کیتوزان، آمینو هترو پلی ساکارید کاتیونی خطی و تصادفی متشکل از واحدهای d-گلوکز آمین و n-استیل-d -گلوگزآمین است که در تحقیقات جدید داروسازی و پزشکی مورد توجه زیادی قرار گرفته است. کیتوزان یک بیوپلیمر طبیعی، زیست تخریب پذیر، ایمن، غیر سمی و با ایمونوژنیسیته ی پایین بوده که قابلیت اتصال به موکوس را دارد و دستیابی به آن آسان است. هدف از این تحقیق بررسی کارآئی و برتری روش میکروفلوئیدیک به جای روش قدیمی ژلاسیون یونی برای تهیه نانو ذرات کیتوزان با اتصال عرضی (tpp) بوده است. در این تحقیق، بر هم کنش بین پارامتر های اعمال شده و اثر آنها روی اندازه نانوذرات مورد مطالعه قرار گرفت. این پارامتر ها مدت زمان مواجهه ی محلول کیتوزان با امواج صوتی ،ph های متفاوت محلول tpp و سرعت تزریق متفاوت محلول tppو کیتوزان نسبت به یکدیگر را شامل می شود. اندازه نانوذرات با استفاده از تفرق دینامیک نور (dls) اندازه گیری شد. شبکه های عصبی مصنوعی (ann) برای بهینه نمودن شرایط آزمایش و نشان دادن تاثیرات پارامتر های ورودی بر اندازه ی نانو ذرات مورد استفاده قرار گرفت. مقایسه نمودارهای سه بعدی به دست آمده از anns به ترتیب نشان دهنده ی تاثیرات بیشتر ph محلول tpp، نسبت تزریق دو محلول به یکدیگر و زمان مواجهه ی محلول کیتوزان با امواج صوتی بود.

یکی از راه های مصون نگه داشتن پوست بدن در برابر مخاطرات پوستی ناشی از تابش بیش از حد پرتوهای فرابنفش، استفاده از ضدآفتا ب ها می باشد. ضدآفتاب ها حاوی مواد آلی فیلترکننده ی پرتوهای فرابنفش (شامل مواد شیمیایی) و مواد غیرآلی فیلترکننده ی پرتوهای فرابنفش (شامل اکسیدهای فلزی اکسیدروی و دی اکسیدتیتانیوم) می باشند. اکسیدهای فلزی در مقایسه با مواد شیمیایی حفاظت پرتوی خوبی ایجاد کرده اما بر روی پوست سفید رنگ دیده می شوند که از نظر آرایشی مطلوب نیست. با دستکاری اندازه ی ذرات اکسیدهای فلزی و تبدیل آن به نانوذرات (کوچکتراز 100 نانومتر)، به دلیل پراکندگی کمتر نور این عیب بر طرف می گردد. نانوذرات اکسیدروی در مقایسه با نانوذرات دی اکسیدتیتانیوم و مواد شیمیایی فیلترکننده ی پرتوهای فرابنفش، محدوده ی بیشتری از تابش های فرابنفش را بلوکه کرده در نتیجه کاربرد گسترده ای در ضدآفتاب ها دارند، اما باید توجه کرد که نانوذرات اکسیدروی به دلیل خاصیت کاتالیستی و فوتوکالیستی قادر به تولید رادیکال های آزاد می باشند در نتیجه احتمال آسیب رسانی به زیست مولکول ها و dna توسط رادیکال های آزاد وجود دارد. در این پژوهش پس از سنتز نانوذرات اکسیدروی با استفاده از هیدروکسیدسدیم و استات روی، سطح نانوذرات با استفاده از مولاریته های مختلفی از محلول سیترات سدیم در زمان های پراکنده شدن متفاوت دستکاری شده و فعالیت کاتالیستی و فوتوکاتالیستی آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به داده های حاصل از این پژوهش؛ با دستکاری نانوذرات اکسیدروی توسط محلول سیترات سدیم 1 مولار در زمان پراکنده شدن 12 ساعت نانوذرات بهینه ای خواهیم داشت که علی رغم اندازه ذره ای کوچکتر، میزان تولید رادیکال های آزاد به واسطه ی فعالیت کاتالیستی و فوتوکاتالیستی آن ها در مقایسه با نانوذرات دستکاری نشده کمتر می باشد. همچنین مدت پراکنده سازی که موجب دستیابی به اندازه ذره ای کوچکتر می شود با افزایش غلظت محلول سیترات سدیم کاهش می یابد.

در طیور به هر گونه عفونت موضعی یا سیستمیک که به طور کامل یا بخشی از آن توسط اشریشیا کلی ایجاد شده باشد، کلی باسیلوز گفته می شود. این بیماری یکی شایع ترین بیماری های باکتریایی در طیور است که سالانه خسارت اقتصادی قابل توجهی در سراسر دنیا ایجاد می کند. سویه هایی از اشریشیا کلی که برای طیور بیماری زا می باشند را اشریشیا کلی بیماری زا برای پرندگان avian pathogenic escherichia coli (apec) می نامند. هدف مطالعه ی حاضر شناسایی و تعیین برخی از ویژگی های باکتری اشریشیا کلی جداسازی شده از جوجه های گوشتی سالم و مبتلا به کلی سپتی سمی بود. بدین منظور از 12 مزرعه ی پرورشی در حومه ی شهرستان اهواز نمونه گیری به عمل آمد و تعداد 120 جدایه ی اشریشیا کلی به صورت کشت خالص به دست آمد. از این تعداد، 60 جدایه از کبد جوجه های بیمار و 60 جدایه نیز از مدفوع جوجه های سالم به دست آمده بود. در ابتدا آنالیز فیلوژنتیکی و ردیابی چهار ژن حدت iucd، pape-f، sfa/focd-e و hlye با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr) انجام گرفت. نحوه ی توزیع جدایه ها در گروه های فیلوژنتیکی بدین صورت بود که 44 جدایه (7/36 درصد) در گروه a، 18 جدایه (0/15 درصد) در گروه b1، 14 جدایه (7/11 درصد) در گروه b2 و 44 جدایه (7/36 درصد) نیز در گروه d قرار گرفتند. از مجموع 60 جدایه ی مدفوعی، 27 جدایه (0/45 درصد) در گروه فیلوژنتیکی a، 9 جدایه (0/15 درصد) در گروه b1، 8 جدایه (3/13 درصد) در گروه b2 و 16 جدایه (7/26 درصد) در گروه d قرار گرفتند. همچنین از مجموع 60 جدایه ی کبدی، 17 جدایه (3/28 درصد) در گروه فیلوژنتیکی a، 9 جدایه (0/15 درصد) در گروه b1، 6 جدایه (0/10 درصد) در گروه b2 و 28 جدایه (7/46 درصد) نیز در گروه d قرار گرفتند. ژن های حدت iucd و pap به ترتیب در 100 جدایه (3/83 درصد) و 8 جدایه (7/6 درصد) یافت شدند. هیچ یک از جدایه ها دارای ژن های حدت sfa و hly نبودند. الگوهای مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های اشریشیا کلی در برابر پنج داروی رایج در صنعت طیور ایران (داکسی سایکلین، انروفلوکساسین، فلورفنیکل، لینکوسپکتین و تریمتوپریم/سولفادیازین) با دو روش انتشار از دیسک و تعیین حداقل غلظت مهاری (mic) مورد بررسی قرار گرفت. در روش انتشار از دیسک بیشترین و کمترین مقاومت به ترتیب در برابر انروفلوکساسین و لینکوسپکتین مشاهده گردید. همچنین 106 جدایه (3/88 درصد) در برابر سه یا تعداد بیشتری از آنتی بیوتیک ها مقاوم بودند و در میان این جدایه ها 13 الگوی مختلف مقاومت آنتی بیوتیکی مشاهده شد. میزان مقاومت در جدایه های مدفوعی بیش از جدایه های کبدی بود (05/0>p). آنالیز فیلوژنتیکی جدایه های با مقاومت چندگانه نشان داد که اغلب این جدایه ها متعلق به گروه فیلوژنی a و زیرگروه a1 بودند. نتایج آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها در دو روش نامبرده تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند (05/0<p). در نتیجه می توان گفت که جدایه های اشریشیا کلی حاصل از جوجه های گوشتی سالم و مبتلا به کلی سپتی سمی در گروه های فیلوژنی مختلف پراکنده بوده و ژن های حدت متفاوتی دارند، همچنین میزان مقاومت این جدایه ها در برابر آنتی بیوتیک ها بسیار بالا می باشد.

استفاده از نانوذرات اکسید فلزات به دلیل دارا بودن ویژگی¬های بی نظیر و سودمند فیزیکوشیمیایی در زمینه¬های مختلف در حال افزایش است که موجب بروز نگرانی¬هایی در مورد اثرات مضر آنها بر سلامتی موجودات زنده شده است. این مطالعه جهت بررسی اثر میکرو و نانوذرات دی¬اکسید تیتانیوم و اکسید آهن بر فعالیت آنتی اکسیدانی بافت ریه و بافت مغز قرمز استخوان و همچنین بر فعالیت فاکتور¬های تحریک کلونی ترشحی بافت ریه طراحی شده است. از سلول¬های مغز قرمز استخوان موش نژاد balb/c به عنوان منبع سلول¬های بنیادی خون¬ساز و از کشت بافت ریه به منظور استخراج فاکتور¬های رشد خون¬سازی استفاده شد. کشت سلول¬های مغز قرمز استخوان به صورت نیمه جامد در حضور غلظت¬های متفاوت از میکرو و نانوذرات دی-اکسید تیتانیوم و اکسید آهن در شرایط in vitro انجام گرفت. نتایج مطالعات نشان داد که نانو و میکروذرات هر دو اکسید فلزی موجب افزایش معنی¬دار در فعالیت آنتی اکسیدانی آنزیم¬های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز و افزایش غلظت مالون دی¬آلدهید در هر دو محیط کشت مغز قرمز و بافت ریه در روندی وابسته به دوز و زمان شد. کلونی¬زایی سلول¬های مغز قرمز استخوان نیز تحت تاثیر انکوباسیون با غلظت¬های مختلف (50، 100، 150 و µg.ml-1200) میکرو و نانوذرات اکسید آهن و دی¬اکسید تیتانیوم کاهش قابل ملاحظه¬ای نشان داد. به علاوه، 48 ساعت انکوباسیون بافت ریه موش با mµ 30 از ?-توکوفرول (?-toc)، همراه با µg.ml-1 200 هر یک از نانوذرات اکسید آهن و دی¬اکسید تیتانیوم موجب کاهش معنی¬دار در سطوح ros، فعالیت آنزیم¬های آنتی اکسیدان و بیومارکر mda و همچنین افزایش معنی¬دار بر میزان فعالیت ترشحی csf بافت ریه شد. این تحقیق نشان داد که تولید رادیکال¬های آزاد و القاء استرس اکسیداتیو یکی از مکانیسم¬های سمیتی نانوذرات و میکروذرات مورد مطالعه است که موجب کاهش بقاء و تکثیر سلولی می¬شود.

کیتوزان یک بیوپلیمر کاتیونی و حامل مناسبی برای انتقال دارو است. استرپتوکیناز یک آنزیم باکتریایی تک زنجیره فیبرینولیتیک می باشد که نیمه عمر بیولوژیکی کوتاهی دارد. در این مطالعه، استرپتوکیناز تثبیت شده بر روی کیتوزان به وسیله روش جذب سطحی آماده شد و سپس پارامترهای فارماکوکینتیکی آن در مقایسه با استرپتوکیناز خالص بررسی گردید. آنزیم از طریق برهم کنش های غیر کووالان به کیتوزان متصل گردید. جهت تهیه نانو ذرات کیتوزان، پودر کیتوزان (وزن مولکولی 500 کیلو دالتون) به بافر استات سدیم با ph مساوی 5 اضافه شد. این روش به سادگی شامل مخلوط کردن آنزیم با محلول کیتوزان و هم زدن مغناطیسی آن به مدت 60 دقیقه در دمای 4 درجه سانتیگراد می باشد. بعد از سانتریفیوژ مایع رویی جدا شده و جهت تعیین بازده بارگیری آنزیم از طریق تست برادفورد میزان کل آنزیم تعیین شد. به علاوه ، شرایط تثبیت مانند ph و میزان غلظت کیتوزان نیز بهینه شد. ترکیب بهینه جهت تعیین فعالیت استرپتوکیناز در پلاسمای رت و همچنین تاثیر آن بر روی بافت قلب به کار رفت. جهت تزریق استرپتوکیناز تنها و استرپتوکیناز تثبیت شده بر روی کیتوزان، سیاهرگ ژوگولار رت ها کانول گذاری گردید و سپس نمونه های خونی در زمان های مشخص جمع آوری گردیدند و از طریق سانتریفیوژ پلاسمای آنها جدا گردید. سنجش فعالیت استرپتوکیناز بر پایه فعالیت آمیدولیزی سوبسترای کروموژنتیک s2251 به وسیله کمپلکس فعال کننده استرپتوکیناز-پلاسمینوژن از طریق اسپکتروفتومتر انجام گردید. نانو ذرات استرپتوکیناز تثبیت شده بر روی کیتوزان فعالیت آمیدولیتیک طولانی تری را در مقایسه با استرپتوکیناز تنها نشان دادند.