نورد تجمعی پیوندی یکی از جدیدترین فرایندهای تولید کامپوزیت های زمینه فلزی در دهه اخیر است. در این پژوهش امکان پذیری ساخت کامپوزیت های نانوساختار al-sic با ذرات تقویت کننده نانو (sic) به روش نورد تجمعی پیوندی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. نتایج نشان می دهد که با افزایش میزان کاهش ضخامت و افزایش دما، چسبندگی بین لایه ها افزایش می یابد. از طرف دیگر با افزایش میزان پودر بین لایه های آلومینیومی چسبندگی بین لایه ها کاهش یافته است. همچنین مشخص شده است که بهترین روش به منظور توزیع نانو ذرات بین ورقه ها، روش پاششی است. از طرف دیگر نتایج نشان داد که درصد بهینه نانوذرات sic برای افزودن بین ورقه های آلومینیوم، 2% وزنی است. بنابراین در مرحله بعدی پژوهش به ساخت کامپوزیت با 2% وزنی نانو sic به عنوان کامپوزیت بهینه پرداخته شد. پس از ساخت این کامپوزیت ها از میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی برای بررسی ریز ساختار این کامپوزیت ها استفاده شد. سختی کامپوزیت ها در سیکل های مختلف نورد توسط سختی سنجی ویکرز مورد بررسی قرار گرفت. اندازه دانه فرعی نمونه ها در سیکل های مختلف نورد توسط نرم افزار maud مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش تعداد سیکل های نورد، چسبندگی بین لایه های کامپوزیتی و توزیع ذرات تقویت کننده بهبود می یابد. بررسی های اندازه دانه فرعی نمونه های کامپوزیتی دارای 2% وزنی ذرات نانو sic نشان می دهد که پس از 9 سیکل، اندازه دانه فرعی نمونه ها به کمتر از nm 100 می رسد. همچنین بررسی های سطح مقطع شکست نمونه ها نشان داد که با افزایش تعداد سیکل های نورد، حالت شکست نمونه ها از شکست نرم به شکست نرم برشی تغییر پیدا می کند.

نانو ذرات(ba,ca,sr)2mgsi2o7:re3+یکی از پرکاربرد ترین ذرات نورتاب جهت ساخت نمایشگرها، سنسورهای نوری و لامپ های led هستند. این ترکیبات در ساختار خود توان جایگزینی یون¬های sr، ba و ca را دارند. این تغییرات منجر به ایجاد نشرهای متفاوت در این ذرات سرامیکی می¬شود. در این تحقیق کار بر روی تغییرات نشر در سه مرحله صورت پذیرفته است. مرحله یک که شامل سنتز احتراقی نانوذرات نورتاب با یون¬های مختلف نظیر sr، ba بوده که با افزودن دوپنت های مختلف و تحت شرایط اتمسفری خاص منجر به نشر آبی- قرمز و سبز شده است. مرحله دوم شامل تغییر در نوع دوپنت¬های قلیایی خاکی می¬باشد که تغییر در نوع و مقدار آن¬ها باعث ایجاد نشر در محدوده 520 تا 612 نانومتر گردید. در قسمت سوم مورفولوژی و خواص نورتابی نانوذرات سنتز شده به روش احتراقی تحت امواج ماکروویو با سنتز هیدروترمال مقایسه شد که تصاویر sem بیانگر کاهش اندازه ذرات و تراکم بیشتر ذرات در سنتز هیدروترمال است. از حیث نورتابی بهترین روش جهت سنتز استفاده از سنتز هیدروترمال بود. نسبت سوخت گلایسین با اسید سیتریک در سنتز احتراقی مهمترین پارامتر به شمار می¬رود. خضور گلایسینتاثیر زیادی در مورفولوژی نمونه احتراقی داشت. با توجه به خواص آنتی باکتریال و نورتابی این دسته از ترکیبات، امکان استفاده از این نورتاب¬ها در پوشش¬های مختلف ایده جدیدی است که در قسمت آخر این تحقیق مورد توجه قرار گرفته است. بدین ترتیب نانو ذرات نورتاب به وسیله فرایند الکتروفورزیس بروی الکترودهای آلومینیومی لایه نشانی شدند و پارامترهایموثر در کیفیت نشست مورد بررسی قرار گرفت. به دلیل بار سطحی کم ذرات نورتاب امکان لایه نشانی ذرات میسر نبود لذا از یک واسط پلیمری به نام پلی ونیل پیرولیدون استفاده شد که بار سطح ذرات را مثبت نمود. این بررسی برای ذرات نورتاب سنتز شده به روش هیدروترمال نیز تکرار گردید و مشخص شد ذرات نورتاب سنتز شده به روش هیدروترمال از جرم نشست کمتری برخوردار هستند.

چکیده ندارد.