در این پایان نامه، در ابتدا ایده ی ورلینده را در مورد گرانش مطالعه می کنیم، که در آن برهمکنش گرانشی را به عنوان نیروی آنتروپی تفسیر می کند. سپس یک مدل برای کوانتوم بیت های فضا-زمان در نزدیکی افق رویداد و روی صفحات هولوگرافیک پیشنهاد می دهیم. کار اخیر ورلینده، یک روش کیفی جدید برای گرانش را پیشنهاد می کند که در آن ایده های ترمودینامیک و اصل هولوگرافیک با یکدیگر ادغام می شوند. اساس روش ورلینده بر پایه ی دو اصل قرار گرفته است: ابتدا، اصل هولوگرافیک است که برای توضیح مفهوم فضا به کار می رود. طبق اصل هولوگرافیک، فضا به عنوان ظرفی برای ذخیره ی اطلاعات فرض می شود. اطلاعات بر روی صفحات هولوگرافیک مجزا از یکدیگر ذخیره شده اند که سطوح هم پتانسیل را تشکیل می دهند. اصل دوم پیشنهاد می دهد که حرکت جسم نسبت به صفحه، نیروی آنتروپی را اعمال خواهد کرد، این حالت شبیه به آن چیزی است که در پدیده ی اسمز اتفاق می افتد و هم چنین هنگامی که مولکول بزرگ کلوئیدی توسط محیط گرمایی با ذرات ریزتر احاطه شده باشند. بنابراین طبق ایده ی ورلینده، گرانش یک برهمکنش بنیادی شبیه به سه نیروی دیگر نیست، بلکه نوعی از نیروی آنتروپی می باشد. اگرچه این ایده عجیب به نظر می آید، اما با این استدلال می توان نیروی گرانش نیوتن و معادلات اینشتین را به دست آورد. به دنبال این تفسیر جدید از گرانش، می توانیم صفحات هم پتانسیل، دمای آنرا-ورلینده، انرژی، شتاب و ? را مطالعه کرد. فیزیک سیاهچاله ها توجه بسیاری را به عنوان ناحیه ای برای مطالعه ی کمیت های آماری، همانند آنتروپی، جذب می کند. در این بین، ایده ی بررسی نزدیک افق رویداد برای مطالعه ی سیاهچاله ها بسیار مفید می باشد. بنابراین یک سیستم با ذرات بوزون نسبیتی و بدون برهمکنش را فرض می کنیم، که در فضا-زمان ایستای دارای افق، مانند فضا-زمان ریندلر، شوارتس شیلد و فرم کلی فضا-زمان ایستا با تقارن کروی قرار گرفته است. تنها اطلاعاتی که داریم آن است که سیستم درون جعبه ای قرار دارد که یک بعد از بعد فضایی، کمتر می-باشد. واضح است که در این شرایط، تئوری آنسامبل کانونیک بزرگ برای یافتن تمام کمیت های ترمودینامیکی کافی می باشد، بنابراین در ابتدا لازم است که چگالی حالت ها را در فضا-زمان خمیده حساب کنیم.

سندروم درد پاتلوفمورال یکی از رایج ترین آسیب های مفصل زانو است، که در سنین جوانی و بیشتر در زنان شایع می باشد. به دلیل وجود درد، ضعف عضلانی و کاهش حس عمقی مفصل زانو، تعادل در این افراد دچار نقصان است. هدف از مطالعه ی حاضر مقایسه ی دو روش تمرین درمانی در محیط خشکی و آب بر بهبود درد، عملکرد حرکتی، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال می باشد.?در این تحقیق که به روش نیمه تجربی انجام شد، 20 زن مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال شرکت کردند، و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین درمانی در آب و خشکی تقسیم شدند. دو گروه 8 هفته و هر هفته به مدت 3 جلسه تمرین درمانی دریافت کردند. از پرسش نامه درد vas، کاجالا kujala، تست تعادل ایستای شارپند رومبرگ و تست تعادل پویای ستاره، قبل و بعد از دوره تمرینی جهت اندازه گیری درد، عملکرد، تعادل ایستا و پویا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و انجام آزمون های آماری لازم در این مطالعه از نرم-افزار spss نسخه 18 استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد.? هر دو گروه در مقیاس درد، مقیاس عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را پس از 8 هفته تمرین درمانی نشان دادند(05/0p?). مقایسه ی داده های بین دو گروه در مقیاس درد، مقیاس عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را پس از مطالعه نشان نداد(05/0p?). ?نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، استفاده از تمرین درمانی در آب و خشکی منجر به کاهش درد، بهبود عملکرد، بهبود تعادل ایستا و پویا در مبتلایان به سندروم درد پاتلوفمورال می شود. هر چند نتایج آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد، با این حال تفاوت موجود در میانگین درصد تغییرات دو گروه می تواند نشان دهنده این باشد که انجام تمرینات در آب تاثیر کلینیکی بیشتری نسبت به خشکی دارد.

چکیده ندارد.