عنصر سلنیوم به صورت مستقیم و غیرمستقیم (به واسطه شرکت در ساختار برخی آنزیم ها)، نقشی بسیار مهم در پیشگیری از ایجاد شرایط استرس اکسیداتیو در بدن دارد. هدف از انجام مطالعه ی حاضر بررسی تأثیر نانوسلنیوم بر الگوی وزن گیری و اثرات آنتی اکسیدانی آن به واسطه اندازه گیری مقادیر tbars، sod، کاتالاز، سلنیوم، مس و روی سرم بره نوزاد می باشد. تعداد 12 راس بره نوزاد به طور کاملاً تصادفی به دو گروه شاهد و تیمار تقسیم شدند. بره های گروه تیمار بمدت 7 روز متوالی (روزانه mg/kg1/0 نانوسلنیوم) تحت تجویز نانوسلنیوم خوراکی قرار گرفتند. بره های گروه شاهد نیز در طی این مدت آب مقطر دریافت کردند. قبل از شروع آزمایش تمامی بره ها توزین و از آن ها خون گیری به عمل آمد. 7، 14و 28 روز پس از خوراندن نانوسلنیوم، بره ها مجدداً توزین و مبادرت به انجام خون گیری شد و مقادیر pcvو گلبول قرمز خون محاسبه و برای تعیین اثرات آنتی اکسیدانی نانوسلنیوم فعالیت آنزیم های کاتالاز، sod و tbars سنجیده شد. همچنین در هر بار خون گیری، میزان عناصر سلنیوم، مس و روی سرم سنجیده شد. میزان سلنیوم گروه تیمار روندی افزایشی داشت، به طوری که در تمامی روزهای خون گیری با یکدیگر و در روزهای 7، 14 و 28 با گروه شاهد تفاوت (افزایش) معنی داری داشت (05/0>p). میزان مس و روی سرم در روز 7 در گروه تیمار بطور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (05/0>p). سطح فعالیت sod گروه تیمار در روز 28 بطور معنی داری بیشتر از گروه شاهد در همین زمان بود(05/0>p). میزان tbarsگروه تیمار در روز 28 بطور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (05/0>p). همچنین الگوی وزن گیری بره های گروه تیمار در تمامی روزهای توزین روندی افزایشی و معنی دار داشت (05/0>p). میزان pcv گروه تیمار در روز 7 و 14 بطور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود(05/0>p). در مجموع، نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر تأثیرات مثبت نانوسلنیوم بر الگوی وزن گیری و اثرات آنتی اکسیدانی آن در سرم بره نوزاد می باشد.