دوره موازنه منفی انرژی در گاوهای شیری پرتولید سبب ایجاد مدت بی‏فحلی پس از زایمان می‏شود. این دوره مصادف با دوره‏ای است که گاو شیری به دلیل تولید شیر بالا و کاهش اشتها قادر به تأمین تمامی نیازهای تغذیه‏ای و انرژیایی خود نیست. این کمبود انرژی سبب ایجاد تغییرات شگرفی در تعادل هورمونی و سوخت و سازی گاو شیری در ایجاد اثر منفی بر تولیدمثل پس از زایمان می‏شود. در این پژوهش تلاش بر آن شد که این عوامل موثر شناخته و در غالب یک سامانه زیستی در کنار یکدیگر قرار گیرند. سپس معادلات دیفرانسیل معمولی برای متغیرهای سوخت و سازی و هورمونی گلوکز کبد، گلوکز خون، انسولین پانکراس و انسولین خون، igf-1 کبد و خون و gnrh هیپوتالاموسی استخراج شدند. ساخت این معادلات بر اساس بررسی عمیق سازوکارهای زیستی این سامانه در منابع معتبر علمی بود. این معادلات با استفاده از رویه عددی موجود در نرم‏افزار matlab حل شدند. در بخش دیگری از پژوهش با استفاده از داده‏های موجود منتشر شده در مقالات علمی معتبر دست به ایجاد مدل پیش بینی کننده زدیم و فرآیند شبیه‏سازی مدلی انجام شد که نتایج آن نشان داد که سامانه معادلات دیفرانسیل تشکیل شده توان پیش بینی خوبی برای گلوکز خون و انسولین خون داشته و قادر نیست که پیش بینی چندان دقیقی برای انسولین پانکراس وigf-1 خون داشته باشد. به این نکته باید اذعان کرد که ما برای حل معادلات دیفرانسیل خود از هیچ گونه اطلاعات آزمایشگاهی بهره نبردیم. بنابراین نتایج حاصل از این معادلات می‏تواند با مقدار رفتار هورمون‏ها در طول زمان فاصله داشته باشد. در هر حال تلاش بر این بود که برای نخستین بار مفهوم زیست سامانه‏های محاسباتی در اصلاح نژاد دام در ایران به کار گرفته شود.

اثر خوراندن دانه ی خار مریم بر توده ی چربی درون شکمی و عملکرد جوجه های گوشتی چکیده: این پژوهش جهت بررسی اثر سطوح مختلف دانه ی خارمریم بر توده ی چربی درون شکمی، عملکرد جوجه های گوشتی و همچنین تأثیر آن بر فراسنجه های خونی، میکروفلور روده و سامانه ی ایمنی جوجه های گوشتی انجام شد. در این پژوهش از320 قطعه جوجه یک روزه ی نر و ماده (سویه کاب 500) در قالب یک طرح آماری کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و هر تکرار شامل 20 قطعه استفاده شد. جیره ی آغازین و رشد به ترتیب دارای 2975 و 3013 کیلوکالری انرژی قابل سوخت و ساز بر هرکیلوگرم و 8/20 و 85/19 درصد پروتئین خام بودند. جیره های آزمایشی شامل: 1) تیمار شاهد: جیره پایه بدون افزودن پودر دانه ی خارمریم 2) جیره ی پایه + 2/0 درصد پودر دانه ی خارمریم 3) جیره ی پایه + 4/0درصد پودر دانه ی خارمریم 4) جیره ی پایه + 6/0درصد پودر دانه ی خارمریم بودند. داده ها با نرم افزار sas 9.1 آنالیز و میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن (05/0p<) مقایسه شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که میانگین مصرف خوراک روزانه، میانگین افزایش وزن روزانه و میانگین ضریب تبدیل در هیچ یک از تیمارهای آزمایشی در دوره های 1تا 21، 22 تا 42و 1 تا 42 روزگی اثر معنی داری نداشت. در 42روزگی بیشترین مقدار تری گلیسرید و vldl در تیمار شاهد و کمترین میزان آن در تیمار 6/0 درصد بود (05/0p<). همچنین استفاده از 4/0 و 6/0 درصد خارمریم، اندازه ی کلسترول و ldl را کاهش و اندازه hdl را افزایش داد (05/0p<). در 42روزگی نسبت وزنی چربی درون شکمی به وزن زنده در تیمارهای 2/0، 4/0 و 6/0درصد خارمریم با گروه شاهد تفاوت معنی داری داشت (05/0p<). تعداد کلنی باکتری های لاکتوباسیلوس در تیمارهای 4/0و 6/0درصد خارمریم نسبت به تیمار شاهد در 21روزگی به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). در 21 روزگی شمار باکتری های اشرشیاکولای در تیمارهای دریافت کننده 4/0 و 6/0درصد خارمریم نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت (05/0p<). ایمنوگلوبولین کل خون تیمارهای دریافت کننده ی 2/0، 4/0 و 6/0درصد خارمریم نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی داری داشت (05/0p<). تیمار دریافت کننده 6/0درصد خارمریم افزایش معنی داری در ایمونوگلوبولین y نسبت به تیمارهای شاهد و 2/0درصد خارمریم نشان داد (05/0p<). همچنین همه ی تیمارهای دارای خارمریم نسبت به تیمار شاهد ایمنوگلوبولینm بالاتری داشتند (05/0p<). ________________________________________ کلمات کلیدی: جوجه های گوشتی، چربی درون شکمی، خارمریم، سامانه ی ایمنی، فراسنجه های خونی.