microrna ها مولکولهایrna کوچک غیر کدکننده ای هستند که توسطrna pol ii رونویسی شده و پس از پردازشهای مختلف توسط کمپلکسrisc عمل می کنند. نقش این مولکولها در پروسه های متعدد سلولی از قبیل پرولیفراسیون، تمایز، آپوپتوزیس و سرطان اثبات شده است. تمایز سلوهای خونی پروسه پیچیده ای است که فاکتورهای رونویسی مختلف و همچنین mirna های متعدد درآن نقش دارند مطالعات اخیر کاهش سطحmir-155 و افزایشmir-451 را در طی تمایز پیش سازهای خونی به رده اریتروئیدی نشان داده اند. دراین مطالعه تاثیر افزایشmir-451و سرکوبmir155 در سلولهای پرتوانه القایی انسانی(hips) از نظر بیان شاخصهای رده اریتروئیدی بررسی گردید. سلولهای پرتوانه القایی انسانی(hips) پس از تایید وضعیت پرتوانگی ،مورد استفاده قرار گرفتند. افزایشmir-451 با استفاده از کلون نمودن پیشسازmir-451 در وکتور رتروویروسی و سرکوب mir-155 با استفاده از آنتی سنسlna mir-155 صورت گرفت و سپس افزایش mir-451 با روشmirna quantitative rt-pcr تایید شد. در نهایت بیان شاخصهای رده اریتروئیدی با روشrt-pcr و فلوسیتومتری بررسی شد. سرکوبmir-155 و افزایشmir-451 در سلولهای پرتوانه القایی و اجسام رویانی(eb) مشتق از این سلولها در روزهای گوناگون ترکیب مختلفی از بیان هموگلوبین ها و شاخصهای رده اریتروئیدی را نشان داد. بیان سطحی گلیکوفورینa (cd235) و cd34 با فلوسیتومتری تمایز را در این سلولها تایید نمود. یافته ها نشان می دهد کهmir-451 و mir-155 اجزاء کلیدی در تمایز رده اریتروئیدی از سلولهای پرتوانه القایی هستند. بر طبق دانسته های ما، این مطالعه اولین مطالعه ای است که نشان دهنده قدرت ایجاد تمایز رده اریتروئید از سلولهای رویانی بدون استفاده از فاکتورهای رشد می باشد. با مطالعات بیشتر و شناسایی ژنهای هدف mirna های دخیل در روندهای تمایز اریتروئیدی می توان در آینده از پتانسیل های تشخیصی و درمانی آنها بخصوص در ژن درمانی و پزشکی ترمیمی بهره برد.

چکیده مقدمه: تمرینات ورزشی نقش مهمی در پیشگیری از ابتلا به سرطان پستان دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات پیشگیرانه و کمک درمانی تمرینات ورزشی بر بیان ریزrna-155 (mir-155) و بیان ژن های سرکوبگر پیام رسان سایتوکاینی-1 (socs1) و مبدل و فعال کننده پیام رونویسی-3 (stat3) در تومور سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن می باشد. روش بررسی: 40 موش بالب سی ماده در گروه ده تایی: گروه استراحت-تومور-استراحت (rtr)، گروه ورزش-تومور-استراحت (etr)، گروه استراحت-تومور-ورزش (rte) و ورزش-تومور-ورزش (ete) به طور تصادفی قرار گرفتند. پس از آشناسازی، تعداد یک میلیون سلول سرطانی وابسته به استروژن mc4-l2 به هر کدام از موش ها تزریق گردید. گروه etr و ete به مدت 8 هفته قبل از تزریق سلول و گروه rte و ete به مدت 6 هفته پس از تزریق سلول، 5 روز در هفته تمرینات استقامتی انجام دادند. حجم تومور به صورت هفتگی با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد. در پایان موش ها قربانی شدند، بافت تومور استخراج و فریز شد و در دمای 70- درجه سلسیوس نگهداری شد. سپس استخراج rna و ساخت cdna به ترتیب با استفاده از پروتکل ترایزول و مطابق دستورالعمل کیت ساخت cdna انجام شد. در نهایت روش real time – pcr انجام شد و نتایج استخراج شد. داده ها با استفاده از نرم افزار rest و آزمون anova یک طرفه تحلیل شدند. یافته ها: اختلاف معناداری در بیان mir155 و بیان ژن socs1 و stat3 در گروه های که پس از تزریق سلول تمرین استقامتی انجام دادند در مقایسه با دو گروه دیگر مشاهده شد (05/0p<). این نتایج با میزان رشد تومور هم خوانی داشت. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی به ترتیب موجب کاهش بیان mir-155 و stat3 و افزایش بیان ژن socs1 بافت تومور می شود. بنابراین، می توان اظهار کرد تمرین ورزشی استقامتی سبب افزایش بیان عوامل ضدتوموری و سبب کاهش بیان آنکوژن ها می شود و می تواند نقش کمک درمانی در سرطان داشته باشد.