پلی اتیلن ترفتالات ( pet ) پلیمری است که در اغلب کشورها برای تولید الیاف پلی استر، رزین بطری و رزین های پلی استر مهندسی به کار می رود. با توجه به استفاده گسترده از این پلیمر در صنایع بسته بندی مواد غذایی و مدت زمان طولانی مورد نیاز برای تجزیه زباله های مربوط به این مواد در طبیعت، ارائه راهکارهای مهندسی جهت بازیافت و همچنین بهره برداری مجدد از مواد مصرفی مزبور در صنعت بتن سازی، مورد توجه بسیاری از محققین واقع شده است. در این مطالعه با رویکرد جامع تری نسبت به مطالعات پیشین به بررسی استفاده از زباله های فرآوری شده پت به عنوان جایگزین 5 ، 10 و 15 درصد از حجم ماسه در ترکیبات بتن پرداخته شده است. بدین منظور نمونه های بتنی مکعبی و استوانه ای در ابعاد و اندازه های متفاوت با مقادیر نسبت آب به سیمان مختلف ساخته شده تا طی آن به بررسی نسبت های مختلف آب به سیمان، تاثیر درصدهای مختلف جانشین سازی ماسه توسط ذرات پت و همچنین تاثیر اندازه و شکل نمونه های بر روی مقاومت فشاری مورد بررسی قرار گیرد. همچنین طی آزمایش هایی خواص فیزیکی بتن تازه مشخص گردیده است. سپس نمونه های بتنی در شرایط استاندارد عمل آوری شده، مورد آزمایش های مختلف جهت تعیین خواص مکانیکی واقع گردیدند. نتایج نهایی حاکی از کاهش کارآیی بتن پت تازه و همچنین کاهش در وزن مخصوص تازه و خشک بتن بوده است. نتایج آزمون های خواص مکانیکی بتن های پت نیز بیانگرکاهش قابل توجه در مدول الاستیسیته وکششی غیرمستقیم و یک روند افزایشی و سپس کاهشی در مقاومت فشاری و خمشی بوده است. نتایج آزمایش عبور امواج فراصوتی نیز نشان دهنده بافت متخلخل برای بتن های پت بوده است. همچنین نتایج آزمایش مودال بر روی این نمونه ها با افزایش نسبت جانشین سازی پت بر خلاف رفتار مقاومت فشاری، یک روند کاهشی و سپس افزایشی را در مقدار درصد میرایی نشان می دهد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد بر مولفه اضطراب دانشجویان پیام نور پیرانشهر انجام شده است. روش این پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود و برای تحلیل نتایج آن از تحلیل کوواریانس استفاده شد. جامعه آماری، دانشجویان دانشگاه پیام نور پیرانشهر، با جمعیت 2100 نفر بودند. ابزار پژوهش، پرسش نامه 21 سوالی اضطراب بک (bai) بود. پس از پخش تعداد 327 پرسش نامه بر اساس جدول مورگان در دانشگاه، 20 نفر از دانشجویان به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی 10 نفر که موافق شرکت در آزمایش بودند، در گروه آزمایش و 10 نفر دیگر در گروه گواه قرار گرفتند. ملاک شمول داشتن نمره 15-36 در آزمون بک و ملاک خروج قرار داشتن هم زمان تحت درمان های روان پزشکی و روان شناختی دیگر بود. گروه آزمایش با طی 10 جلسه 5/1 ساعته تحت درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش گروهی قرار گرفت و مداخله ای بر روی گروه گواه انجام نگرفت. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش، اثر معناداری بر کاهش اضطراب دارد. نتایج این پژوهش نشان داد که با تغییر زمینه و شیوه مقابله مراجعان با اضطراب، این درمان باعث کاهش تاثیر اضطراب در آنها و در نتیجه باعث بهبود عملکرد آنها می شود.