این تحقیق به منظور بررسی تمایز ژنتیکی و ارتباط فیلوژنتیکی لور(carpinus orientalis) جنگل های هیرکانی شمال ایران (10 جمعیت، 10 پایه) با استفاده از ناحیه trnl-f از dnaی کلروپلاستی انجام پذیرفت. برای این منظور dna کلروپلاستی برگ با استفاده از روش ترکیبی ctab و sds- پتاسیم استات استخراج و pcr گردید، سپس محصولات pcr قطعه trnl-f، توالی یابی شدند. طول قطعه trnl-f در بین کل نمونه های توالی یابی شده با تغییرات بسیار اندک بین 370- 369 جفت باز بود. بررسی نوکلئوتیدی نمونه ها نشان داد، گونه لوری که از رستم آباد گیلان جمع آوری شده دارای درصد سیتوزین و تیمین کمتر از سایر نمونه ها است. آزمون پارسیمونی از 584 جایگاه نوکلئوتیدی نشان داد که 358 جایگاه حفاظت شده، 113 جایگاه متغیر، 6 جایگاه پارسیمون و 107 جایگاه انحصاری است. رسم درخت فیلوژنی نیز نشان داد نمونه های s1، s7، s9 و s12 که به ترتیب از مناطق رود قوزلق در استان گلستان، بجنورد در استان خراسان شمالی، جنگل جوزاک در استان خراسان شمالی، اسالم در استان گیلان جمع آوری شدند، در یک گروه کاملا مجزا از دیگر گونه های لور قرار گرفتند که نشان می دهد این گروه از نظر ژنتیکی متفاوت از سایر گونه های لور است. پیشنهاد می گردد برای اطمینان از این نتایج مطالعات بیشتری با استفاده از سایر نشانگرهای کلروپلاستی و هسته ای انجام گیرد

بومادران(achillea ) گیاهی است چند ساله متعلق به خانواده کاسنی (asteraceae ) یکی از گونه های با ارزش دارویی و صنعتی موجود در مراتع ایران است. این گیاه به طور خود رو در دشتها،کنار جاده ها و نواحی کوهستانی می روید. از نظر درمانی التیام دهنده جراهات بوده و به علت دارا بودن تانن و مواد تلخ و معطر بر روی سلسله اعصاب و قلب ،اثر گذار است. همچنین بررسی های جدید در مورد این گیاه خاصیت ضد سرطانی آن را به اثبات رسانده است. هدف از این تحقیق تعیین محتوای فنلی کل و ارزیابی فعالیت ضد اکسایشی عصاره های اتانولی و متانولی اندام های مختلف ( ریشه ، برگ و گل ) 4 گونه گیاه بومادران( a.millefolium , a.vermicularis , a.tenuifolia و a.filipendulina ) در آذربایجان غربی می باشد. محتوای فنل و فلاونوئید کل به ترتیب با استفاده از روش فولین سیوکالتئو (folin-ciocalteau) و alcl3 تعیین شد. بیشترین محتوای فنلی مربوط به عصاره اتانولی گل a.filipendulina و کمترین مقدار مربوط به عصاره اتانولی ریشه a.tenuifolia بود. عصاره اتانولی برگ a.tenuifolia بیشترین و عصاره اتانولی ریشه a.tenuifolia کمترین میزان فلاونوئید را دارا بودند. بیشترین درصد جمع آوری رادیکال dpph در عصاره متانولی گل a.filipendulina و کمترین درصد در عصاره متانولی ریشه a.filipendulina مشاهده شد. درصد جمع آوری رادیکال هیدروژن پراکسید در 4 گونه گیاه بومادران توسط عصاره های اتانولی و متانولی اندازه گیری که بیشترین درصد مربوط به عصاره اتانولی برگ a.tenuifolia و کمترین درصد مربوط به عصاره اتانولی ریشه a.filipendulina بود. در درصد جمع آوری رادیکال نیتریک اکسید بیشترین در صد مربوط به عصاره متانولی گل a.tenuifolia و کمترین مقدار مربوط به عصاره اتانولی ریشه a.filipendolina بود. بیشترین قدرت احیاء کنندگی در عصاره متانولی گل a.filipendulina و کمترین میزان قدرت احیاء کنندگی در عصاره اتانولی ریشه a.vermicularis مشاهده شد. بیشترین توانایی مهار پراکسیداسیون چربی در عصاره اتانولی برگ a.filipendolina و کمترین میزان در عصاره متانولی ریشه a.tenuifolia مشاهده شد. در این آزمایش، ظرفیت مهار رادیکال های سوپراکسید توسط عصاره ی های اتانولی و متانولی 4 گونه بومادران با استفاده از سیستم اتواکسیداسیون پیروگالول بررسی شد بیشترین درصد مهار مربوط به عصاره متانولی ریشه a.vermicularis و کمترین درصد متعلق به عصاره متانولی برگ a.tenuifolia بود. مقادیر به دست آمده از سنجش فعالیت شکستگی زنجیر، سرعت واکنش رخ داده را نشان می دهد. بیشترین مقدار مربوط به عصاره متانولی گل a.millefolium و کمترین مقدار مربوط به عصاره اتانولی ریشه a.tenuifolia بود. در آزمون فعالیت پاداکسایشی کل بیشترین مقدار مربوط به عصاره اتانولی برگ a.tenuifolia و کمترین مقدار مربوط به عصاره اتانولی ریشه a.millefolium بود.

گیاهان منبع غذایی غنی از ترکیبات فنلی هستند که مهمترین آنتی اکسیدان های طبیعی به شمار می آیند. این مطالعه به منظور مقایسه فعالیت پاد اکسایشی ترکیبات فنولی و فعالیت ضد اکسیدانی در گیاه بادرنجبویه officinalis melissa و پونهmentha longifolia جمع آوری شده از شهرستان ارومیه انجام گردید. در این مطالعه عصاره متانولی برای گیاهان تهیه شد. محتوای فنلی و فلاونوئیدی کل عصاره ها توسط روش فولین – سیتوکالتو تعیین شد.قدرت احیاکنندگی عصاره ها، فعالیت جاروب کنندگی رادیکال های dpph، سوپراکسید و نیتریک اکسید، قدرت احیای فریک اسید و فعالیت ضداکسایشی کل و همچنین کروماتوگرافی مایع با کارکرد بالا اندازه گیری شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

این تحقیق تلاشی است برای مطالعه اثرات سمیت سلنیوم در گیاه جو و اثرات غلظت هایی از سلنیت سدیم بر روی برخی از خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دانه رست های 6 روزه سه واریته جو زراعی(توکاک ، والفجر و ماکویی)

در آزمایش مزرعه ای، زمین به وسعت 200m2 با جنس خاک رسی - شنی (ph7) در پردیس شهر دانشگاه ارومیه، روی تاثیر استرس آبیاری در زمان گلدهی بر میزان پروتئین و روغن محصول دانه و ارتفاع بوته ارقام ایرانی گلرنگ زراعی (corthamus tincrorius) از خانواده compositae تحقیق شد. ارقام کشت شده شامل ارقام پائیزه 697، l - rv-51-51، l - rv-51-295، زرقان - 279 و رقم بهاره اصفهان - 1 بودند. بذرهای هر رقم در 2 ردیف در تاریخ 77/3/2 در عمق 4-6m کشت شدند. بدلیل عدم یکسان بودن دوره رشد رقم بهاره و پائیزه، تاریخ شروع استرس در آنها متفاوت بود. لذا ارقام پائیزه در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با روش کرتهای خرد شده (spiit plot) و رقم بهاره در همان مزرعه در قالب طرح کاملا تصادفی آزمایش شدند. مزرعه در چهار کرت a، b، c و d کرتبندی شده در هر کرت دارای 5 لاین بود که فاصله لاینها از هم 1/10m و طول هر لاین 5 متر بود. تاریخ شروع استرس برای رقم بهاره 77/5/3 و در ارقام پائیزه، 77/5/24 بوده دور آبیاری در رقم بهاره برای کرت a، 5 روز یکبار، کرت b، 8 روز یکبار، کرت c، 11 روز یکبار و کرت d، 14 روز یکبار بود و کرت b بعنوان کرت شاهد محسوب شد و مقدار آب ثابت و به میزان 300 لیتر در هر جوی بود. از تاریخ 77/6/7 با خنک شده هوا مقدار آب 250 لیتر برای کلیه لاینها تغییر کرده و دور آبیاری برای هر کرت به مدت 5 روز نسبت به حالت قبل افزایش یافت . در ارقام پائیزه دور آبیاری در کرت a، 8 روز یکبار، کرت b، 11 روز یکبار، کرت c، 14 روز یکبار و کرت d، 17 روز یکبار در نظر گرفته شد و در مورد مقدار آب مطابق رقم بهاره عمل شد. از تاریخ 77/6/7 با خنک شدن هوا دوره های آبیاری نسبت به حالت قبل به مدت 5 روز افزایش یافت . در ارقام پائیزه کرت a بعنوان کرت شاهد در نظر گرفته شد و استرس پرآبی نداشتیم. با آنالیز واریانس داده های حاصل از میزان پروتئین دانه های پائیزه تنشهای خشکی بعنوان فاکتور اصلی اثر معنی دار و فاکتور رقم بی معنی است ولی اثرات متقابل این دو، معنی دار می باشند. با مقایسه میانگین های ارقام پائیزه با آزمون دانکن در کلیه کرتها رقم l - rv-51-51 در کرت b بیشترین میزان پروتئین را تولید می کند (25/14 درصد)، که این تفاوت در سطح 1 درصد معنی دار است . اما در آنالیز واریانس داده های حاصل از میزان روغن دانه های پائیزه، عامل استرس و رقم و اثرات متقابل این دو در تغییر میزان روغن دانه ها، در سطح 1 درصد معنی دار هستند و رقم 697 در کرت a (کرت شاهد)، بیشترین میزان روغن را نشان می دهد (35/55 درصد). در آنالیز واریانس داده های حاصل از پروتئین رقم بهاره، فاکتور استرس ، بی معنی می باشد اما تاثیر این فاکتور روی میزان روغن رقم بهاره معنی دار است و با مقایسه میانگین داده های حاصل از میزان روغن دانه ها، در استرس کرت d بیشترین میزان روغن بدست می آید (43/20 درصد). می توان نتیجه گیری کرد که ارقام مورد آزمایش از لحاظ اصلاح نباتات از نظر روغن اصلاح شدند ولی از نظر پروتئین اصلاحی در آنها صورت نگرفته است .

جنس شنبلیله ‏‎(trigonella)‎‏ از خانواده پروانه آسا ‏‎(papilionacea)‎‏ می باشد که براساس فلورایرانیکا 32 گونه آن در نقاط مختلف ایران پراکنش دارد. شنبلیله به عنوان یک گیاه دارویی، زراعی و مرتعی حائز اهمیت فراوان می باشد و در طب سنتی از آن استفاده زیادی به عمل می آید. به منظور تعیین پراکنش گونه های جنس شنبلیله در استان فارس در اوایل فصل رویش سالهای 79 -1378 مسافرتهایی به نقاط استان صورت گرفت و حاصل آن شناسایی 40 رویشگاه بود که در مراحل بعدی از این رویشگاهها نمونه کامل گیاهی و بذر جهت شناسایی گونه ها و مطالعات سیتوژنتیکی جمع آوری گردید. پراکنش گونه ها در کلیه مناطق استان، نشان داد که آنها از قدرت سازگاری بالایی برخوردار می باشند. بررسیهای گیاه شناسی نشان دهنده وجود هشت گونه در این رویشگاهها می باشد که گونه ‏‎t.elliptica‎‏ چند ساله و گونه های ‏‎t.spruneriana, t.foenum-graecum, t.astroites , t.stellata, t.anguinal, t.uncata, t.monspeliaca‎‏ یکساله هستند. مطالعات سیتوژنتیکی که برروی مریستم ریشه، انجام گرفت مشخص ساخت که کلیه گونه ها دیپلوئید بوده و از نظر تعداد کروموزوم 16 =‏‎‏‎2n‎‏ با عدد پایه 8 می باشند. در مرحله بعد تجزیه و تحلیل ژنوم گونه ها شامل تعیین طول هر کروموزوم، طول بازوی بلند، طول بازوی کوتاه، نسبت بازوری بلند به کوتاه انجام و با استفاده از اطلاعات فوق کاریوتیپ گونه ها به صورت ایدیوگرام رسم گردید. فرمول کاریوتیپی گونه ها براساس جدول لوان و همکاران تعیین و مطابق روش استیبنز تقارن کاریوتیپی گونه ها بررسی گردید و مشخص شد که گونه ‏‎t.stellata‎‏ در کلاس ‏‎2a‎‏ و سایر گونه ها در کلاس ‏‎1a‎‏ قرار می گیرند. در پایان با استفاده از نرم افزار ‏‎spss‎‏، میزان قرابت و دوری گونه های مورد مطالعه از لحاظ صفات کروموزومی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج حاصله به صورت دندورگرام ارائه گردید.