ردگیری اهداف از ضروریات سیستم های نظارتی می باشد. اساس کار ردگیری بر نظریه ی تخمین استوار است. داده های ردگیری، مشاهدات دریافتی رادار شامل اطلاعات برد، زوایای سمت و ارتفاع و داپلر هدف می باشد. این داده ها پس از پردازش اولیه به الگوریتم ردگیری داده می شوند تا کار ردگیری بر اساس آن ها انجام شود. مسئله ی انتخاب دستگاه مختصات در سیستم های ردگیری از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. عموماً در مسائل ردگیری از دو سیستم مختصاتی کارتزین و قطبی استفاده می شود. در رادارهای زمینی سیستم مختصاتی ثابت در نظر گرفته می شود. اما در حالتی که از رادارهای هوا پایه استفاده شود، سیستم مختصاتی به دلیل چرخش هواپیما، دائماً در حال تغییر می باشد. در مسئله ی سکوی متحرک و به خصوص در رادارهای هوا پایه، می بایست حرکت هواپیما به نحوی جبران سازی شود. در این حالت، مشاهدات رادار نسبت به مختصات آنتن رادار اندازه گیری می شوند؛ که این مختصات به دلیل چرخش هواپیما، خود دارای چرخش در راستای محورهای هواپیما می-باشد. غالباً در ردگیری رادارهای هوا پایه از سیستم مختصات ned استفاده می شود. در این تحقیق به بررسی روش های عملی در ردگیری اهداف چندگانه و اهداف مانور دهنده پرداخته شده است. به دلیل وجود مسئله ی سکوی متحرک در رادارهای هوا پایه روش های تبدیل سیستم های مختصاتی و ماتریس های دوران نیز بررسی شده است. مشاهدات دریافتی توسط آنتن رادار هواپیما با تبدیلات متوالی به مختصات بدنه ی هواپیما و مختصات ned انتقال یافته و پس از آن الگوریتم ردگیری به مشاهدات تبدیل شده به مختصات ned اعمال می-شود. در بحث ردگیری اهداف مانور دهنده، شبیه سازی ها بر مبنای دو الگوریتم imm و تصمیم گیری سخت انجام و نتایج این دو روش مقایسه شده است. در بحث اهداف چندگانه از دو الگوریتم تخصیص داده ی نزدیک ترین همسایه و jpda استفاده شده است. هم چنین عملکرد ردگیری با برخی پارامترها مثل زمان به روز رسانی مشاهدات، شتاب حرکت اهداف، مسیر حرکت اهداف نسبت به هم از طریق شبیه سازی کامپیوتری مطالعه شده است.