غده پروستات بزرگترین غده جنسی ضمیمه دستگاه تناسلی نر است و در باروری جنس نر نقش دارد. آندروژن ها نقشی مهم در تنظیم رشد پروستات از طریق تحریک تکثیر و بقاء سلول های پوششی غده دارند. اثرات آندروژن ها روی پروستات با واسطه فاکتورهای رشد پپتیدی است. igf-i تحریک کننده تکثیر سلولی و tgf?1 مهارکننده تکثیر سلولی در پروستات است. آندروژن ها نقش مهمی در ایجاد اختلالات غده پروستات از جمله هیپرپلازی خوش خیم و سرطان پروستات دارند. عصاره ریشه گزنه یکی از رایج ترین داروهای گیاهی است که به طور وسیعی در سراسر جهان به منظور برطرف کردن علائم بالینی بزرگی پروستات استفاده می شود. اثرات ضدتکثیری آن روی سلول های پوششی پروستات نیز گزارش شده است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تستوسترون و عصاره گزنه بر ساختار پروستات و نیز میزان بیان ژن های igf-i وtgf?1 در بافت پروستات موش های صحرایی انجام شد. در تحقیق حاضر 40 سر موش صحرایی نر بالغ به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند: گروه اول به عنوان گروه شاهد فقط آب مقطر دریافت کرد، گروه دوم mg/kg 3 روغن بادام دریافت نمود، گروه سوم mg/kg 3 تستوسترون انانتات دریافت نمود، گروه چهارم که mg/kg 50 عصاره ریشه گزنه دریافت نمود و گروه پنجم که mg/kg 3 تستوسترون انانتات و mg/kg 50 عصاره ریشه گزنه به صورت همزمان دریافت نمود. تمامی حیوانات به مدت 30 روز دارو دریافت نمودند و طی این مدت تمام ملاحظات اخلاقی رعایت شد. در روز سی و یکم حیوانات آسان کشی شدند و پس از باز نمودن حفره شکمی- لگنی به سرعت نمونه گیری مولکولی انجام شد. پس از آن، پروستات هر حیوان با دقت و به سرعت جدا شده و پس از تعیین وزن و حجم، نمونه هایی به ضخامت 5 میلی متر از لوب شکمی پروستات در محلول فرمالین بافر تثبیت شد. سپس از نمونه ها به روش استاندارد و معمول تهیه مقاطع بافتی، برش هایی به ضخامت 6-5 میکرومتر تهیه گردید و مورد مطالعه بافت شناسی و میکرومتری قرار گرفت. تغییرات بیان ژن های igf-i و tgf?1 در بافت پروستات نیز با کمک روش real-time pcr ارزیابی شد. نتایج نشان داد که وزن پروستات و نسبت وزن پروستات به وزن بدن در گروه دریافت کننده تستوسترون نسبت به گروه های شاهد تغییری نکرد در حالی که پارامترهای فوق در گروه دریافت کننده همزمان تستوسترون و گزنه به صورت معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود( 05/0 p<). تجویز گزنه به تنهایی وزن پروستات و نسبت وزن پروستات به وزن بدن را کاهش داد (05/0 p<). همچنین نتایج حاصل از مطالعه بافت شناسی و میکرومتری نمونه ها نشان داد که گروه دریافت-کننده تستوسترون از نظر بافتی با گروه های شاهد تفاوت معنی داری نداشت. گروه دریافت کننده تستوسترون و گزنه به صورت معنی داری متفاوت از سایر گروه ها بود و مشخصه های هیپرپلازی به صورت معنی داری در این گروه بیشتر از سایر گروه ها بود(05/0 p<) که نشان می دهد تجویز همزمان گزنه با تستوسترون روی غده اثرات تحریک کنندگی رشد و تکثیر سلولی داشته است. تجویز گزنه به تنهایی جمعیت سلول های پوششی را کاهش داد به طوری که ارتفاع بافت پوششی و میزان چین خوردگی های آن به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود(05/0 p<). بیان ژن igf-i در گروه دریافت کننده همزمان تستوسترون و گزنه578/3 برابر گروه شاهد بود که به صورت معنی داری افزایش یافته بود(05/0 p<). بیان ژن tgf?1 در هیچ کدام از گروه ها نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی دار نداشت. در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده می توان چنین نتیجه گیری کرد که اثرات گزنه روی بافت پروستات به میزان آندروژن موجود در خون و متعاقب آن آندروژن موجود در پروستات بستگی دارد؛ بدین صورت که تجویز گزنه در مردانی که میزان آندروژن خون آنها در حد طبیعی باشد اثرات کاهندگی تکثیر دارد در حالی که در حضور مقادیر زیاد آندروژن اثرات تحریک کنندگی تکثیر دارد و منجر به هیپرپلازی پروستات می شود. لذا تجویز آن در مردان باید با احتیاط صورت گیرد.

بسیاری از مسائل تصمیم گیری درجهان واقعی می توانند به عنوان مسائل شبکه ی جریان ایستا و پویا مدل سازی شوند. ضرورت وجود مدل های نزدیکتر به شبکه های واقعی موجب پیشرفت نظریه ی شبکه های پویا شد. در مدل های شبکه ی جریان پویا‏، پارامترهای شبکه نسبت به زمان تغییر می کنند. علاوه براین‏، زمان پیمایش روی کمان ها و ذخیره سازی جریان درگره ها نیز تعریف می شود. اگرچه شبکه های پویا به طور گسترده در مدل بندی شبکه های مختلف استفاده می شوند‏، اما به دلیل پیچیدگی شا‏ن به اندازه شبکه های استاتیک مورد بحث و بررسی قرار نگرفته اند. از طرف دیگر‏، در بسیاری از مسائل بهینه سازی انتخاب جواب براساس چند معیار انجام می شود که اغلب اوقات این معیارها متضاد هستند. بنابراین فرمول بندی جریان شبکه ی چندهدفه برای مسائل ضروری است. دراین تحقیق ‏مسأله ی ماکزیمم جریان پویا با مینیمم هزینه ی دوهدفه و مسأله ی سریعترین ماکزیمم جریان ‏پویا با مینیمم هزینه ی سه هدفه‏، روی یک شبکه ی پویا فرمول بندی و الگوریتم هایی برای حل این مسائل ارائه می شود. ایده ی حل مسأله ی سریعترین ماکزیمم جریان پویا با مینیمم هزینه‏، مبتنی بر تولید نقاط فرین کارا در فضای هدف با حل مکرر یک دنباله از مسائل ماکزیمم جریان پویا با مینیمم هزینه می‎باشد. با حل هر مسأله یا یک نقطه ی فرین کارای جدید بدست می آید یا جهت جستجو در فضای هدف تغییر می کند.

این مطالعه به منظور روشن نمودن اثر تجویز حاد و مزمن اکسید روی در مقیاس نانو و معمولی بر حافظه اجتنابی غیرفعال و تاثیر آن بر بافت هیپوکامپ مغز در موش کوچک آزمایشگاهی طراحی شده است. در این پژوهش از موش سوری نر بالغ نژاد ان ماری با وزن 5±25 گرم در گروه های کنترل، دریافت کننده مقادیر متفاوت اکسید و نانو اکسید روی (mg/kg, ip 5 ،2/5 ، 1)، به صورت تزریق حاد قبل و بعد از آموزش و گروه های دریافت کننده داروهای مذکور ( mg/kg, ip5 ، 1) بصورت تجویز مزمن قبل از آموزش در تست حافظه اجتنابی غیرفعال استفاده شد. برای ارزیابی حافظه از دستگاه استپ داون استفاده شد و حافظه در گروه های تزریق حاد، 1 ، 3 و 7 روز پس از آموزش مورد ارزیابی قرار گرفت و در گروه های تزریق مزمن 1 روز پس از آموزش حافظه اجتنابی آنها ارزیابی و سپس مغز آنها جهت بررسی بافتی خارج شد. نتایج نشان داد که تجویز حاد قبل از آموزش اکسید و نانو اکسیدروی در مقادیر 2/5 و 5 میلی گرم/کیلوگرم موجب نقصان قابل ملاحظه حافظه در موش ها شد، در حالی که تزریق بعد آموزش مقدار 5 میلی گرم/کیلوگرم نانواکسید روی باعث بهبود حافظه گردید. تزریق مزمن هر دو مقدار اکسید و نانو اکسید روی بر حافظه اجتنابی غیرفعال بی تاثیر بود در حالی که از نظر بافتی نانو اکسید روی در مقدار 1 میلی گرم/کیلوگرم باعث نکروزه شدن سلول ها در نواحی مختلف هیپوکامپ شد اکسید روی معمولی در همین مقدار و نیز اکسید و نانو اکسید روی در مقدار 5 میلی گرم/کیلوگرم اثر تخریبی کمتری بر بافت هیپوکامپ ایجاد نمود. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد تجویز حاد اکسید روی در مقیاس نانو و معمولی دارای تفاوت اثر بر فاز اکتساب و فراخوانی حافظه بوده و نقش تقویتی و تضعیفی این ترکیبات وابسته به زمان تزریق می باشد و در تجویز مزمن نکروز شدن بخشی از نورون های هیپوکامپ برای اختلال در عملکرد حافظه و یادگیری کافی نبوده است.

از دیابت به عنوان یکی از عوامل ناباروری زنان نام برده می شود. با توجه به اهمیت تخمدان در باروری زنان، این اندام یکی از اندام هایی است که تحت اثر دیابت ساختار آن تحت تاثیر قرار می گیرد. استرس اکسیداتیو به شدت با دیابت و عوارض آن در ارتباط است. لذا آنتی اکسیدان ها می توانند نقش مهمی در محافظت بدن در بیماران دیابتی ایفا کنند. یکی از بهترین آنتی اکسیدان های شناخته شده روی است. روی همچنین در ساختار انسولین شرکت دارد و در متابولیسم گلوکز نقش دارد. از طرفی به عنوان یک فاکتور مهم در تولیدمثل و باروری کامل مورد توجه است. نانو اکسید روی یکی از مشتقات روی است که در مطالعات اخیر از آن به عنوان یک عامل ضد دیابت قوی نام برده شده است. بنابراین در مطالعه حاضر اثرات حفاظتی آن بر تخمدان در موش های صحرایی با اکسید روی معمولی مقایسه شده است. در این مطالعه تعداد 40 سر موش صحرایی ماده بالغ به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل(بدون تیمار)، گروه شاهد(دریافت نرمال سالین)، گروه دیابتی(دریافت استرپتوزوتوسین با دوز 60 میلی گرم به کیلوگرم به صورت درون صفاقی)، گروه دیابتی + اکسید روی ( دریافت استرپتوزوتوسین با دوز 60 میلی گرم به کیلوگرم به صورت درون صفاقی و 30 میلی گرم اکسید روی داخل صفاقی روزانه به مدت 4 هفته) و گروه دیابتی + نانو اکسید روی ( دریافت استرپتوزوتوسین با دوز 60 میلی گرم به کیلوگرم به صورت درون صفاقی و 30 میلی گرم بر کیلوگرم نانو اکسید روی درون صفاقی روزانه به مدت 4 هفته). 24 ساعت پس از آخرین تزریق، ابتدا وزن و قند خون موش ها اندازه گیری شد. سپس آسان کشی شدند و تخمدان ها جدا شد. از تخمدان ها به روش معمول مقاطع بافتی، برش هایی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه و با هماتوکسیلین-ائوزین و pas رنگ آمیزی شدند. اکسید روی و نانو اکسید روی قند خون را کاهش دادند و از کاهش وزن ناشی از دیابت جلوگیری کردند(p<0.05). دیابت باعث کاهش معنی دار تعداد فولیکول های آغازین و جسم های زرد شد(p<0.05). در حالی که بر سایر فولیکول ها شامل فولیکول های اولیه، ثانویه و ثالثیه و قطر فولیکولی اثر قابل توجهی نداشت(p>0.05). تجویز اکسید روی مانع از کاهش تعداد فولیکول های آغازین و اجسام زرد به صورت معنی دار شد(p<0.05). تجویز نانواکسید روی مانع از کاهش تعداد فولیکول های آغازین به صورت معنی دار شد و در مقایسه با سایر گروه های مورد مطالعه باعث افزایش معنی دار تعداد اجسام زرد شد(p<0.05). این نتایج نشان داد که اکسید روی و نانو اکسید روی هر دو می توانند به عنوان عوامل هیپوگلیسمیک در افراد دیابتی استفاده شوند و بر بافت تخمدان نیز می توانند اثرات محافظتی داشته باشند. به نظر می رسد که نانو اکسید روی در مقایسه با اکسید روی ممکن است اثرات محافظتی بیشتری داشته باشد و ممکن است روی فولیکول زایی نیز اثر تحریکی داشته باشد.

مطالعات نشان می دهد که روی می تواند در رفتارهای مرتبط با اضطراب دخیل باشد. اضطراب در خانم ها نسبت به مردان به علت نوسانات هورمون های تخمدانی بیشتر است و از طرف دیگر بین روی و هورمون های تخمدانی رابطه وجود دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر کلراید روی بر اضطراب در موش های سوری تخمدان برداری شده است. در این پژوهش حیوانات اواریکتومی در سه گروه یک، دو و سه ماه پس از اواریکتومی و سه گروه سالم و سه گروه شاهد در شرایط آزمایشگاهی نگهداری شدند. برای هرماه گروه های دریافت کننده به صورت تزریق درون صفاقی سه مقدار مختلف کلراید روی mg/kg 5، 10 و 15 به صورت مجزا و گروه دریافت کننده حلال سالین وجود داشت. موش ها سی دقیقه پس از تزریق کلراید روی یا حلال سالین با استفاده از ماز بعلاوه مرتفع آزمون اضطراب از آن ها بعمل آمد. نتایج نشان دادند که در سه دوز مختلف به صورت مجزا به موش های سالم نه تنها باعث کاهش اضطراب نشد بلکه افزایش خفیفی در اضطراب داشت که به سطح معنی داری نرسید و با دوز mg/kg15 این افزایش اضطراب بیشتر بود. فاکتور اواریکتومی در ماه اول و دوم پس از اواریکتومی باعث تغییرات معنی داری در اضطراب نمی شود و در ماه سوم افزایش اضطراب و رسیدن به سطح معنی داری مشاهده شد. تزریق کلراید روی در گروه های یک و دو ماه پس از اواریکتومی باعث کاهش اضطراب می شد و در ماه دوم گروه دریافت کننده دوز mg/kg 15 دارای اختلاف معنی دار با گروه اواریکتومی دریافت کننده حلال سالین بود که موید نقش ضد اضطرابی کلراید روی می باشد. نتیجه: روی در کاهش اضطراب در موش های اواریکتومی نقش موثری دارد و این نقش در دو ماه اول قابل توجه بود ولی در ماه سوم از نقش آن کاسته شد پس تزریق روی در اواریکتومی و نقش درمانی آن وابسته به غلظت و زمان بعد از اواریکتومی است