بررسی های انجام شده در این پژوهش نشان داد که پهنه گسله سبزپوشان به صورت ساختاری عمیق، با پهنای سطحی 5/12-11 کیلومتر و درازایی حدود 200 کیلومتر از شمال باختری شیراز تا جنوب خاوری شهرستان قیر، با امتداد ‏‎n150‎‏ کشیده شده است.این ساختار یک پهنه دگریخت شده می باشد که با توجه به قائم بودن محور دینامیکی در آن می توان اظهار نمود که تحت شرایط رژیم زمینساختی برشی (از نوع امتداد لغز راست بر) ایجاد گردیده است. کارکرد این پهنه سبب به هم ریختگی های ساختاری در بخشی از کمربند چین خورده ازگرس شده است. در بررسی محورهای جنبشی ‏‎(p,t)‎‏ آشکار گردید که حداقل دو نسل محور جنبشی در این پهنه قابل تشخیص می باشند که یکی نسل قدیم تر با ‏‎p=n 15-20‎‏ و دیگری نسل جدیدتر با ‏‎p=n 35-40‎‏ این مسئله چرخش 25-20 درجه ای را در تشکیل ساختارها به نمایش می گذارد که حاکی از اعمال رژیم دگر فشارش در درازای پهنه می باشد. این پهنه از پاره گسله هایی با امتداد ‏‎n160-170‎‏ با هم پوشانی نوع چپ دست ‏‎(left hand) تشکیل یافته که در حل هم پوشانی آنها دو پلکسهای فشارشی مرتبط با گسله های امتداد لغز تشکیل شده اند. تشکیل دو پلکسهای یاد شده نیز گواهی بر اعمال رژیم زمینساختی امتداد لغز (از نوع دگر فشارش) می باشد. در این پژوهش، نحوه تشکیل و تکامل دو پلکسهای یاد شده بررسی گردیده و در نهایت الگوی جنیشی تشکیل آنها ارائه شده است.در بررسی چینه شناسی رخنمون واحدهای سنگی آشکار گردید که پهنه گسله سبزپوشان محل تغییر رخساره یا ستبرای سازندهای مختلفی (از کرتاسه میانی تا عهد حاضر) می باشد. شواهد ژرفی ‏‎]‎‏همچون منحنیهای هم ستبرا ‏‎(iso pach)‎‏، نقشه رخساره ها و برشهای لرزه ای انعکاسی‏‎[‎‏ نیز مسئله یاد شده را تائید می نمایند.همچنین برشهای لرزه انعکاسی و پدیده های قابل مشاهده و نقشه ها مغناطیس هوایی حاکی از عمیق بودن ساختارها در این پهنه می باشد.شواد سطحی (همچون شواهد ساختاری، نوزمیناسختی و چینه شناسی) و شواهد ژرفی (نظیر تغییر رخساره ها و ستبرای واحدهای سنگی، برشهای انعکاسی و پدیده های مغناطیسی هوایی) نشان می دهند که فعالیت این پهنه از کرتاسه میانی آغاز و تا عهد حاضر ادامه یافته است.