در این پژوهش با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis)، بررسی ویژگیهای طبیعی، بازدیدهای میدانی و با استفاده از 9 پارامتر کمی و کیفی موثر، پهنه بندی خطر زمین لغزش در کیلومتر 1 تا 50 از آزادراه خرم آباد–پل زال انجام شده است. محدوده مورد مطالعه بخشی از محور سراسری تهران– بندر امام می باشد که در 20 کیلومتری جنوب خرم آباد در استان لرستان واقع شده است. برای پهنه بندی خطر زمین لغزش در پژوهش حاضر از دو روش آماری دومتغیره و رویکرد سیستمی استفاده شده است. برای این منظور نقشه های عوامل موثر در زمین لغزش (شیب، جهت شیب، گسل، لیتولوژی، شتاب زلزله، جهت لایه بندی، ارتفاع ترانشه، اختلاف ارتفاع نسبی، شاخص مقاومت توده یا gsi) در محیط نرم افزار arc/gis تهیه شده و در نهایت نقشه پهنه‎بندی خطر زمین لغزش منطقه مورد مطالعه تهیه گردید. در پایان برای ارزیابی صحت داده ها، نقشه پراکنش زمین لغزش با نقشه های تهیه شده تلفیق و کنترل گردید. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که از میان روش های به کار گرفته شده، روش رویکرد سیستمی دارای حداقل خطا بوده است. همچنین در این پژوهش اصلی ترین و مهمترین متغیرها و عوامل موثر در وقوع زمین لغزش ها در این ناحیه، شیب، ارتفاع ترانشه و مقاومت توده سنگ مشخص شده ‎اند.

با توجه به قرارگیری سراب چنگایی در حاشیه جنوبی ارتفاعات سفیدکوه خرم آباد و این که بخشی از جاده خرم آباد-کوهدشت از پای ارتفاعات فوق عبور می کند و نشانه های بارزی از گسیختگی های صفحه ای و سقوط سنگ در این مناطق مشاهده می شود احتمال تکرار این پدیده در این مناطق می رود. در مسیر بابا عباس به سراب چنگایی به دلیل ضرورت برش طبقات آهکی ضخیم برای عریض تر کردن جاده، دیواره ها معمولاً مرتفع می شوند، خطر ناپایداری در این جاده از جانب پتانسیل سقوط بلوک های بالقوه سست و ناپایدار است. با توجه به حجم تردد وسایل نقلیه از این مسیر و تمرکز جمعیت در سراب چنگایی و روستای گیلوران به احتمال زیاد هرگونه گسیختگی ناگهانی در شیب های سنگی منطقه با حجم زیاد خسارات مادی و جانی توأم خواهد بود. در این پایان نامه مکانیسم تشکیل بلوک ها بررسی شده و با شناسایی مخاطره آمیزترین و در عین حال قریب-الوقوع ترین نوع ناپایداری، راهکار مواجهه با خطر ناپایداری مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا ارزیابی خطر ناشی از سقوط بلوک های سنگی با استفاده از gis طبقه بندی های rmr و smr و روش rhrs انجام گرفت و مسیر مورد نظر به سه ایستگاه امامزاده عبدالله، باباعباس و سراب چنگایی تقسیم شد و مشخص شد برای بخش هایی ناپایداری جدی مشاهده نمی شود و می توان از روش هایی برای حفاظت مناطق استفاده کرد و برای بخش هایی دیگر از دامنه ها خطر ناپایداری غیر قابل پذیرش بوده و نیاز به انجام کارهای اصلاحی هست. خطرناک ترین بخش مورد مطالعه دیواره-های مشرف بر ایستگاه شهرک سراب چنگایی است که به دلیل شیب دامنه زیاد و اینکه شیب ناپیوستگی کمتر از شیب دامنه است احتمال گسیختگی صفحه ای و ریزش سنگ بسیار زیاد است. در بخشی دیگر از این دامنه ها و در مسیر باباعباس به سراب چنگایی به دلیل برش دیواره ناپایداری زیاد شده و احتمال گسیختگی می رود. برای دیواره های مشرف بر جاده در مسیر بابا عباس به سراب چنگایی تنها راه کار اصلاحی احداث انبارک های سنگ گیر می باشد. و در شهرک سراب چنگایی بهترین راه کار اصلاحی اجرای شمع می باشد.