کادمیوم و نیکل از جمله عناصر کمیاب و مضر برای حیات و از آلایندهای خطرناک به شمار می روند. این عناصر از طریق منابع آلوده از جمله پسابها و فاضلاب (شهری و صنعتی)، سبب آلودگی و کاهش کیفیت وگاهی حتی سمیت منابع آب می گردند؛ از سوی دیگر با توجه به افزایش جمعیت و نیاز به منابع آب بیشتر، همچنین افزایش آلوده شدن این منابع آبی ارزشمند، نیاز شدیدی به روشهای نو و ارزان برای پالایش و بهبود کیفیت آبها احساس می شود. گیاهپالایی با گیاهان آبزی روشی موثر و ارزان برای بهبود کیفیت آب و پسابهاست. در این پژوهش طی 14 روز کشت دو گیاه آبزی عدسک آبی و چنگال آبی در محلول غذایی هوگلند آلوده در 4 سطح مختلف کادمیوم و نیکل (1، 2، 4 و 6 میلیگرم در لیتر) و پساب صنایع فولاد اهواز که آلوده به نیکل و کادمیوم بود، حذف زیستی کادمیوم و نیکل از پسابها بررسی شد. برای به دست آوردن تاثیر زمان بر پالایش، میزان عناصر سنگین در محیطهای کشت روزانه اندازه گیری شد. این گیاهان کادمیوم و نیکل را به مقدار زیادی جذب زیستی کردند و کارایی حذف کادمیوم و نیکل به ترتیب در عدسک آبی تا 91 درصد و 50 درصد و برای چنگال آبی تا 01/82 و 5/52 درصد رسید، پالایش کادمیوم و نیکل از پساب صنعتی نیز به طور کامل موفق بود. نتایج این تحقیق نشان داد که عدسک آبی علیرغم آنکه جاذب بهتری برای عنصر کادمیوم می باشد، ولی به دلیل ماندگاری کمتر، تولید ماده خشک کمتری را نمود. در صورتیکه گیاه چنگال آبی جاذب بهتری برای نیکل، با ماندگاری و تولید ماده خشک زیادتر می باشد. پالایش زیستی کادمیوم، نیکل و دیگر مواد آلاینده ی محلول توسط عدسک آبی و چنگال آبی از پسابهای آلوده کارا و مناسب است.

پژوهش های مختلفی جهت گیاه پالایی عناصر کمیاب صورت گرفته است، اما توجه همزمان به رفع دو مشکل محلی سدیم و بُر کمتر رخ داده است، همچنین در این پژوهش ها همواره جای خالی راه حلی را برای پسماندهای گیاهی حاصل از گیاه پالایی احساس می شد. بدین جهت این پژوهش شامل پایش معضل سدیم و بُر در آب های کشاورزی استان خوزستان، انتخاب گیاه مناسب برای گیاه پالایی، تعیین توانایی و سرعت های جذب و بررسی امکان دفن خاکی پسماندها به عنوان راه حل و نهایتاً بررسی جذب و واجذب عناصر برای پیش بینی خطرات و امکان بازیابی بُر انجام شد. در یک پیوستار کلی باید دقت کرد که پالایش زه آب های پیش از دفع آن ها و آسیب زدن به سلامت انسان، جانوران و گیاهان امری ضروری-ست. راه مدیریتی مورد آزمایش در این پژوهش کاهش غلظت بُر و سدیم به کمک گیاهان مقاوم به شوری قبل از استفاده یا دفع آب های پایش شده در تحقیق است.