چکیده سیستم برنامه ریزی منابع سازمان ، یک بسته نرم افزاری کاربردی و سازمانی است که تمامی نقشهای ضروری کسب و کار را در یک سیستم یکپارچه با یک پایگاه داده، انسجام می بخشد. سیستم برنامه ریزی منابع سازمان سرمایه گذاری مهمی برای سازمان ها به شمار می رود که می تواند رقابت پذیری و عملکرد آینده یک شرکت را به طور قابل ملاحظه ای تحت تاثیر قرار دهد. وظیفه اصلی سیستم برنامه ریزی منابع سازمان، انسجام بخشیدن به رویه های عملیاتی بین بخشها و سیستم اطلاعات مدیریت و همچنین تخصیص منابع شرکت می باشد.به منظور اجرای موفق پروژه سیستم برنامه ریزی منابع سازمان، انتخاب سیستم برنامه ریزی منابع سازمان مناسب که با نیازهای سازمان همسو باشد، ضروری است زیرا سیستم های موجود نمی توانند تمامی نیاز های سازمان را تامین نمایند و باید از بین گزینه های مختلف گزینه ای انتخاب گردد که نسبت به بقیه ترجیه داشته باشد، از این رو باید یک روش قوی برای انتخاب سیستم برنامه ریزی منابع سازمان که به دو مسئله نیازهای شرکت و ویژگیهای سیستم برنامه ریزی منابع سازمان توجه نماید، انتخاب گردد. فرآیند انتخاب سیستم برنامه ریزی منابع سازمان یک مسئله تصمیم گیری چند معیاره است که این معیار ها شامل معیار های ملموس و غیر ملموس است ، لذا روش تصمیم گیری چند معیاره می تواند بهترین روش برای انتخاب به شمار آید. از طرفی دیگر غلبه بر ادراکات ذهنی انسان در ضمن، وجود ابهام و غیر مشخص بودن ترجیحات افراد، استفاده از منطق فازی را اجتناب ناپذیر نموده است.

تاکنون مطالعاتی درباره ارزیابی عملکرد افراد صورت گرفته است، اما به نظر می رسد مهم ترین دلایل عدم موفقیت برنامه های ارزیابی عملکرد به روش های اندازه گیری و استفاده از روش های ارزیابی برمی گردد. با توجه به این که فنون ریاضی اثرات ذهنی را کاهش می دهند، می توان از تکنیک های تصمیم گیری چند شاخصه به منظور رتبه بندی کارکنان استفاده کرد. در این تحقیق به ارزیابی عملکرد به عنوان یک پدیده تصمیم گیری گروهی نگریسته شده و به همین دلیل از مدل ارزیابی عملکرد 360 درجه استفاده گردیده است. بدین ترتیب که با بکارگیری روش فازی دلفی شاخص های ارزیابی تعیین می گردد و در ادامه با استفاده از تکنیک های تاپسیس و تاپسیس فازی عمل رتبه بندی گزینه ها صورت می گیرد. در پایان با مقایسه این دو تکنیک برتری فازی تاپسیس بر تاپسیس که به دلیل استفاده از اعداد فازی در بسیاری از مطالعات مورد پذیرش قرار گرفته است، مورد بررسی قرار می گیرد. به منظور به کارگیری تکنیک های یاد شده در ارزیابی عملکرد کارکنان، شرکت ساختمانی کیسون به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شد و با توجه به اینکه تعداد کارشناسان در واحد منابع انسانی در مقایسه با سایر واحدها بیشتر است، لذا کارشناسان واحد منابع انسانی شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور مقایسه تکنیک های ذکر شده، نتایج حاصل از رتبه بندی کارشناسان، با استفاده از آزمون های آماری مورد مقایسه گرفت. نتایج تحقیق بیانگر این است که نتایج حاصل از هر دو تکنیک با هم برابر است و فرض برتری فازی تاپسیس بر تاپسیس رد می شود.

چکیده ریسک جزئی ذاتی و جدایی ناپذیراز زندگی و تجارت است. همواره شرایط عدم اطمینانی که ناشی از اطلاعات و داده های ناقص و یا متغیرهای غیرقابل کنترل است، با فرصت ها و تهدیدهایی همراه است. مساله دیگری که در محیط های سازمانی و تصمیم گیری امروز مطرح می باشد، پیچیدگی شرایط و ترکیب اطلاعات است که دستیابی به تصمیمات بهینه را بی نهایت مشکل می سازد، بنابراین دیگر قوانین سرانگشتی و بهترین حدس و گمان، کارساز نخواهد بود. مدیریت ریسک فرایندی برای درک ریسک های بالقوه و برنامه ریزی جهت ازبین بردن، کاهش اثر و یا بهره برداری از این ریسک ها است. در عصر حاضر مدیریت امنیت اطلاعات به یکی از موضوعات مهم سازمانی تبدیل شده است. بسیاری از سازمان ها و شرکت ها به شدت به سیستم های اطلاعاتی متکی اند و با توجه به این واقعیت که استفاده از سیستم های امنیت اطلاعات نیز ممکن است ریسک هایی به وجود آورد، یک فرایند مدیریت ریسک موثر، برنامه امنیتی موفقی را نتیجه خواهد داد. مدیریت ریسک شامل فرایند شناسایی ریسک ها، ارزیابی ریسک، و تلاش برای کاهش ریسک ها به سطح قابل قبول می باشد. مهم ترین فرایند مدیریت ریسک اطلاعات، ارزیابی ریسک است. یک ارزیابی ریسک موثر می تواند سازمان را حفظ کرده و توانایی آن را در مقابله با تهدیدات، افزایش داده و در پیاده سازی کنترل ها و تدابیر حفاظتی که واقعا مورد نیاز است، به آن کمک کند. مهم ترین هدف این پژوهش، اولویت بندی ریسک های امنیت اطلاعات، به منظور ارائه راهکاری برای ارتقا وضعیت امنیت اطلاعات سازمانی است. به این منظور ترکیبی از رویکردهای کمی و کیفی به کار گرفته شده و مدلی جهت ارزیابی ریسک های امنیت اطلاعات سازمانی ارائه شده است. در این مدل، جهت شناسایی ریسک های امنیت اطلاعات سازمانی بر اساس استاندارد ایزو 27002 و چارچوب کوبیت4 و مطالعه اسنادی، از روش دلفی فازی استفاده شده است. شدت ریسک های شناسایی شده، با استفاده از روش ahp فازی و احتمال ریسک ها با استفاده از شبکه بیزین تعیین شده است. حاصلضرب شدت ریسک در احتمال وقوع آن، اولویت هر ریسک را تعیین می کند.

در دنیای در حال تغییر و متلاطم امروزی، شبیه سازی از رویدادهای دنیای واقعی و کسب تجربه در یک محیط مجازی قبل از ورود به دنیای واقعی با قابلیت تعامل با کاربر، باعث کمک به دستیابی به اهداف، بدون سرمایه گذاری واقعی و حذف ریسک خواهد شد. تولید محیط های شبیه ساز بازی جدی، یکی از بهترین گزینه ها در جمع آوری داده ها، آزمون و خطا، آموزش سرمایه گذاری وتصمیم گیری برای بازارهایی است که تغییرات سریع در آن میزان ریسک را افزایش می¬دهد. یک سیستم مجازی با استفاده از داده های واقعی می¬تواند برای مدیریت بهتر منابع مالی و پیشنهاد گزینه هایی جهت تصمیم گیری به کاربران در هر سطحی کمک کند. ورود به بازار بورس ، برای همه افراد امکان پذیر است ولی امکان انتخاب یک سبد سهام که با توجه به تغیرات سریع بازار بتواند سود مناسبی را عاید مشتری کند، بسیار سخت می¬باشد.یعنی این محیط دارای ریسک بالایی برای سرمایه گذار است ضمن اینکه همه افراد تجربه و آموزش کافی در این زمینه را ندارند. هدف، طراحی محیطی شبیه سازی شده همانند محیط بورس برای کارگزاران و علاقه مندان است که بتواند در تصمیم گیری انتخاب یک سبد سهام مناسب به آنان کمک کند. علاوه بر آن، دارای یک محیط تعاملی و گرافیکی باشد تا کاربران تازه کار هم بتوانند در این محیط آموزش لازم و کافی را ببینند. ایجاد محیطی شبیه ساز در قالب بازی های جدی،با استفاده از مدل و روش های هوشمند، نیازمند بازسازی و یافتن اصول و چهارچوبی است که نه تنها استاندردهای جهانی مورد قبول متخصصان این رشته را در برگیرد بلکه با توجه به بافت سرمایه گذاری ایران، بومی سازی شود و در عمل کارایی لازم را داشته باشد.

مسئله اشتغال منابع، بخصوص اشتغال منابع تولید و روش ها و تکنولوژی های به کارگیری این منابع از جمله مسائل اساسی پیش روی شرکت های خودروسازی در دهه های اخیر می باشد.در این تحقیق علاوه بر تبیین رویکرد هم افزائی تکنولوژیک تولید عوامل کلیدی موثر بر هم افزایی تکنولوژیک تولید شناسایی و اولویت بندی شده اند. هم افزائی تکنولوژیک تولید به دنبال بکارگیری شیوه های نوین مدیریتی در راستای اشتغال و ترکیب منابع تولید، به عنوان ارکان توسعه و پیشرفت، به گونه ای است که نتیجه ترکیب منابع، ارزشی فراتر از جمع انفرادی تک تک اجزای این منابع به دنبال داشته باشد. در این تحقیق پس از مرور ادبیات و بررسی مبانی نظری تحقیق، به روش دلفی که فرایندی ساختار یافته برای جمع آوری و طبقه بندی دانش موجود در نزد گروهی از خبرگان است عوامل موثر بر هم افزایی تکنولوژیک تولید مورد شناسایی قرار می گیرد و از طریق پرسشنامه نظرات ایشان در قالب میزان تاثیر هر یک از عامل ها بر روی هم افزایی تکنولوژیک تولید جمع آوری می شود و پس از بازخورد صورت گرفته در نظرات دریافتی مجموعا" 128 عامل شناسایی می شود.سپس به منظور تلخیص داده ها و پی بردن به عوامل کلیدی از روش تحلیل عاملی استفاده می شود. بر اساس نتایج این تحقیق، از پنج عامل کلیدی موثر بر هم افزایی تکنولوژیک تولید، ساختار سازمانی رسمی در اولویت اول و مولفه های برنامه ریزی و سرمایه گذاری، منابع مشترک، روش های منابع انسانی و سیستم ها و روش های کار استاندارد در رده های بعدی می باشند.