در پروژه حاضر، از یک روش برخط برای مطالعه رفتار پراکندگی الیاف پلی استر در آب برای تهیه لایه بی بافت به روش تر استفاده شده است. تاثیر طول و ظرافت الیاف پلی استر بر روی مقدار عیوب ایجاد شده در طول فرایند پراکنده سازی، مورد بررسی قرار گرفت. همچنین مدت زمانی که در آن الیاف به بیشترین میزان بازشدگی می رسند(کمترین مقدار عیوب)، در طول ها و ظرافت های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. روشی که برای مطالعه پراکنده سازی الیاف در این پروژه به کار گرفته شد، روش پردازش تصویر بود. به این ترتیب که بعد از پراکنده سازی الیاف در آب، در زمان های مشخص از آنها عکسبرداری شد و در نهایت عکس های گرفته شده تحت برنامه ای که در محیط متلب نوشته شد، مورد آنالیز تصویری قرار گرفت.نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش طول و ظرافت الیاف، مقدار عیوب کاهش پیدا می کند. همچنین مدت زمان لازم برای اینکه الیاف به بیشترین میزان بازشدگی برسند، با افزایش طول و ظرافت(کاهش قطر)، کاهش می یابد. روند پراکنده سازی با افزایش طول و ظرافت نایکنواختر می شود(شیب تغییرات بیشتر می شود). بنابراین هنگامیکه از الیاف بلندتر و ظریفتر در پروسه پراکنده سازی استفاده می شود، کنترل زمان اهمیت بیشتری پیدا می کند.

میزان موفقیت فضاهای شهری را شاید در یک مرحله به میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان درآن فضا دانست، در واقع معماری و شهرسازی باید درصدد افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسان ها باشند، نه افتراق و جدایی آن ها. در این تحقیق همبستگی معنی داری میان الگوها و معیارهای توصیه شده در نظریه های جدید مسکن و الگوها و معیارهای حاصل از مطالعه مسکن سنتی در کرمان وجود دارد. به عنوان مسئله اصلی تحقیق، سعی می کنیم به دنبال راه حل مناسب برای این مسئله باشیم. برای این کار راه حل پیشنهادی، کمک گرفتن از الگوهای واحدهای همسایگی و در نهایت دست یابی به یک سری اصول و ضوابط که منجر به شکل گیری واحدهای همسایگی می شود می باشد که با کمک گرفتن از آن ها بتوانیم سطح تعاملات اجتماعی را در مجتمع های مسکونی ارتقاء دهیم. در کل، این روند با بررسی انسان و شناخت او، و میزان و تنوع تعاملات او بررسی می شود و پس از این مرحله با شناخت و آشنایی با واحدهای همسایگی، با یک بررسی تاریخی از گذشته تا آینده دنبال خواهد شد و در نهایت با ارائه یک تعریف از واحد همسایگی که مبنای کار ما قرار می گیرد به استخراج اصول و مفاهیمی می پردازیم که باعث تقویت روابط همسایگی می شود و مبنای پروژه عملی ما قرار می گیرد. در نهایت با ارائه یک طرح بر اساس مطالعات صورت گرفته، نوع جدیدی از واحدهای همسایگی را تعریف می کنیم. در مطالعات موردی نیز سعی شده است که از الگوهای محلی و بومی منطقه استفاده شود، چراکه از لحاظ ویژگی های فرهنگی و اقلیمی و اجتماعی و...با منطقه انطباق پذیری دارد.

چکیده : قرارگیری رودخانه ها در بافت شهری به گونه ای است که می تواند بهترین ارتباط و بیشترین دسترسی را ما بین مراکز اجتماعی شهر برقرار سازد . بافت تاریخی حوزهای اطراف زاینده رود قابلیت تاثیرگذاری ایجاد لبه هایی فعال و پویا در حاشیه رودخانه را دارا می باشد . تقویت اینگونه ارتباطات می تواند زمینه ساز ایجاد تقابل و هماهنگی محیط زیست و اجتماع قرار گیرد . اولین مراکز اجتماعی همواره در کنار منابع آب و رودخانه ها شکل می گرفتند . شاید امروزه با پیشرفت تکنولوژی های مرتبط با انتقال آب این نقش کم رنگ تر حس شود ، اما می توان با نگاه دوباره به حاشیه رودخانه ها و بازآفرینی آنها در حوزه معماری به عنوان شریان حیاتی شهرها فرصت تقویت ارتباطات اجتماعی شهرها را ایجاد نمود . محدوده طراحی شده در این پژوهش ، شمال حاشیه رودخانه زاینده رود از پل چوبی در غرب تا پل خواجو در شرق می باشد که هدف از این پژوهش ذخیره مقداری از آب رودخانه زاینده رود در فصول پر آب جهت زنده نگاه داشتن حاشیه رودخانه درفصل های خشک سال می باشد که در نهایت با طراحی دریاچه ای مصنوعی در حاشیه رودخانه باعث ذخیرمقداری از آب رودخانه شدیم ، که با این کار می توانیم باعث زنده نگاه داشتن حاشیه رودخانه زاینده رود اصفهان تا چند ماه بعد از خشکی آن شویم . واژگان کلیدی : باز زنده سازی ، حاشیه رودخانه ، زمینه گرا .

رودخانه ها به عنوان یکی از شریان های اصلی بقای محیط زیست در شهر، طی یکی دو دهه اخیر به شدت مورد تاخت و تاز و تخریب انسان ها قرار گرفته است. این موضوع موجب نابودی حیات بشری شده و زندگی سرشار از آلودگی های زیست محیطی را پیام آور بوده است. احیای رودخانه ها موجب ارتقای کیفیات زیست محیطی شده و به افزایش تنوع و کمیت گونه های جانوری آبدوست کمک می کند. حاشیه رودخانه یکی از مهمترین ظرفیت های شهری جهت بقای محیط زیست است، برای اینکه بتواند جایگاه واقعی خود را پیدا کند، نیازمند باززنده سازی و طراحی مناسب بر اساس اصول بوم گرایی است. در اصل آنچه اهمیت دارد جدایی ناپذیری اصول بوم گرایی از اصول طراحی منظر است.

مجموعه هتل بیمارستان پردیسان تهران با هدف توسعه و تسهیل توریست درمانی در کشور شکل گرفته است. هتل بیمارستان مجموعه ایست که در آن برای خدمات رسانی به بیمارستان علاوه بر خدمات درمانی و پزشکی مناسب، مجموعه ای درنظر گرفته میشود که خدمات رفاهی برای اقامت مناسب بیماران و همراهان آنها به وجود آید. روش انجام تحقیق در این پژوهش، بر مبنای تحقیق های توصیفی تحلیلی می باشد. از آنجایی که ایران یکی از مقاصد سفرهای درمانی بخصوص برای کشورهای حوزه خلیج فارس است، احداث این مجموعه می تواند قدم موثری در توسعه این صنعت و ارز آوری بیشتر برای کشور باشد. در این پژوهش ما به دنبال راه حلی برای افزایش کارایی و بهبود خلاءهایی که در زمینه طراحی هتل بیمارستان هایی با قابلیت های فرامنطقه ای وجود دارد، با استفاده از رویکردهای طبیعتگرا هستیم.

تدوین اصول معماری همواره امری مهم،دشوار و پیچیده بوده و می باشد.در این پژوهش سعی برآن شده است تا بابهره گیری از مفاهیم بنیادین در امر تدوین اصول معماری ایرانی اسلامی و معماری مدرن،راهکارهایی جهت تدوین اصول جدید معماری و یا تکمیل اصول قبلی ارائه گردد.یکی از این مفاهیم بنیادی در معماری ایرانی اسلامی موضوع انعطاف پذیری است، انعطاف پذیری یکی از مفاهیم کلیدی در الفبای شکل گیری معماری مسکونی ایران است که در صورت مطالعه عمیق می تواند به تدوین اصول طراحی مسکن امروز کمک نماید. انعطاف پذیری وابسته به عوامل عملکرد، اجتماعی- روانی و اقتصادی است ودر طول زمان با تغییر در نظام سکونتی خانواده، بعد خانوار، تغییر نیازهای فصلی و روزانه و تغییر فعالیت های اعضای خانواده به اصلی مهم تبدیل می شود. هدف این تحقیق پرداختن به موردی مشخص از مفاهیم طراحی مسکن سنتی ایران، تدوین روشی برای مطالعه نظری انعطاف پذیری، و تدوین معیارهای موثر در آن است. تکیه اصلی مطالعه بر تدوین الگویی برای مطالعه مفاهیم نظری و تعمیق آن با مطالعه ای ژرفانگر و موردی است. نتیجه مطالعه، پیشنهاد ماتریسی دو بعدی است که یک وجد آن گونه ها و عوامل انعطاف پذیری شامل‘‘ تنوع پذیری‘‘ و ‘‘ تغییر پذیری‘‘ و وجه دیگر آن سه مقیاس ‘‘ خرد‘‘،‘‘میانی‘‘ و ‘‘ کلان‘‘ خانه سنتی می باشد. با استفاده از این الگو، انعطاف پذیری عملکردی، ساختاری و فضایی در عناصر ثابت، نیمه ثابت و متغیر مقیاس های مختلف خانه قابل تحلیل است. نتایج این تحقیق منجبر به تدوین اصولی جدید درمعماری ایرانی می شود که این اصول درواقع تکمیل کننده اصول پنج گانه معماری سنتی ایرانی(درونگرایی،پرهیز از بیهودگی،نیارش،مردمواری وخودبسندگی) می باشند.که رعایت آنها می تواندبه جامعه معماری برای دست یابی به جایگاه واقعی معماری ایرانی اسلامی و پیشرفت بیشتر معماری ایران درسظح جهان کمک شایانی نماید