در مطالعه حاضر برای اولین بار نقش آلوم و نالوکسان در القاء پاسخ های ایمنی همورال و سلولار همراه با آنتی ژن های پروتئینی سم زدایی شده s. typhimurium جهت پیشگیری از عفونت های s.typhimurium مورد بررسی قرار گرفت. کلنی های s. typhimurium با استفاده از بافر l و لیزوزیم و به دنبال آن آنریم های rnase وdnase لیز شد. محتوی پروتئینی نمونه با روش براد فورد اندازه گیری شد. لیپوپلی ساکارید با روش کروماتوگرافی تعویض یونی حذف شد و با روش اولترافیلتر تغلیظ و استریل شد. مقدار لیپوپلی ساکارید باقی مانده با روش lal تعیین شد. نمونه حاصل به تنهایی و یا همراه با آلوم، نالوکسان و یا هر دو به موش های balb/c نر منقسم در 5 گروه در روزهای صفر و هفت تزریق شد. در روز 21 موش ها با دوز تحت کشنده (3-10) s. typhimurium زنده آلوده شدند و 48 ساعت بعد کبد و طحال موش ها هموژنیزه و کشت داده شد. از آزمون تحلیل واریانس و مقایسه چندگانه tukey جهت بررسی های آماری گروه ها استفاده شد. موش های ایمن شده در روز 21 با رقت های 107× 5 ، 107 ،106× 5 ،106، 105× 5 ،105 از باکتری s. typhimurium زنده به مبارزه طلبیده شدند و مقادیرld50 برای هر گروه محاسبه شد. محتوای پروتئینی در نمونه نهایی µg/ml200 شد. مقدار لیپوپلی ساکارید باقی مانده eu/ml 11/29 بود. میانگین تعداد کلنی در کشت کبد و طحال گروه آلوم – نالوکسان – واکسن در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود (p=0001 ). نتیجه آزمون ld50 موش های تحت آزمایش درمقایسه با گروه کنترل افزایش قابل ملاحظه ای داشت. نتایج نشان می دهدکه لیزات حاصل از سلول های s. typhimurium همراه با مخلوط آلوم-نالوکسان محافظت قابل توجهی در برابر عفونت s. typhimurium اعطاء می کند.

تغییرات لحظه به لحظه ضربانات قلب الگوی پیچیده ای از خود نشان می دهد و این پیچیدگی در بیماری هایی که باعث التهاب سیستمیک می شوند از جمله سپسیس تغییر می کند. تغییرات دینامیکی ضربان قلب پیش بینی کننده میزان بقا در بیماران مبتلا به سپسیس است. گزارش های قبلی نقش تنظیم عصبی اتونوم را در تغییر دینامیکی ضربان قلب در سپسیس مورد مطالعه قرار داده اند و نقش تغییرات دینامیکی ضربان-ساز (گره سینوسی دهلیزی) قلب در سپسیس کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه ساختار دینامیکی ضربانات قلب ایزوله و میزان بیان ژن کانال های ضربان ساز (hcn) در حیوانات اندوتوکسمیک با حیوانات سالم مقایسه گردید. در گروه اندوتوکسمیک، لیپوپلی ساکارید با دوز 1mg/kg و در گروه کنترل، نرمال سالین استریل به صورت داخل صفاقی تزریق شد. 3 ساعت پس از تزریق، قلب ایزوله شد و در بساط لانگندورف قرار گرفت. برای آنالیز تغییرات دینامیکی ضربانات قلب از روش های آنالیز آماری معکوس، تحلیل نوسانات بی روند شده (dfa) و محاسبه انحراف معیار فواصل ضربانات استفاده شد. از روش rt-pcr کمی برای اندازه گیری بیان ژن کانال های ضربان ساز در دهلیز مورد استفاده قرار گرفت. در این تحقیق ساختار دینامیکی ضربانات قلب ایزوله و میزان بیان ژن کانال های ضربان ساز در حیوانات اندوتوکسمیک با حیوانات سالم مقایسه شد، نتایج نشان داد که ساختار تغییرات ضربانات قلب ایزوله ساختاری فرکتالی است که این ساختار پایدار است و در اندوتوکسمی و هیپوکسی تغییر نمی کند. میزان پراکندگی ضربانات و بیان ژن کانال های ضربان ساز در اندوتوکسمی تغییر می کند و این امر ممکن است در پاتوفیزیولوژی مشکلات ریتم قلب در سپسیس نقش ایفا کند. این مطالعه نشان داد که اگر رویداد نادری در قلب رخ بدهد به احتمال بیشتری این رویدادهای نادر در کنار یکدیگر قرار دارند و کنترل پذیری قلب در این شرایط کمتر است. این یافته ها بیانگر آن است که علاوه بر تنظیم اتونوم ممکن است در تغییرات دینامیکی ضربانات قلب، خود قلب هم نقش داشته باشد.

چکیده پایان نامه شماره 100-1 دکترای تخصصی ph.d دامپزشکی دانشگاه ارومیه سال تحصیلی: 92-1391 نگارنده: یاسر جعفری خطایلو اثرات ال-گلوتامین، القاء کننده پروتئین شوک حرارتی 70، روی مدل حیوانی دیابت خود ایمن در موش نر نژاد c57bl/6 بسیاری از مطالعات از ال-گلوتامین به عنوان یک القاء کننده ی غیرسمی پروتئین های شوک حرارتی نام برده اند و نشان داده اند که این اسید آمینه دارای اثرات تعدیل کننده ی سیستم ایمنی در بسیاری از بیماریهای خود ایمن می باشد. هدف از مطالعه حاضر، مشخص کردن این است که آیا ال-گلوتامین از طریق تأثیراتش در القاء سایتوکاین های مثل il-17 ، il-10 و ifn-? و همچنین فرکانس سلولهای cd4+ cd25+ foxp3+ ، می تواند در بیماری دیابت خود ایمن اثراتی داشته باشد. دیابت نوع 1 از طریق استرایتوزوتوسین در موشها القاء شده موشها بطور تصادفی در 4 گروه تقسیم بندی شدند(هر گروه 5 موش) که شامل گروه درمانی، گروه پیشگیری و گروهمنترل مثبت و گروه نرمال بود. 14 روز پس از آخرین دز تجویزی استرپتوزوتوسین موشها تخاعی شدند و آزمایش سنجش فعالیت آنزیم کاسپاز-3 ، تولید سایتوکاین ها و اندازه گیری فرکانس سلولهای cd4+ cd25+ foxp3+ انجام شد. همچنین در این روز پانکراس موشها جمع آوری شد و توسط روش h&e رنگ آمیزی شدند و اسلایدها از نظر فیلتراسیون کلوسیتی، ادم، پرخونی، دژنراسیون و ضخیم شدن دیواره ی عروق در جزایر لانگرهانس پانکراس مورد ارزیابی قرار گرفتند. اندازه گیری قند خون ناشتا هم در7 و 14 روز پس از آخرین دز تجویزی استرپتوزوتوسین انجام شد. نتایج ما نشان داد که در گروههای دریافت کننده ی دارو سطح قند خون ناشتا نسبت به سایر گروهها پایین تر بود (05/0p<). از طرف دیگر میزان hsp70 سرم این موشها نسبت به موشهای درمان نشده در سطح بالاتری قرار داشت (05/0p<). همچنین در گروههای دریافت کننده ی دارو میزان il-10 و فرکانس سلولهای cd4+ cd25+ foxp3+ بطور برجسته بالاتر از سایرین بوده و بالعکس میزان il-17 پایین تر بود (05/0p<). و به علاوه ضایعات پاتولوژیک هم در گروههایی که دارو را دریافت کرده بودند نسبت به گروههای درمان نشده، کاهش یافته بود و فعالیت آنزیم کاسپاز-3 در سلولهای b جزایر لانگرهانس پانکگراس هم در این گروه ها کاهش یافته بود (05/0p<). نتایج ما نشان داد که داروی ال-گلوتامین بصورت درمانی و پیشگیری کننده ممکن است اثرات مفیدی در بیمارذی دیابت خودایمن نوع یک داشته باشد که این کار را احتمالاً از طریق القاء پروتئین های شوک حرارتی از جمله پروتئین شوک حرارتی 70 انجام می دهد. کلمات کلیدی: ال-گلوتامین، دیابت خود ایمن، پروتئین شوک حرارتی 70، موش c57bl/6