مطالعه اندیشه های سیاسی در ایران خصوصا اندیشه های معاصر کمتر با دستاوردهای نظری نوین همراه بوده است. سوژه محوری و تأکید بر ذهنیّت، سنّتی غالب در مواجهه با اندیشه های سیاسی به شمار می آید. این پژوهش"نظریه هرمنوتیکی گفتگو"را به منزله ی تجربه ای جدید در خوانش اندیشه های سیاسی معاصر در ایران مطرح می سازد."نظریه هرمنوتیکی گفتگو"برآنست که عقلانیت، آزادی و رهایی و به طورکلی دموکراسی در تعامل اجتماعی یعنی ارتباطات روزمره و گفتگو متجلّی می شوند و نباید آنها را چون دکارت و سایر خردباوران محصول ذهن تنهای آدمی قلمداد نمود. بنابراین دو مقوله ی گفتگو و رهایی درونمایه های"نظریه هرمنوتیکی گفتگو"را شکل می دهند. در این راستا گفتگو بنیاد عقلانیّتی قرار می گیرد که عامل رهایی است. با توجّه به چنین پیوند تنگاتنگی میان رهایی و گفتگو این تحقیق به تحلیل رابطه این دو مقوله در اندیشه های دکتر علی شریعتی می پردازد. از آنجایی که رهایی یکی از پروژه های اساسی شریعتی است و همچنین گفتگو معیار مهمّی برای ارزیابی موقعیّت یک اندیشه در شرایط کنونی تلقّی می شود، نسبت سنجی این دو مقوله در نزد شریعتی اهمیّت بالایی می یابد. این امر از جهاتی سنجش موقعیّت اندیشه های وی در تعامل با اندیشه های امروز نیز محسوب می شود. بر این اساس تدوین نظریه هرمنوتیکی گفتگو و کاربرد آن برای بررسی نسبت گفتگو و رهایی در اندیشه شریعتی اهداف این پژوهش می باشند. در تدوین "نظریه هرمنوتیکی گفتگو"هرمنوتیک فلسفی" گادامر و"تئوری کنش ارتباطی"هابرماس مدنظر می باشد و برای مواجهه با آثار شریعتی از رهیافت متنی و روش تاویل ژرفایی استفاده می گردد. در این روش محتوای پنهان نمادینی که در دسترس مولِّف نیست و همانا "قلمرو خارجی درونی" تلقّی می شود مورد جستجو قرار می گیرد.

دیابت نوع 2 یک بیماری متابولیکی مزمن می باشد. اختلالات عروقی، رتینوپاتی، نوروپاتی، نفروپاتی و زخم پای دیابتی از عوارض عمده بیماری دیابت نوع 2 هستند. هدف از این مطالعه در جهت پیشگیری و درمان عوارض دیابت نوع 2، بررسی و مقایسه تأثیر سه روش درمانی در حیطه فیزیوتراپی شامل فشار متناوب هوایی، مگنت درمانی و ورزش هوازی بر روی سطح خونی no، سرعت هدایت عصبی و شاخص مچ پایی، بازویی در بیماران دیابت نوع 2 بود. براساس معیارهای ورود و خرج از مطالعه 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 در محدوده سنی 60-40 در 4 گروه قرار گرفتند. (هر گروه 15 نفر). قبل از مداخله درمانی آزمایش خون (no, hba1c, fbs)، تست abi، تست ncv وپرسشنامه کیفیت زندگی برای تمامی بیماران انجام گرفت. در گروه یک (ورزش هوازی) بیماران 8 هفته (هر هفته 3 جلسه) و هر جلسه به مدت 60 دقیقه ورزش هوازی با 65% حداکثر ضربان قلب انجام دادند. در گروه دو (فشار متناوب هوایی) بیماران 8 هفته (3 جلسه در هفته) هر جلسه به مدت 45 دقیقه (با فشار 60 میلیمتر جیوه) تحت درمان با ipc بر روی هر دو پا قرار گرفتند. در گروه سه (مگنت درمانی) بیماران 8 هفته به مدت 40 دقیقه در هر جلسه 3 بار در هفته با شدت mt8 و فرکانس hz10 بر روی هر دو اندام تحتانی، تحت درمان قرار گرفتند. در گروه چهار (کنترل) در این گروه بیماران درمان مداخله ای انجام نگرفت. بعد از 8 هفته مداخله درمانی تمامی آزمایشات و تست های اشاره شده در بالا برای بیماران تکرار شد. نتایج حاصله حاکی ازتغییرمعنادار در جهت بهبود کیفیت زندگی در سه گروه مداخله ای و افزایش معنادار هر سه فاکتور no، abi و ncv بعد از اتمام مداخله در گروه ورزش و افزایش معنادار ncv و abi در گروه مگنت بود. و در گروه فشار متناوب هوایی و کنترل تأثیر معنادار بر روی فاکتورهای مورد بررسی مشاهده نشد. در هر 4 گروه تأثیر معنادار بر روی قند ناشتا، hba1c و bmi مشاهده نشد.در هر سه گروه مداخله ای تاثیر معنادار بالینی مشاهده شد.