خشکی، از جمله بزرگترین تنش های محیطی است که گیاهان در سراسر جهان با آن روبرو هستند. غلات، از جمله گیاهانی هستند که محصولات آنها در اثر تنش های غیر زیستی مورد تهدید قرار می گیرد و با توجه به نقش آنها در تغذیه انسان، می بایست به این موضوع توجه ویژه داشت. سیلیکون، عنصری فراوان در پوسته ی زمین است که نقش آن در افزایش تحمل گیاهان به تنش های محیطی اثبات شده است. بنابراین به بررسی اثر سیلیکون در ارقام جو ایرانی تحت تنش خشکی پرداختیم تا در صورت اثبات نقش مثبت آن در افزایش تحمل به خشکی، بتوانیم از این عنصر در شرایط مزرعه ای نیز استفاده کنیم. در تحقیق حاضر، اثر سیلیکات سدیم بر فعالیت آنزیم های ضد اکسنده (کاتالاز (cat)، پراکسیداز (pox)، آسکوربات پراکسیداز (apx) و سوپراکساید دیسموتاز (sod))، محتوای پرولین و گلایسین بتائین، میزان پروتئین محلول کل و میزان رطوبت نسبی در تنش اکسیداتیو القا شده به وسیله ی خشکی در دو رقم جو (hordeum vulgare l.) با تحمل متفاوت به خشکی با نام های کویر (متحمل) و جنوب (حساس) در مراحل مختلف رشدی بررسی شد. نتایج نشان دادند که فعالیت آنزیم های ضد اکسنده، همچنین محتوای اسمولیت ها با کاربرد سیلیکون در مقایسه با تیمارهای شاهد و خشکی افزایش می یابند. کاربرد سیلیکون وضعیت آبی گیاهان تنش خشکی دیده را بهبود بخشید. فعالیت آنزیم های ضد اکسنده و اسمولیت های اندازه گیری شده در رقم مقاوم بالاتر از رقم حساس بود. در این آزمایش مشخص شد که اثرات سیلیکون وابسته به زمان بوده و با ادامه ی زندگی گیاه اثرات آن افزایش می یابند. از آنجا که آنزیم های ضد اکسنده در برابر گونه های اکسیژن فعال تولید گردید و تجمع اسمولیت ها نیز در پاسخ به تنش اتفاق افتاد تا از بافت های گیاهی در مقابل تنش اکسیداتیو محافظت کند، لذا می توان استنتاج کرد که سیلیکون تحمل به تنش را در هر دو رقم افزایش داده و بنابراین می توان از کاربرد سیلیکون خارجی در راستای رسیدن به محصول بیشتر استفاده کرد.

هدف: این مطالعه به منظور مقایسه سطح سرمی اسید اوریک در مبتلایان به اسکلروز مولتیپل و سایر بیماری های عصبی در مراجعه کنندگان به بیمارستان نفت در سالهای 88-1387 انجام شده است. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 120 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان نفت در سالهای 88-1387 بود که شامل دو گروه 60 نفری بودند که یک گروه را مبتلایان به ms و گروه دیگر را مبتلایان به سایر بیماری های عصبی تشکیل می دادند. یافته ها: میانگین سطح اسید اوریک بیماران مبتلا به ms 62/3 میلیگرم در دسی لیتر و در گروه دیگر 24/4 میلیگرم در دسی لیتر بود که اختلاف آماری معناداری را نشان می داد (p=0.0001). ولی با این وجود بین 5 نوع بیماری دیگر شامل سردرد، سرگیجه، سودوتومور، تشنج و رادیکولوپاتی اختلافی از نظر سطح اسید اوریک سرمی وجود نداشت (p > 0.05). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس یافته های این مطالعه چنین استنباط می گردد که سطح اسید اوریک در مبتلایان به ms پایین تر از سایر بیماری ها عصبی است و لذا عملکرد آنتی اکسیدانی در این بیماران مختل است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.