سرطان دهانه رحم شایع ترین نوع سرطان موثر بر زنان در کشورهای در حال توسعه می باشد که توسط عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی(hpv) ایجاد می شود. بیش از 50? از سرطان های دهانه رحم در سراسر جهان به hpv16 نسبت داده شده است. l1پروتئین عمده کپسید و l2 پروتئین جزئی کپسید hpv است. پروتئینl1 قادر است به صورت خود به خودی به ذرات شبه ویروسی (vlp) فاقد dna ژنومی مونتاژ شود. در حال حاضر امیدوار کننده ترین واکسن علیه عفونت hpv16 ، بر پایه پروتئین l1 است. واکسن های کنونی دارای نقاط ضعف اساسی مانند محدودیت به نوع و هزینه نسبتا بالای تولید هستند، بنابراین تلاش جهت توسعه نسل دوم واکسن های hpv در حال انجام است. یکی از واکسن های نسل دوم hpv بر پایه پروتئین l2 است که طیف وسیعی از پاسخ ایمنی را علیه انواع بیشتری از hpv القا می کند. از جمله ابزارهایی که برای بررسی ایمنی زایی این واکسن لازم است، سودوویریون هایی هستند که از پروتئین های l1 و l2 ویروسی تشکیل شده اند که این سودوویریون ها در حالیکه توانایی ورود به سلول را دارند، قابلیت عفونت زایی ندارند. در این پژوهش باکتری e.coli سویه dh5? با پلاسمید کد کننده پروتئین l1 و l2 ازhpv16 ترانسفورم شد. پس از استخراج این پلاسمید، صحت آن با آنزیم اندونوکلئاز محدودالاثر hindiii تایید شد. به منظور ارزیابی بیان سودوویرونهای hpv16، این پلاسمید به همراه پلاسمید گزارشگر pegfp-n1 و به کمک کلسیم فسفات در سلول های یوکاریوتی 293ft ترانسفکت شد. پس از تخلیص سودوویریون ها از عصاره سلولی و آلوده سازی سلول های 293ft توسط آنها، ورود آنها در این سلول ها با میکروسکوپ فلورسنت و فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفت. ساخت موفق این سودوویریونها علاوه بر کمک به بررسی ایمنی زایی واکسنهای نسل دوم hpv، راه را برای استفاده از این ابزار بعنوان وکتور ژن درمانی باز می نماید.

سرطان رحم دومین سرطان شایع در جهان می باشد که مسئول ایجاد آن، عفونت ویروسی hpv (ویروس پاپیلومای انسانی) می باشد. ژنوم این ویروس دو پروتئین ساختاری کپسید l1 و l2 را کد می کند. l1 پروتئین اصلی و ساختاری است که شکل ویروس مربوط به نحوه ی قرارگیری مونومرهای این پروتئین می باشد و l2 در اتصال ویروس به سلول میزبان، تجمع ویروس و بسته بندی dna آن کمک می کند. تلاش های زیادی جهت ساخت واکسن علیه این ویروس انجام شده است. در واکسن های نسل اول از پروتئین l1 استفاده شده است به طوری که پروتئین های کپسید l1 در سیستم بیانی نوترکیب بیان شده و vlp را تشکیل می دهند که بسیار آنتی ژنیک بوده و با تزریق آن می توان تیتر بسیار بالایی از آنتی بادی های نوترالیزان سرم بدست آورد. متأسفانه فعالیت نوترالیزان آنتی بادی های vlp محدود به ژنوتیپ بوده و واکسن تهیه شده نیز قیمت بسیار بالایی دارد. بنابراین تحقیقات جهت دستیابی به واکسن نسل دوم در حال پیگیری است که یکی از کاندیداهای مهم این نسل واکسن ها، بر پایه پروتئین l2 است. یکی از ابزارهای لازم برای بررسی ایمنی زایی این واکسن ها، سودوویریون هایی هستند که از پروتئین های l1 و l2 تشکیل شده باشند. در این پژوهش ابتدا پلاسمید حاوی ژن l1 و l2 پاپیلوماویروس ژنوتیپ 18 را در باکتری dh5? ترانسفورم کرده و بعد با استفاده از اکسید سیلیکا آن را استخراج کرده و با آنزیم hind1 تأیید گردید. جهت ارزیابی ساخته شدن ویروس و توانایی ورود آن به درون سلول، نیاز به یک پلاسمید گزارشگر می باشد که در این تحقیق از پلاسمید pegfp-n1 استفاده شد. در مرحله بعد هر دو پلاسمید به طور همزمان در سلول یوکاریوت 293ft با روش کلسیم فسفات ترانسفکت شدند. بعد از تشکیل سودوویریونی که حاوی ژن گزارشگر است، سلول ها را لیز کرده سپس سلول های جدید کشت داده شده را با لیزات سلول آلوده مجاورت داده شد. در آخر سنتز و توانایی ترانسداکشن سودوویریون ها با میکروسکوپ فلورسنت و روش فلوسایتومتری بررسی گردید. این سودوویریون علاوه بر استفاده در بررسی های ایمنی زایی واکسن های بر پایه پروتئین l2، توانایی استفاده شدن به عنوان وکتور جهت ژن درمانی را دارا می باشد.