مبتلا به صورت سربهجلو، افزایش کایفوز پشتی و شانهبهجلو مشاهده می شود و در کاربران به دلیل اتخاذ وضعیت بدنی ضعیف هنگام کار با رایانه بسیار شایع است. این عارضه با اختلالات اسکلتی- عضلانی ناحیه گردن، پشت و شانهها در ارتباط است. بنابراین هدف این تحقیق بررسی شیوع سندرم متقاطع فوقانی و ارتباط آن با گردندرد در دانشجویان کاربر رایانه بود. مواد و روش ها: 93 نفر از دانشجویان کاربر رایانه که گردن درد داشتند با میانگین سن 53/4 ± 89/25 و میانگین وزن 71/8 ± 50/74 به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری سربه جلو از دوربین عکاسی (از نمای جانبی) ساخت ژاپن و نرم افزار اتوکد، برای اندازهگیری کایفوز از خطکش منعطف و برای اندازهگیری شانهبهجلو از فاصله بین زائده آخرمی تا دیوار بوسیله خطکش همچنین برای اندازهگیری درد از مقیاس بصری vas استفاده شد. جهت تجزیه تحلیل آماری از همبستگی پیرسون، رگرسیون و جهت نرمال بودن دادهها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف استفاده شد. یافته ها: ارتباط معنا داری بین جلو آمدن سر با گردن درد (00/0p?، 602/- r=)، کایفوزافزایش یافته با گردن درد (00/0 p?،395/r= )، شانه به جلو با گردن درد به دست آمد (007/0p?، 276/r= ). همچنین نتایج نشان داد که بین سندرم متقاطع فوقانی با گردن درد ارتباط معنی داری وجود دارد (658/0r= ). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش نتیجه گیری شد که قرار گرفتن در وضعیت های نامناسب از جمله قرار گرفتن پشت رایانه برای ساعت های متمادی می تواند باعث ایجاد ناهنجاری های وضعیتی (سربه جلو، کایفوزافزایش یافته و شانه به جلو) شده و این ناهنجاری ها می توانند باعث تشدید دردهای اسکلتی عضلانی به خصوص در نواحی گردن در دانشجویان کاربر رایانه شود همچنین با توجه به وجود رابطه بین گردن درد و جلو آمدن سر، شانه و کایفوزافزایش یافته می توان در برنامه درمانی برای تخفیف گردن درد در کاربران بر اصلاح وضعیت های نامناسب سر، شانه و ستون فقرات سینه ای تاکید کرد.

مطالع حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو روش متفاوت تمرین درمانی بر تعادل و عملکرد افراد مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا صورت گرفت. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش-آزمون، پس آزمون در قالب سه گروه تجربی1(تعادلی)، تجربی 2(ثبات مرکزی)و کنترل به اجرا در آمد. ابزار اندازه گیری تست هشت جهته ستاره، آزمون لی لی به شکل 8 لاتین و آزمون رومبرگ بود. یافته های تحقیق نشان داد که 6 هفته تمرینات تعادلی و ثبات مرکزی بر تعادل و عملکرد افراد مبتلا به fai تاثیر معنی داری داشت اما بین تاثیر دو پروتکل تمرینی بر عملکرد و تعادل این افراد تفاوت معنی داری وجود نداشت.

حمل بار به طرق مختلف آن، از زندگی روزمره انسان ها جدا نیست و در این میان، حمل کوله پشتی یکی از مصادیق شایع آن است. حمل کوله پشتی در وضعیت های نامطلوب و یا با وزن زیاد عامل موثری در ایجاد دردهای اسکلتی – عضلانی است. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر حمل بار کوله پشتی با اوزان مختلف، بر روی ارتفاع قد، زوایای پاسچرال (راستای قامت) و الگوی راه رفتن دانش آموزان پسر روستایی به شیوه حمل یک طرفه در مقایسه با حمل دوطرفه انجام شده است. بدین منظور، 20 دانش آموز سالم (میانگین سنی 5/1 ± 3/12 سال) به صورت تصادفی انتخاب شدند. هر یک از آزمودنی ها کوله پشتی هایی را به دو شیوه حمل با اوزان 0، 10، 15 و20 درصد وزن بدن و با سرعت 1/1 متر بر ثانیه بر روی تردمیل به مدت 30 دقیقه راه رفتن حمل کردند. از آزمودنی ها در حال راه رفتن فیلم برداری شد. تجزیه و تحلیل سینماتوگرافی فیلم های گرفته شده با نرم افزار دارت فیش انجام گرفت. سرانجام در تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغییره (macova) مشخص شد که حمل یک طرفه کوله پشتی – در مقایسه با حمل دوطرفه آن - باعث کاهش ارتفاع قد (p < 0/05)، افزایش خم شدن زاویه بالاتنه (p < 0/05) و افزایش زاویه خم شدن زانو (p < 0/05) می شود. هم چنین مشخص شد شیوه حمل یک طرفه در مقایسه با حمل دوطرفه تأثیر معنا داری در میزان زاویه دورسی فلکشن و پلنتارفلکشن مچ پا ایجاد نمی کند (p > 0/05). علاوه بر این، شیوه حمل یک طرفه باعث کاهش فاصله یک طول گام و افزایش تواتر گام در دقیقه نسبت به حمل دوطرفه می شود(p < 0/05). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، توصیه می شود که دانش آموزان حتی الامکان از هر دوبند کوله پشتی خود به شیوه حمل دوطرفه استفاده کنند.

هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین ناهنجاریهای وضعیتی ستون فقرات قدرت عضلات اکستنسور ستون فقرات با تعادل و ترس از سقوط در سالمندان بود.روش تحقیق :بدین منظور با استفاده روش در دسترس، 68 سالمند بالای 65 سال(32 مرد و 36 زن) بامیانگین قدی 95/ 8 ± 29/157 سانتیمتر و میانگین وزنی 63/9 ± 46 /7 از کانون جهاندیدگان شیراز که معیارهای ورود را دارا بودند، انتخاب شدند.کایفوز و لوردوز بوسیله خط کش منعطف ،سر به جلو بوسیله دوربین دیجیتال وتحلیل بوسیله نرم افزار اتوکد ،تعادل پویا بوسیله سیستم ثباتی بایودکس، و ترس از سقوط بوسیله پرسشنامه mfes اندازه گیری شد . داده های بدست آمده بوسیله نرم افزار spssنسخه 16 تجزیه و تحلیل شد. .جهت آزمون نرمال بودن داده ها از آزمون آماری کلوموگروف اسمیرنف استفاده شد و جهت آزمون همبستگی بین متغیر های پیش بین و ملاک از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد.یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که بین کایفوز، لوردوز، سر به جلو و قدرت عضلات اکستنسور ستون فقرات با تعادل قدامی خلفی همبستگی معنی دار وجود دارد.ارزشp به ترتیب: (008/0=p) و (001/0=p) و(004/0=p) و(001/0=p). بین سر به جلو با تعادل داخلی-خارجی همبستگی معنی دار وجود دارد (001/0= p). بین کایفوز، لوردز و قدرت عضلات اکستنسور ستون فقرات با تعادل داخلی خارجی همبستگی معنی دار وجود ندارد. ارزشp به ترتیب: (479/0=p) و(647=p) و(295/0=p) است. بین کایفوز ، لوردوز و قدرت عضلات اکستنسور ستون فقرات با ترس از سقوط همبستگی معنی دار وجود دارد.ارزشp به ترتیب: (019/0=p) و (001/0=p) و (019/0=p) است . بین سر به جلو با ترس از سقوط همبستگی معنی دار وجود ندارد(46/0=p). نتیجه گیری : فاکتورهای موثر بر سطح اجیتال با تعادل در سطح قدامی خلفی و ترس از سقوط ارتباط دارند. سر به جلو علاوه برتعادل سطح قدامی خلفی ،با تعادل در سطح داخلی-خارجی ارتباط دارد.

تعادل یکی از اجزای جدایی ناپذیر فعالیت های روزانه و بخش کلیدی برای عملکردهای ورزشی می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرینات عصبی – عضلانی با استفاده از تخته تعادل و تخته لغزان بر تعادل ایستا و پویای زنان نابینا بود. روش این تحقیق از نوع نیمه تجربی به صورت پیش آزمون – پس آزمون، با یک گروه مداخله تمرینی و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق را زنان نابینا شهر تهران تشکیل می داد. نمونه های این تحقیق 22 نفر بودند که به صورت هدفمند از جامعه آماری انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل(12 نفر) و تجربی (10) تقسیم شدند. برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از دستگاه تعادل سنج ایستا و تست تعدیل شده ستاره یا تست تعادل وای استفاده شد. نتایج با استفاده از نرم افزار spss نسخه 21 و تحلیل کوواریانس یک راهه و تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت (05/0< p). نتایج آزمون تحلیل کوواریانس، اختلاف معنی داری را در پس آزمون تعادل ایستا و سه جهت قدامی، خلفی داخلی و خلفی خارجی تست تعادل وای، بین دو گروه نشان داد( 001/0 > p). با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص شد که پروتکل تمرینی اجرا شده، توانسته است میزان تعادل ایستا و پویای زنان نابینا را افزایش دهد.

مقدمه: تعادل یکی از اجزای جدایی ناپذیر فعالیت های روزانه و بخش کلیدی برای عملکردهای ورزشکاران می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تعادلی بر میزان تعادل ایستا و پویای دانش آموزان پسر مبتلا به کف پای صاف غیرمنعطف بود. روش ها: روش این تحقیق از نوع تجربی و طرح تحقیق از نوع نیمه تجربی به صورت پیش آزمون- پس آزمون، با یک گروه مداخله تمرینی و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق را تمام دانش آموزان پسر 11 تا 15 ساله مبتلا به کف پای صاف غیرمنعطف شهرستان قدس تشکیل می داد (31 نفر). برای اینکه افراد در دو گروه مساوی 15 نفره قرار گیرند به ناچار یکی از آنها به صورت تصادفی حذف شد و نمونه های این تحقیق که شامل 30 نفر (سن: 1/18±,13/33 قد: 7/17±,141/2 وزن: 8/05±,37/4 شاخص توده بدنی: 2/72±18/58 و طول اندام تحتانی: 5/46±76/47) بود به صورت تصادفی ساده در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. برای ارزیابی کف پای افراد از پدوگرافی (اثر کف پا روی کاغذ) و شاخص استاهلی استفاده شد. گروه تجربی، تمرینات تعادلی را به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت انجام دادند. از گروه کنترل نیز خواسته شد به جز فعالیت های روزانه، هیچ نوع فعالیت ورزشی را انجام ندهند. قبل از شروع دوره و نیز بعد از پایان دوره تمرین از هر دو گروه، تست های تعادلی که شامل تست تعادل بس برای سنجش تعادل ایستا و تست تعادل گردش ستاره برای سنجش تعادل پویا بود گرفته شد و نتایج، با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 و تحلیل کوواریانس (ancova)، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. (0/05>p) نتایج: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس، اختلاف بسیار معناداری را در پس آزمون تست های sebt و bess، بین دو گروه نشان داد. (p<0/05). توان مشاهده شده در هر دو تست نیز حاکی از قدرت بسیار بالای آزمون در رد فرض صفر بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص شد که پروتکل تمرینی اجرا شده ،توانسته است میزان تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به کف پای صاف غیرمنعطف را افزایش دهد.

مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات ثبات دهنده ی مرکزی بر تعادل ایستای تیراندازان سلاح بادی صورت گرفت. تحقیق حاضر از نوع مداخله ای نیمه تجربی می باشد که با طرح پیش آزمون و پس آزمون در قاَلب چهارگروه تجربی و کنترل 1(تیراندازان تفنگ بادی) و تجربی و کنترل 2(تیراندازان تپانچه ی بادی) به اجرا در آمد. آزمودنی های تحقیق را 40 تیرانداز زن رشته های بادی تشکیل دادند که از طریق پرسشنامه پزشکی ورزشی محقق ساخته به صورت هدفمند انتخاب شدند سپس به صورت تصادفی به گروه های تجربی و کنترل در هر رشته تقسیم شدند. برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون ارزیابی خطاهای تعادلی bess استفاده شد. در طول تحقیق، گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی دریافت نکرد و فعالیت معمول خود را ادامه داد. دو گروه تجربی نیز به اجرای 8 هفته پروتکل تمرینی ثبات مرکزی پرداختند و سپس از هر 4 گروه پس آزمون به عمل آمد. به منظور بررسی فرضیه ها از آزمون های یومن ویتنی و one way anova استفاده شد و سطح معناداری نیز 05/0 p? در نظر گرفته شد. یافته های این تحقیق نشان داد که 8 هفته تمرینات ثبات مرکزی بر روی تعادل و عملکرد تیراندازان سلاح بادی تأثیر معنی داری داشت و باعث بهبود این عوامل شد. بنابراین می توان از این تمرینات جهت بهبود عملکرد و تعادل این افراد استفاده کرد.

:هدف این پژوهش بررسی تأثیر بازیهای منتخب دبستانی بر مهارت های بنیادی جابه جایی و کنترل شیء در بین دانش آموزان پایه های اول تا سوم(7ـ9 ساله) دبستان شهرستان ایذه در سال تحصیلی 93ـ92 است. به منظور تحقق اهداف برای انتخاب آزمودنی های گروه کنترل و آزمایش، از جامعه آماری نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای بوده است. عوامل اقتصادی ـ اجتماعی، هوش و شاخص تود? بدنی(با توجه به قد و وزن) کنترل شد. تعداد152 نفر (76 نفر دانش آموز دختر و 76 نفر دانش آموز پسر) به عنوان نمونه انتخاب شدند(طبق جدول مورگان). از هم? افراد نمونه، پیش آزمون به عمل آمد و نمرات آن توسط دو داور در دو زاویه و با کمک دوربین فیلم برداری در زاویه ای متفاوت با داوران ثبت شد(داوران قبل از اجرای آزمون دربار? آزمون توجیه شده بودند). سپس، برای اجرای پژوهش، 76 نفر(38نفر دختر و 38 نفر پسر) به عنوان گروه آزمایش انتخاب شدند که فقط بازی های مشخص شد? پژوهشگر را در زنگ ورزش انجام دهند و تعداد 76نفر(38 نفر دختر و 38 نفر پسر) به عنوان گروه گواه انتخاب شدند که فعالیت معمول زنگ ورزش را انجام می دادند. بعد از 28ـ24 جلسه، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. در تمامی مراحل اجرای پژوهش، رضایت والدین کودک و همچنین خود کودک توسط پژوهشگر جلب شد و مراحل قانونی اجرای پژوهش در مدارس با آموزش و پرورش شهرستان ایذه هماهنگ و مجوزهای لازم اخذ شد. ابزار مورد استفاده برای پیش آزمون و پس آزمون «آزمون مهارت حرکتی درشت نسخه دوم» بود. داده های به دست آمده ابتدا با استفاده از آزمون کلوموگروف ـ اسمیرنوف، جهت سنجش نرمال بودن، مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از اطمینان از نرمال بودن داده ها، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک و دوراهه، به تجزیه و تحلیل فرضیات پرداخته شد. نتایج نشان داد که، بدون در نظر گرفتن جنسیت، بازی های دبستانی بر مهارت های بنیادی جابه جایی و به صورت کلی کنترل شیء تأثیرگذار است. پیشنهاد می شود که بازی های دبستانی به عنوان بخشی از طرح درس تربیت بدنی دور? ابتدایی و قسمتی از زنگ ورزش این دوره قرار گیرد.

هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر تعادل و پارامترهای کینماتیکی راه رفتن دانش-آموزان ناشنوا بود. روش این تحقیق از نوع نیمه تجربی به صورت پیش آزمون- پس آزمون، با یک گروه مداخله تمرینی و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام دانش-آموزان ناشنوای پسر شهر تهران بود که از این تعداد 32 نفر بطور طبقه ای-تصادفی انتخاب شدند. گروه تجربی، تمرینات پیلاتس را به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام دادند. قبل از شروع دوره و نیز بعد از پایان دوره تمرین از هر دو گروه، تست های تعادلی که شامل تست تعادل بس(balance error scoring system) برای سنجش تعادل ایستاو از تست تعادلی زمان برخاستن و رفتن ( timed get up & go ) برای سنجش تعادل پویا، برای سنجش سرعت راه رفتن از آزمون 10 متر و طول گام با نرم افزار dartfish اندازه گیری شد، و نتایج، با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 و تحلیل کوواریانس(ancova)، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت(p<0/05). نتایج آزمون تحلیل کوواریانس، اختلاف بسیار معناداری را در پس آزمون تست های tug ، bess، سرعت راه-رفتن و طول گام بین دو گروه نشان داد(p=0/001). با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص شد که پروتکل تمرینی اجرا شده ،توانسته است میزان تعادل ایستا ، پویا، سرعت راه-رفتن و طول گام دانش آموزان ناشنوا را افزایش دهد.