نانوکامپوزیت های ساخته شده از پلیمرهای ترموپلاستیک (ماتریکس) با هدف بهبود خواص مکانیکی، حرارتی وعایقی بخوبی شناخته شده می باشند، هرچند نانو کامپوزیتهای ساخته شده ازپلیمرهای ترموست چندان مورد مطالعه قرارنگرفته اند. در این پروژه تحقیقاتی ابتدا نانوذرات بوهمیت، سالیسیلات آلوموکسان وپاراهیدروکسی بنزوات آلوموکسان سنتز شدند. سپس نانوکامپوزیت های پایه اپوکسی با ترکیب در صد های 1 ، 5/2و 5 از این نانو ساختارها ساخته شدند و اثر نوع نانوساختار، حلال و سورفکتانت بر خواص مکانیکی و حرارتی نانوکامپوزیت ها مورد بررسی قرارگرفتند. از همه ی نانوکامپوزیت های ساخته شده دو آزمایش سختی سنجی ویکرز و برینل گرفته ونتایج مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی (sem) از سطح مقطع نمونههای شکسته شده جهت بررسی نحوه پراکندگی ذرات و مکانیزم های شکست و میکرو ساختار، مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند. ازآنالیزحرارتی tg-dta برای بررسی رفتار حرارتی پخت نانوکامپوزیتها استفاده شد. نتایج آنالیز حرارتی نشان داد که افزودن نانوساختارهای ذکر شده به سیستم اپوکسی باعث کاهش قابل توجهی در دمای پخت رزین میشود. بطوریکه در بهینه ترین حالت برای نانوکامپوزیت epoxy-sala 5% کاهش 10 درجه ای دمای tp نسبت به اپوکسی خالص را داشته ایم، که از نقطه نظر فرآیندپذیری یک فاکتور مثبت می باشد. اثر حلال و سورفکتانت tritonx-100 بر خواص مکانیکی این نانوکامپوزیت ها به کمک تست سختی و تصاویر sem بررسی شد. نتایج آن نشان داد که حلال استون باعث کاهش سختی و سورفکتانت باعث افزایش سختی نسبت به حالت خالص می شود. در بهینه ترین شرایط، یک افزایش5/4 واحدی در میزان سختی ویکرز و 5/6 واحدی در مقدار سختی برینل برای نانوکامپوزیت epoxy-sala(surfactant) 5% نسبت به سیستم خالص داشته ایم. بررسی میکروساختار نانوکامپوزیت ها به همراه مکانیسم ها و توجیهات لازم به خوبی در این پروژه بیان شده است. بطوریکه اطلاعات دقیقی از رفتار شیمیایی و مکانیکی این نانوکامپوزیت ها به ما می دهد.

در این تحقیق از تکنیک ریز استخراج مایع - مایع پاشنده به همراه کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (hplc) با آشکارساز آرایه دیودی به منظور استخراج و اندازه گیری فنول ها از نمونه های زیست محیطی استفاده شده است. بدین منظور مخلوط مناسبی از استون (حلال پاشنده) و کربن دی سولفید (حلال استخراجی) توسط یک سرنگ سریعاً به درون یک لوله شیشه ای در پیچ دار با انتهای مخروطی شکل حاوی محلول آبی استاندارد فنول ها تزریق گردید. پس از سانتریفیوژ نمودن، فاز ته نشین شده به طور کامل توسط یک سرنگ 250 میکرولیتری hplc به درون یک لوله شیشه ای کوچک دیگر با انتهای مخروطی منتقل گردید. سپس تبخیر حلال با جریان آرام گاز نیتروژن انجام شد و 5/12 میکرولیتر از مخلوط متانول - آب با نسبت حجمی 30 : 70 به گونه های باقیما نده موجود در لوله افزوده و در نهایت 5/8 میکرولیتر از آن به دستگاه hplc تزریق گردید. به منظور بدست آوردن بهترین شرایط جهت انجام استخراج، برخی از پارامتر های موثر بر استخراج از قبیل: نوع حلال استخراجی، نوع حلال پاشنده، اثر افزایش نمک بر روی استخراج و ph مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت و شرایط بهینه استخراج تعیین گردید. تحت شرایط بهینه (165 میکرولیتر حلال استخراجی، 2500 میکرولیتر حلال پاشنده، 2= ph و بدون افزایش نمک به محلول) فاکتور های غنی سازی و حدود تشخیص برای ترکیبات به ترتیب در محدوده 3/373 - 2/30 و µg/l 3/1 - 01/0 قرار دارند. انحراف استاندارد نسبی برای آنالیز محلول آبی فنول ها با غلظت µg/l 40 به ازای 5 اندازه گیری در محدوده %6/16 - 6/2 واقع است. همچنین انحراف استاندارد نسبی برای محلول های پساب با غلظت افزوده شده فنول ها در سطح µg/l 10 در محدوده % 26/19 - 3/4 قرار دارد. محدوده خطی روش خوب بوده و برای اکثر ترکیبات بین µg/l 200 - 5/0 می باشد. مربع ضریب همبستگی نیز برای ترکیبات در محدوده 9997/0 - 9958/0 قرار دارد. همچنین درصد بازیابی محاسبه شده برای نمونه های پساب که به آنها در سطح µg/l 10 از هر فنول افزوده شده بود بین % 3/108 - 5/65 قرار دارد.

چکیده ندارد.