چکیده مسائل و مشکلات دستیابی به اهداف توسعه پایدار و عدم توانایی در تحقق اهداف جهانی این رویکرد، منجر به شکل گیری نگرش خردتری از توسعه پایدار با تاکید و اجرائی نمودن اندیشه ها و آرمانهای جهانی در سطوح محلی و ملموس گردید. به دنبال تغییر در شرایط و عوامل موثر بر گسترش و توسعه شهری در دوران اخیر، محله های مسکونی انسان ساخت جایگاه ویژه ای در شکل گیری شهرها داشته اند. توسعه از منظر پایداری شهری می تواند در محله تبلور یابد. به عبارت دیگر، محله های شهری به مثابه کوچک ترین واحد سازمان فضایی شهر، در پایداری شهری نقشی اساسی ایفا می کنند. پایداری محله های مسکونی به پایداری اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی بستگی دارد. در پژوهش حاضر با تأکید بر معرف-های توسعه پایدار، به ارزیابی سطوح پایدار در محله های شهر مأمونیه پرداخته شده است، تا با مقایسه تطبیقی، عوامل موثر بر پایداری یا ناپایداری شناسایی شوند. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی مبتنی بر استفاده از ابزار پرسشنامه جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز در سطح منطقه مورد مطالعه می باشد. در همین راستا تمامی محلات شهر مأمونیه( آسیابک، زمین شهری، زرند کهنه، مأمونیه، امیر آباد و خورشید آباد) به عنوان محدوده مورد مطالعه انتخاب شدند. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد 20 سال به بالا در شهر مأمونیه می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از تحلیل های آماری(آزمون t تک نمونه ای، آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیونی) و شاخص توسعه انسانی استفاده شده است. نتایج یافته ها نشان می دهد که بین محلات مورد مطالعه از نظر پایداری تفاوت معنی داری وجود دارد و میزان پایداری محله-های شهر مأمونیه از نظر ساکنان در حد مطلوبی قرار ندارد (زیر حد میانه). همچنین نتایج حاصل از آزمون t نشان می دهد با مقایسه میانگین پایداری محلات، تنها محله های مأمونیه و آسیابک شرایط بهتری از نظر پایداری برخوردارند. از نظر ابعاد پایداری، میانگین پایداری بعد اجتماعی- فرهنگی کمی بالاتر از دو بعد کالبدی و زیست محیطی قرار گرفته است. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد که بین متغییرهای زمینه ای با میزان پایداری رابطه وجود دارد ولی تنها بین متغییرهای سن، سطح درآمد، مدت سکونت و جنسیت با میزان پایداری رابطه موجود معنی دار است.