کشور رومانی در شرق قاره اروپا و در شمال شبه جزیره بالکان قرار دارد. منطقه جنوب شرقی رومانی، که به نام دابروجا شناخته می شود، محل سکونت مردم مسلمانی است که از حدود هزار سال پیش در این سرزمین ساکن هستند. قبیله های ترک تبار از قرن دهم میلادی به بعد، از آسیای مرکزی به این منطقه آمدند و در دوره قرون وسطی این منطقه به تصرف امپراتوری عثمانی درآمد. در این دوره زمانی اکثر مردم دابروجا ترک تبار مسلمان بوده است. از آنجا که این منطقه مرز امپراتوری عثمانی به شمار می رفت، از اهمیت نظامی زیادی برخوردار بود. در سال 1877م کشور رومانی و امپراتوری روس توانستند عثمانیها را شکست داده و از آن به بعد منطقه دابروجا بخشی از سرزمین رومانی شده است. پس از عقب نشینی ارتش و ادارات عثمانی بعضی از مسلمانان در منطقه دابروجا باقی مانده و شهروند رومانی به حساب آمدند. کم بودن جمعیت در این منطقه باعث شده که از سایر مناطق رومانی، افرادی به اینجا مهاجرت کنند و همین امر موجب تبدیل شدن جعمیت ترک تبار مسلمان از اکثریت به اقلیت گشته است. این تحقیق تأثیر تحولات سیاسی (از سال 1877م تا سال 1989م) بر وضعیت مسلمانان منطقه را بررسی می نماید. شروع این دوره مصادف با عقب-نشینی دولت عثمانی و پایان آن با فروپاشی دولت کمونیستی رومانی می باشد. در این فاصله زمانی صد و ده ساله تحولات سیاسی مهمی در رومانی اتفاق افتاد که در زندگی مردم این کشور و اقلیت مسلمان تأثیر زیادی داشتند. از جمله این تحولات می توان به جنگهای منطقه ای، جنگهای جهانی اول و دوم و تعویض دولت مرکزی رومانی اشاره داشت. به منظور بررسی بهتر، این دوره صد و ده ساله به سه بخش تقسیم شده است. دوره اول (بین سالهای 1877م تا 1914م)، که دولت مرکزی پادشاهی رومانی به خوبی حق و حقوق اقلیت مسلمان را رعایت می کرد. دوره دوم از جنگ جهانی اول (1914م) تا جنگ جهانی دوم (1939م) است که تأثیر این اتفاقات تاریخی بر مسلمانان رومانی مورد بررسی قرار می گیرد. دوره سوم (از سال 1945م تا سال 1989م)، دوره ای که دولت رومانی کمونیستی و بی دین بوده و به مسلمانان رومانی اهمیت نداد. در پایان تأثیرات فرهنگی متقابل بین اقلیت ترک تبار مسلمان و اکثریت رومانیایی تبار مسیحی مورد بررسی قرار گرفته است.