این مطالعه به منظور امکان تولید پروبیوتیک محرک رشد به روش تخمیر میکروبی و تاثیر آن بر عملکرد، جمعیت میکروبی دستگاه گوارش، خصوصیات پرزهای روده و بیان ژن این مطالعه به منظور امکان تولید پروبیوتیک محرک رشد به روش تخمیر میکروبی و تاثیر آن بر عملکرد، جمعیت میکروبی دستگاه گوارش، خصوصیات پرزهای روده و بیان ژن کبدی igf-i در جوجه‏های گوشتی انجام شد. چهار تیمار آزمایشی بر پایه ضایعات کشتارگاه طیور، سطوح مختلف ملاس و آنتی‏اکسیدان بتاهیدروکسی‏تولوئن (bht) شامل تیمارهای: 1) 10% ملاس، 2) 15% ملاس، 3) 10% ملاس + 200 پی‏پی‏ام bht و 4) 15% ملاس + 200 پی‏پی‏ام bht تهیه شدند. تیمارهای آزمایشی درون محفظه‏های بی‏هوازی به‏مدت 6 روز تخمیر شدند. نمونه‏گیری از محفظه‏ها در روز‏های 1، 3 و 6 دوره تخمیر انجام شد. در پایان دوره تخمیر، گونه و جنس باکتری‏های اسید لاکتیکی غالب در سیلاژ مشخص و مهمترین خصوصیات پروبیوتیکی آنها ارزیابی گردید. با شروع فرآیند تخمیر، ph تمام سیلاژها در روزهای 3 و 6 آزمایش نسبت به روز 1 به‏طور معنی‏دار کاهش یافت (05/0>p). در روز 6 آزمایش، جمعیت باکتری‏های اسید لاکتیکی در تیمار 15% ملاس و 200 پی‏پی‏ام bht در مقایسه با تیمار 10% ملاس و 200 پی‏پی‏ام bht به‏صورت معنی‏دار (05/0>p) بالاتر بود. در بین 23 لاکتوباسیلوس جدا‏ شده از محصول خشک شده تخمیر، 9 جدایه از گونه لاکتوباسیلوس پلانتاروم، 4 جدایه از گونه لاکتوباسیلوس فرمنتوم و 10 جدایه از گونه لاکتوباسیلوس رامنوسوس شناسایی شدند. جدایه‏های 9lpl، 25lrh و 26lfe بهترین خواص پروبیوتیکی در هر یک از گونه‏های لاکتوباسیلوس‏های شناسایی شده را نشان دادند. در آزمایش دوم، افزودن سطوح 05/0، 1/0، 15/0 و 2/0 درصد پروبیوتیک تخمیری به جیره پایه (تیمار شاهد) در جوجه‏های گوشتی آلوده به سالمونلا تیفیموریوم بررسی شد. نتایج نشان داد که افزودن پروبیوتیک تخمیری سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک شد؛ با این حال، فقط در تیمار 15/0 درصد پروبیوتیک نسبت به تیمار شاهد تفاوت‏ها معنی‏دار بود (05/0?p). تمام سطوح پروبیوتیک تخمیری در کاهش ph و جمعیت سالمونلاها در روده کور جوجه‏های گوشتی جوان موثر بود (05/0?p). نسبت طول پرز به عمق کریپت در بخش دودنوم در تیمار 2/0 درصد پروبیوتیک و در بخش ایلئوم در تیمار 15/0 درصد پروبیوتیک در مقایسه با تیمار شاهد به‏صورت معنی‏دار افزایش یافت (05/0?p). آزمایش سوم به‏منظور ارزیابی پروبیوتیک تخمیری در مقایسه با پروبیوتیک تجاری و آنتی‏بیوتیک ویرجینیامایسین بر عملکرد تولیدی و فیزیولوژیکی جوجه‏های گوشتی انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که پروبیوتیک تخمیری مشابه با آنتی‏بیوتیک ویرجینیامایسین سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک جوجه‏های گوشتی در مقایسه با تیمار شاهد شد. در پرندگان تحت تیمار‏های آنتی‏بیوتیک و پروبیوتیک تخمیری قابلیت هضم ایلئومی انرژی خام نسبت به تیمار شاهد بهبود یافت (05/0?p). تفاوت سطح بیان ژن کبدی igf-i بین تیمارهای آزمایشی معنی‏دار نبود؛ ولی از نظر عددی مقدار آن در تیمارهای آنتی‏بیوتیک و پروبیوتیک تخمیری نسبت به تیمارهای شاهد و پروبیوتیک تجاری بالاتر بود. نتایج این مطالعات نشان داد که پروبیوتیک حاصل از ضایعات تخمیرشده طیور می‏تواند ضمن کاهش جمعیت باکتری‏های بیماری‏زا در دستگاه گوارش، سبب بهبود عملکرد رشد و فیزیولوژیکی جوجه‏های گوشتی شده لذا به‏عنوان جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک‏ها معرفی شود.

این آزمایش به¬منظور بررسی اثر گیاه کاکوتی بر قابلیت هضم ماده¬خشک، جمعیت میکروبی شکمبه و فراسنجه¬های خونی گوسفند در دو آزمایش جداگانه انجام شد. در آزمایش اول ترکیبات شیمیایی، تولید گاز و تجزیه¬پذیری ماده¬خشک کاکوتی با استفاده از سه رأس قوچ فیستوله¬گذاری شده تعیین شد. آزمایش دوم با استفاده از 9 رأس بره نر نژاد دالاق در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار شامل سطوح صفر، 25 و 50 گرم در روز برای هر رأس دام انجام شد. قابلیت هضم ماده¬خشک با دو روش خاکستر نامحلول در اسید و جمع¬آوری کل مدفوع محاسبه شد، همچنین با روش کشت میکروبی جمعیت باکتری¬های بی¬هوازی، باکتری¬های اسید لاکتیکی و کلی¬فرم¬ها ارزیابی شدند. نتایج حاصل از آزمایش اول نشان داد که تولید گاز 7/23 میلی¬لیتر در 200گرم ماده¬خشک و نرخ تجزیه¬پذیری 074/0 میلی¬لیتر در ساعت به¬ازای 200 گرم ماده¬خشک بود. فراسنجه¬های تجزیه¬پذیری شامل a، b، c، a+b و تجزیه¬پذیری موثر ماده¬خشک در سرعت¬های عبور 2، 5 و 8 درصد به ترتیب برابر با 51/1±2/32، 51/2±73/29، 07/0±03/0، 77/3±62، 25/1±83/49، 75/1±4/43، 7/1±5/40 بود. در آزمایش دوم کاکوتی تاثیر معنی¬داری بر قابلیت هضم ماده¬خشک جیره با روش خاکستر نامحلول در اسید نداشت (05/0<p)، اما در روش جمع¬آوری کل مدفوع تیمار حاوی سطوح مختلف کاکوتی باعث افزایش قابلیت هضم ماده¬خشک نسبت به شاهد شد (05/0>p). سطوح مختلف کاکوتی تاثیر معنی¬داری بر ph، کلی¬فرم¬ها و جمعیت پروتوزوآها نداشتند، اما کمترین جمعیت باکتری¬های بی هوازی و اسید لاکتیکی در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>p). سطوح مختلف کاکوتی قبل و بعد از خوراک¬دهی تاثیر معنی¬دار بر گلوکز، تری¬گلیسرید و کلسترول سرم خون نداشتند (05/0<p). به¬نظر می¬رسد افزودن کاکوتی به جیره می¬تواند موجب بهبود قابلیت هضم ماده¬خشک جیره، فراسنجه¬های خونی و جمعیت میکروبی شکمبه شود.

به منظور مطالعه تأثیر پودر نعناع فلفلی و ویتامین e بر مورفولوژی روده جوجه¬های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی، 192 قطعه جوجه یک روزه (راس، 308) به 4 تیمار شامل جیره پایه (شاهد)، جیره پایه مکمل شده با سطوح 1 و 2 درصد پودر نعناع فلفلی و جیره پایه مکمل شده با 300 میلی¬گرم ویتامین e در کیلوگرم با چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×4شامل 4 تیمارآزمایشی و دو جنس اختصاص داده شد. به منظور اعمال تنش گرمایی، دمای سالن از روز 35 دوره پرورش، روزانه به مدت 8 ساعت در دمای 34 درجه سانتی¬گراد تنظیم گردید. جهت بررسی ریخت شناسی روده باریک، در روز 42 دوره پرورش از هر واحد آزمایشی 2 قطعه جوجه (یک نر و یک ماده) بصورت تصادفی انتخاب و کشتار شدند. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایشی منجر به افزایش غیر معنی¬دار طول بخش¬های مختلف روده باریک ¬شدند. مکمل نمودن جیره پایه با 300 میلی¬گرم ویتامین eبه ازای هر کیلوگرم جیره، وزن نسبی ژژنوم در جوجه خروس¬ها را نسبت به شاهد کاهش داد (05/0>p). تیمارهای آزمایشی منجر به افزایش طول پرزهای بخش¬های مختلف روده شد و این افزایش در جوجه خروس¬های تیمار شده با 300 میلی¬گرم ویتامین eبه ازای هر کیلوگرم جیره معنی¬دار بود(05/0>p). تیمارهای آزمایشی منجر به کاهش غیر معنی¬دار ضخامت پرزهای روده شدند. تاثیر تیمارهای آزمایشی بر عمق کریپت¬ها معنی¬دار نبود، اما منجر به افزایش غیر معنی¬دار نسبت طول پرز به عمق کریپت و نیز نسبت طول پرز به عرض پرز گردید. مساحت پرزهای روده تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نداشت. تأثیر تیمارهای آزمایشی بر ضخامت لایه عضلانی دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم معنی دار بود (05/0p<)، به طوری که ضخامت لایه فوق در بخش¬های دئودنوم و ایلئومدر پرنده¬های تغذیه شده با جیره مکمل شده با پودر نعتاع فلفلی و ویتامین eبیشتر از شاهد بود اما ضخامت لایه فوق در بخش ژژنومکمتر از تیمار شاهد بود. بطور کلی مطالعه حاضر نشان داد که پودر نعناع فلفلی با دارا بودن پتانسیل افزایش طول روده، افزایش طول پرزهای روده، کاهش ضخامت پرزهای روده، افزایش نسبت طول پرز به عمق کریپت، افزایش نسبت طول پرز به عرض پرز و نیزافزایش ضخامت لایه عضلانی در بخش دئودنوم و ایلئوم روده توانایی بهبود عملکرد جوجه¬های گوشتی در شرایط تنش گرمایی را دارد.