یکی از پژوهش های ارزشمند و مفید در حوزه ی تحقیقات انتقادی، بررسی مجموعه آثار پژوهش محققان برجسته است. از سوی دیگر کشف ویژگی های سبکی و نوشتاری محققان می تواند به آموزش نسل های بعد برای نوشتن کتاب و مقاله های گزین و برتر منجر شود. یکی از محققان برتر در سده اخیر در حوزه نگارش مقاله و آثار انتقادی بی تردید مجتبی مینوی است. در این پایان نامه، صد مقاله از مجموعه مقالات فارسی ایشان در حوزه های مختلف از وجوه زبانی، محتوا، روش تحقیق و شیوه بیان مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. بنا بر مطالعات انجام شده می توان گفت روش تحقیق مینوی در مقالات بر پایه ی استدلال و استشهاد و استناد پایه گذاری شده است. آن چه روشن است این که موفقیت وی در مقاله های نوشته شده مرهون تسلط وی بر زبان های خارجه و ارتباط لاینفک وی با کتابخانه های بزرگ و اشخاص بزرگ ادبی و همچنین مستشرقین فارسی دان است. ارجاعات و نقل قول های متعدد ایشان در حین بیان مطلب، علاوه بر پرهیز از کسالت متن، به مستندکردن آن یاری رسانده؛ و این سودمندی درکمیت وکیفیت مقالات ایشان تاثیری شگرف داشته است. روش نگارش وی در مقاله ها، در نقل مستندات یا شواهد، غالباً مفصل وگاهاً موجز است. لیکن مینوی اهتمام برآن داشته تا یافته های خود را بطور مختصر و مفید بیان کند. شیوه ی بیان وی در اکثر مقالات با انتقاد و پیشنهاد و یا با توصیف همراه است. لحن وی با توجه به زمینه ی سخن تغییرکرده گاهی ملایم و گاهی تند می شود. اما در انتقاد به کژی ها بدون استثنا لحنی تند و تلخ دارد. هر چه از نخستین مقاله ها می گذرد، پختگی و صلابت کلام وی به سوی انسجام سوق می یابد. از بسامد و عبارات خاص بکار رفته در واژگان کاربردی، مینوی اصطلاحات خاصی را بکار می برد و شیوه ی نویسندگی منحصر بفردی دارد؛ از ویژگی های دیگر این مقالات همراه کردن مخاطب با خود در تفهیم مطالب، با طرح سوالات استفهامی است که به صورت ایجابی و برای تاکید مطلب است. مقالات وی هدفمند و دارای بار اطلاعاتی و علمی مفیدی است. نکته ی دیگر، عدم رعایت اصول مقاله نویسی نوین در سال های اول نویسندگی است،که البته در مقالات پایانی وی شاهد رعایت اصول آن ها هستیم، به گونه ای که به جرات می توان گفت مقالات پایانی وی پر بارتر از مقالات ابتدایی اوست. مینوی برای اقناع مخاطب از هر منبع و نقل قولی که مصداق حقیقت است مدد گرفته، به همین علت بندرت در مقالات وی به اشکالات ارجاعی برمی خوریم.

بازده مورد انتظار و ریسک مهمترین پارامترهایی هستند که در مسائل بهینه سازی پرتفوی در نظر گرفته می شوند. یکی از مهمترین تحقیقات انجام شده در این زمینه که تحت عنوان مدل میانگین-واریانس شناخته می شود، بوسیله مارکوویتز (1991-1952) ارائه شده است. این مدل بر اساس این فرضیه بنا شده است که سرمایه گذاران ریسک گریز هستند و بازده دارایی به طور نرمال توزیع شده است. در عمل این شرایط به ندرت اتفاق می افتد. بنابراین تابع هدف میانگین-واریانس بهترین گزینه در دسترس برای سرمایه گذاران به عنوان معیار سنجش ریسک نمی باشد. به نظر می رسد، معیارهای دیگر سنجش ریسک مناسبتر می باشند. در حالت عملی تر، سرمایه گذاران دنیای واقعی باید با محدودیت های زیادی در مدل های ریسک روبرو شوند از جمله محدودیت های مبادلات و اندازه پرتفوی و غیره. این محدودیت ها ممکن است به صورت غیرخطی با متغیرهای عدد صحیح باشند که حل آن ها عموماً دشوار می باشد. محققین زیادی تلاش کرده اند تا این مسأله را با تکنیک های گوناگون حل کنند. اما روش های حل دقیق قادر به حل نمونه های بزرگ نمی باشد. هدف از این تحقیق، حل مسأله بهینه سازی پرتفوی به وسیله روش برنامه ریزی سازشی والگوریتم ژنتیک است که در آن ریسک کمینه و بازده بیشینه شود و برای ریسک معیارهای مختلفی از جمله واریانس، نیم واریانس و میانگین قدر مطلق انحرافات در نظر گرفته شود

چکیده: با توجّه به کاهش تمایلات و ایده ال های فرزندآوری زنان در دهه های اخیر و به موازات آن، افزایش تقاضا برای استفاده از روش های پیش گیری از بارداری، آگاهی و شناخت از الگوهایی در زمینه ی نحوه ی استفاده از روش های پیش گیری نقش مهمّی در اتخاذ برنامه ریزی های بهداشت باروری و روندهای آتی جمعیّت خواهد داشت. هدف پژوهش حاضر، بررسی تعیین-کننده های استفاده از روش های پیش گیری از بارداری در میان زنان 49-15 ساله ی همسردار در بین مناطق شهری و روستایی شهرستان ایلام می باشد. داده ها حاصل یک پیمایش مقطعی است که در تیر ماه 1393 بر روی نمونه ای 724 خانوار انجام شد. روش نمونه گیری، ترکیبی از روش -های خوشه ای چند مرحله ای، تصادفی و تصادفی سیستماتیک است. نتایج از شیوع گسترده ی روش های پیش گیری از بارداری در بین زنان حکایت دارد. به طوری که 8/81 درصد از زنان در هنگام بررسی در هر دو نمونه، از یکی از روش های پیش گیری از بارداری استفاده کرده اند که سهم روش های مدرن به ترتیب، 7/75 و 7/70 درصد و روش های سنّتی 3/24 و 3/29 درصد در میان زنان مناطق شهری و روستایی است. بر اساس نتایج دو متغیّره، متغیّرهای شمار فرزندان در قید حیات، تمایلات فرزندآوری و هزینه های پیش گیری از بارداری رابطه ی معناداری هم در بین زنان شهری و هم در بین روستایی با متغیّر وابسته نشان می دهد. علاوه بر این، شمار ایده ال فرزندآوری و استفاده از وسایل ارتباط جمعی در بین پاسخگویان روستایی رابطه ی معکوس و معنی داری با استفاده ی زنان از روش های پیش گیری از بارداری داشته است. تحلیل های چند متغیّره نیز نشان داد که مشخّصه های جمعیّتی در کنار هزینه های پیش گیری از بارداری تبیین بهتری از متغیّر وابسته به دست می دهند. نتایج موید آن است که کاهش هزینه های درک شده ی روش های پیش گیری از بارداری و بهبود آگاهی و دانش زنان درباره ی روش های پیش گیری, از عوامل کلیدی و تأثیرگذار در اعمال استفاده ی زنان از این روش ها و پیش گیری از بارداری های ناخواسته و سقط جنین است. کلید واژه: روش های پیش گیری از بارداری، تنظیم خانواده، بهداشت باروری، هزینه های پیش گیری از بارداری، ایلام