چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

موضوع رساله، تحلیل و نقد دلالتهای تربیتی در اندیشه صلح کمنیوس ، کانت و گالتونگ است . مبحث صلح در اندیشه فلسفی تربیتی غرب حداقل از زمان افلاطون تاکنون پیشینه مستمر دارد. کمنیوس به پخته ترین و ظریف ترین تلفیق نظری و عملی صلح (تا زمان خود) با تکیه بر سرمشق (نمودگار یا پارادیم) مهر دست زد و مبحث صلح را از انحصار سیاست و اخلاق فردی و ملیت به در آورد و به عرصه زبانها، عرصه ی بین الملل و آموزش و عمل، ارزشهای ادیان الهی و تربیت آورد. او به همگرایی و پیوند فراگیر و جهانی دانش ایمان و اخلاق می اندیشید و تربیت را نوری در تاریکی می نامید. صلح او را "مهرآورد" می نامیم. کانت توفیق یافت مبانی اخلاقی (عقل عملی) صلح و نیز زوایای تاریک نظری آن را باز نمایند. نزد عقل عملی (اخلاق) که استوار بر "ندای وجدان" است ، احترام به ارزش صلح محرز است زیرا اخلاق مبتنی بر ارزش مطلق آن و خود مختاری است نه پاداش و نه ترس . جنگ ، ثمربخشی داوری درست و فعل اخلاقی (فعالیت عقل عملی) را از میان می برد. در حالی که داوری درست و انسان شدن آدمی فقط در گرو تربیت است و فعل اخلاقی استوار بر اختیار، اراده و انتخاب و مسئولیت است . هر چند که تعارض ها راه حل قطعی نداشته باشند، تربیت در مقام جوینده پیگیر بهترین راه حلهاست . زیرا تنها به امکان انسان شدن و امکان فعل عقلی و اخلاق متکی است . و می تواند آدمی را از شر جنگ ، محافظت کند. از لحاظ مبانی صلح در عقل سطری، می توان گفت جنگ امکان داوری درست را زایل می سازد. صلح مورد نظر کانت را صلح خردکوش یا خردبنیاد می توان نامید.

مناسبات انسانی در سازمانهای آموزشی را می توان از زاویه های گوناگون نگریست: یک روانشناس اجتماعی می تواند در باره ساخت های رابطه بین افراد و گروهها به بررسی بپردازد. برنامه ریز درسی تاثیر آن را در شکل گیری محتوای ماده درسی مطالعه کند، مدیر آموزشی جنبه های سازمانی و رابطه آن را با چگونگی اداره امور مدرسه اش بنگردو یک فیلسوف آموزش و پرورش به جنبه های نظری آن بپردازد. برای فیلسوف تربیتی ، راههای گوناگونی برای انجام چنین پژوهشی وجود دارد: آن را براساس سیر تکوین اندیشه ها بررسی کند، نگاه فلاسفه یا مربیان بزرگ را نسبت بدان ارزیابی کند به نقد و تحلیل رابطه های موجود در سازمانهای آموزشی بپردازد ، یا چون این پژوهش ، آن را براساس دیدگاه رویکردهای موثر در زندگی بشری - مدرنیسم و پست مدرنیسم - مورد نظر قرار بدهد.

پژوهش حاضر به نقد تطبیقی دیدگاه های غزالی و کانت درباره رابطه اخلاق و دین و اشارات آن در تربیت اخلاقی پرداخته است. در این باره بر اساس پیشینه نظری موضوع، ابتدا نظریه های راجع به نقش عقل و دین در بنیاد اخلاق مورد بحث قرار گرفته است. سپس مهمترین ایده ادیان یعنی مفهوم خداوند و صورت آن در آرای غزالی و کانت بررسی شده است. آنگاه بر اساس این بررسی چگونگی تاثیر گذاری این ایده در بنیاد نظام اخلاقی این دو متفکر بزرگ شرح داده شده است. در این شرح بویژه به مفاهیم اساسی چون علیت، عینیت، کلیت احکام اخلاقی (رای کانت و غزالی در این باره) و پیوند این ایده ها با برداشت آنان از مذهب، خدا و تاثیر آن در اخلاق اشاره شده است. مبتنی بر مبانی پیش گفته، به مفهوم تربیت اخلاقی از منظر کانت و غزالی پرداخته شده و روش هایی که با این مفهوم تناسب دارند و آدمی را به قصد تربیت اخلاقی نائل می کنند، بیان گردیده است. مقایسه عناصر مورد نظر کانت و غزالی در تربیت اخلاقی در این قسمت مورد توجه بوده است. در پایان به روش های اصلی و مورد تاکید این اندیشمندان پرداخته شده و با عطف نظر به تاثیر گذاری این شیوه ها در روشهای تربیت اخلاقی در جهان معاصر، امکان همگرایی این روشها مورد بررسی قرار گرفته و نقدهای بیان شده در این باره ذکر شده است. در پایان راه میانه ای در دو حد تاکید تام بر عقلانیت در تربیت اخلاقی و تاکید محض بر عادت مطرح شده است.

پژوهش حاضر به بررسی موضوع تربیت سیاسی از دیدگاه امام علی (ع) پرداخته است. در این باره براساس پیشینه نظر موضوع ، نظریه های تربیت سیاسی در قالب نظریه های محافظه کار، انتقادی ، دمکراتیک و پست مدرن مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تبیین مبانی نظری موضوع ، مجموعه خطبه ها، نامه ها و فرمانهای صادره و بالاخره حکومت ارائه شده توسط امام علی(ع) و نیز براساس منابع فوق الذکر مفهوم تربیت سیاسی و همچنین روشهای تربیت سیاسی از منظر امام علی (ع) معرفی گردید.

تربیت دینی در کشور ما ، بعنوان یک کشور اسلامی ، دارای جایگاه و اهمیت ویژه ای می باشد. اما علیرغم اهمیت آن ، متاسفانه کمتر به آن پرداخته شده و تحقیقات و شواهد نشان دهنده سست شدن روز به روز ارزش ها و اعتقادات در بین جوانان و نوجوانان می باشد ضعف تربیت دینی در کشور ما بیش از آنکه نتیجه ماهیت پیچیده و دشوار دین و تربیت دینی باشد، ناشی از عدم پژوهش و فهم دقیق و صحیح از دین ، اصول و روشهای تربیت دینی می باشد. بررسی تطبیقی آرا و افکار فیلسوفان و متفکران می تواند ما را در این زمینه یاری دهد.