چکیده در زبان فارسی از واژه های طعنه، طنز، کتمان حقیقت، ریشخند، طنز، هزل، تجاهل العارف، زشت زیبا، استدراک، مدح شبیه به ذم، تهکم و تحویل به عنوان معادل آیرونی استفاده می شود. در این پژوهش آیرونی در شعر 9 شاعر برگزیده معاصرفارسی بررسی شده است(محمد تقی بهار،میرزاده عشقی،فرخی یزدی،نیما یوشیچ، مهدی اخوان ثالث، احمد شاملو،هوشنگ ابتهاج، یدالله رویایی و محمد رضا شفیعی کدکنی).از میان انواع آیرونی، آیرونی واژگانی در دوره مشروطه و آیرونی موقعیت در میان شاعران نیمایی از اقبال بیشتری برخوردار است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که موضوع اشعار آیرونیک، بیشتر احساسات درونی و مسایل اجتماعی است و موضوعات سیاسی، دینی و اخلاقی در مرتبه بعدی قرار دارند. از شاعران دوره مشروطه بهار تنها در دو موضوع سیاسی و اجتماعی آیرونی کلامی به کار برده است.حال آنکه فرخی یزدی و میرزاده عشقی آیرونی کلامی را درموضوع احساسات درونی هم به کار برده اند. شاعران نیمایی، به جز اخوان که آیرونی کلامی را در تمام موضوعات مشخص شده به کار برده است، تنها در دو موضوع احساسات درونی و اجتماعی از آیرونی کلامی بهره گرفته اند. شاعران دو دوره آیرونی سقراطی را بیشتر در موضوع احساسات درونی به کار برده اند. شاعران دوره مشروطه از آیرونی موقعیت دردو موضوع سیاسی و اجتماعی بهره گرفته اند. از میان شاعران نیمایی اخوان ثالث از آیرونی موقعیت در بیان موضوعات اجتماعی بهره گرفته است و شاعران دیگر، آیرونی موقعیت را بیشتر در اشعاری با موضوعات احساسات درونی به کار برده اند. آیرونی نمایشی در شعرهای مورد بررسی، بیشتر به مسأله سرنوشت و بازی های آن می پردازد.تناقض، پرکاربردترین شیوه در آیرونی کلامی است، به جز ملک الشعراء بهار که از قسم خلاف عقیده گوینده بیش از تناقض استفاده کرده است، بقیه شاعران به قسم تناقض توجه بیشتری داشته اند. پرکاربردترین شیوه آیرونی سقراطی، استدلال است. همه شاعران مورد بررسی از استدلال بیش از سایر شیوه های آیرونی سقراطی بهره گرفته اند.شاعران مشروطه و اخوان ثالث و یدالله رویایی از میان شاعران نیمایی، غافلگیری را بیش از سایر شیوه های آیرونی موقعیت به کار برده اند. در بقیه اشعار شاعران نیمایی، شیوه تناقض در آیرونی موقعیت کاربرد بیشتری دارد. آیرونی نمایشی از اقبال چندانی در میان شاعران مشروطه برخوردار نبوده است، عشقی و شاعران نیمایی از قسم غافلگیری این نوع آیرونی بهره بیشتری گرفته اند. واژگان کلیدی: آیرونی،ادبیات معاصر فارسی،شعر نو، بلاغت فارسی

چکیده در زبان فارسی از واژه های طعنه، طنز، کتمان حقیقت، ریشخند، طنز، هزل، تجاهل العارف، زشت زیبا، استدراک، مدح شبیه به ذم، تهکم و تحویل به عنوان معادل آیرونی استفاده می شود. در این پژوهش آیرونی در شعر 9 شاعر برگزیده معاصرفارسی بررسی شده است(محمد تقی بهار،میرزاده عشقی،فرخی یزدی،نیما یوشیچ، مهدی اخوان ثالث، احمد شاملو،هوشنگ ابتهاج، یدالله رویایی و محمد رضا شفیعی کدکنی).از میان انواع آیرونی، آیرونی واژگانی در دوره مشروطه و آیرونی موقعیت در میان شاعران نیمایی از اقبال بیشتری برخوردار است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که موضوع اشعار آیرونیک، بیشتر احساسات درونی و مسایل اجتماعی است و موضوعات سیاسی، دینی و اخلاقی در مرتبه بعدی قرار دارند. از شاعران دوره مشروطه بهار تنها در دو موضوع سیاسی و اجتماعی آیرونی کلامی به کار برده است.حال آنکه فرخی یزدی و میرزاده عشقی آیرونی کلامی را درموضوع احساسات درونی هم به کار برده اند. شاعران نیمایی، به جز اخوان که آیرونی کلامی را در تمام موضوعات مشخص شده به کار برده است، تنها در دو موضوع احساسات درونی و اجتماعی از آیرونی کلامی بهره گرفته اند. شاعران دو دوره آیرونی سقراطی را بیشتر در موضوع احساسات درونی به کار برده اند. شاعران دوره مشروطه از آیرونی موقعیت دردو موضوع سیاسی و اجتماعی بهره گرفته اند. از میان شاعران نیمایی اخوان ثالث از آیرونی موقعیت در بیان موضوعات اجتماعی بهره گرفته است و شاعران دیگر، آیرونی موقعیت را بیشتر در اشعاری با موضوعات احساسات درونی به کار برده اند. آیرونی نمایشی در شعرهای مورد بررسی، بیشتر به مسأله سرنوشت و بازی های آن می پردازد.تناقض، پرکاربردترین شیوه در آیرونی کلامی است، به جز ملک الشعراء بهار که از قسم خلاف عقیده گوینده بیش از تناقض استفاده کرده است، بقیه شاعران به قسم تناقض توجه بیشتری داشته اند. پرکاربردترین شیوه آیرونی سقراطی، استدلال است. همه شاعران مورد بررسی از استدلال بیش از سایر شیوه های آیرونی سقراطی بهره گرفته اند.شاعران مشروطه و اخوان ثالث و یدالله رویایی از میان شاعران نیمایی، غافلگیری را بیش از سایر شیوه های آیرونی موقعیت به کار برده اند. در بقیه اشعار شاعران نیمایی، شیوه تناقض در آیرونی موقعیت کاربرد بیشتری دارد. آیرونی نمایشی از اقبال چندانی در میان شاعران مشروطه برخوردار نبوده است، عشقی و شاعران نیمایی از قسم غافلگیری این نوع آیرونی بهره بیشتری گرفته اند. واژگان کلیدی: آیرونی،ادبیات معاصر فارسی،شعر نو، بلاغت فارسی

در عهد صفویه و با توجه به اقبال پادشاهان صفوی به مذهب تشیع، ادبیات مذهبی مورد استقبال بیشتر قرار گرفت. از لحاظ سبک شعری، اگر چه شاعران به خاطر گرایش به تقلید در حالت رکود به سر می برند اما برخی شاعران مضامین جدیدی در شعر پدید آورده اند که در نوع خود بی نظیر است. این تحقیق با هدف بررسی تصویرهای ادبی با عناصر مذهبی در عهد صفوی و در شعر شاعران منتخب این دوره انجام شده است، این تحقیق به روش کتابخانه ای و توصیفی و با هدف بررسی عناصر و تصاویر مذهبی در اشعار شاعران برگزیده سبک هندی صورت گرفته است که فصل اول شامل کلیات، فصل دوم؛ بررسی شعر قبل و بعد از اسلام و اوضاع سیاسی، مذهبی و ادبی دوره صفوی می باشد در فصل سوم به معرفی شاعران برگزیده این عصر پرداخته شده است، در فصل چهارم تصاویر و عناصر مذهبی در اشعار شاعران برگزیده عهد صفوی پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان داد عناصر مذهبی رایج در این دوره شامل عبارات قرانی، اسامی شخصیت های دینی و مذهبی و پیامبران الهی، واژگان و اصطلاحات دینی رایج در دستورات اسلام و اولیاء، معجزات پیامبران الهی، احادیث نبوی، اماکن مقدس، بهشت، جهنم و ... می باشد که در این بین مشاهده گردید اشعار و ابیات محتشم کاشانی در حوزه ی دین و مذهب بسیار بیشتر از سایر شاعران مورد مطالعه در این تحقیق بوده است.

چکیده ادبیات کودکان و نوجوانان یکی از مهم ترین روش های آموزش غیرمستقیم آنان است. ادبیات از طریق تصاویر، موقعیت ها و شخصیت های مختلف، کودک و نوجوان را در شناخت بهتر خود و دیگران یاری می دهد، و به آنان کمک می کند تا جهان، اجزاء، موجودات و روابط آن را بهتر بشناسند و سیرتکامل فکری و معنوی را سریع تر بپیمایند. نقد ادبی بر بنیاد"نظریه های روانشناختی و روانکاوانه"دانش و فن جدیدی است. که از نیمه ی دوم قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم رواج چشمگیری داشته است و یکی از بهترین روش های تحلیل آثار ادبی کودکان و نوجوانان می باشد زیرا که ادبیات کودک و نوجوان بیش از هر چیزی بر قامت روانشناسی تکیه زده است. در این پژوهش سعی شده تا به بیان تأثیرگذاری شعر بر ابعاد مختلف روحی-روانی کودکان و نوجوانان پرداخته شود و همچنین مولفه های روانکاوی شعر دهه ی هشتاد در دو گروه سنی « ج، د » مورد بررسی قرار گیرد و نقش تعیین کننده زبان و شعر برحیات ناخودآگاه کودکان و نوجوانان تحلیل شود.

چکیده این پژوهش با عنوان «بررسی و مقایسه معشوق در اشعار شاملو و فروغ فرخزاد» به بررسی تطبیقی عاشقانه های احمد شاملو و فروغ فرخزاد می پردازد. نگارنده در آغاز به تبیین دیدگاه دو شاعر در باب عشق پرداخته و سپس انواع و اقسام عشق را از اشعار دو شاعر استخراج ، تبیین و تحلیل نموده است.ا

جغرافیا و طبیعت، که زیر مجموعه ی آن محسوب می شود، از آغاز تا امروز، هماره یکی از خاستگاه ها و سرچشمه های هنرهای گوناگون بوده است. پیوند محکم هنرمندان، از جمله شاعران با جغرافیا، این موضوع را در جایگاه مهمی قرار می دهد. از سوی دیگر، یکی از معیارهایی که ارزش ادبیات را بدان می سنجند و بررسی می کنند، علم بیان است. زبان ادبی، زبانی تصویری است و بررسی صور خیال موضوع علم بیان است. هدف غایی هر شعری، تاثیر در نفوس و برانگیختن احساسات و عواطف است که در نهایت منجر به تغییر اندیشه و رفتار می شود و این مهم حاصل نمی شود مگر به یاری تصویرسازی و مضمون پردازی. پر واضح است که علاوه بر نگرش شاعر، مسائل جانبی نیز در کیفیت و چگونگی شکل گیری تصاویر، سهم مهمی به عهده خواهد داشت. ما در این پژوهش به بررسی یکی از این مسائل، یعنی عناصر جغرافیایی پرداخته ایم. آن چه در این پژوهش آمده است، محصول بررسی کلیه ی آثار چهار شاعر برجسته ی معاصر است. موضوع این پایان نامه «تصویرسازی و مضمون آفرینی با اصطلاحات جغرافیایی در شعر شاعران برجسته دوره معاصر(از انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی)» می باشد که اینجانب با توجه به گستردگی مبحث و تعدد شاعران معروف این دوره به بررسی اشعار نیما یوشیج، مهدی اخوان ثالث، احمد شاملو و سهراب سپهری پرداخته ام که هرکدام به نوبه ی خود صاحب سبکی خاص و از مشهورترین شاعران دوره ی معاصر می باشند

امثال و حکم یکی از ارکان اصلی هر زبان است که شامل سنت ها، آداب، رسوم، تاریخ و اعتقادات مذهبی و حتی خرافی نیز می شود؛ از گذشته های دور، مردم بینش و اعتقادات خود را در کوتاهترین و فشرده ترین کلمات جای می دادند که به لحاظ موثر و دلنشین بودن در ذهن ماحک شده و در بین مردم ساری و جاری بوده است. زن به عنوان یکی از گران مایه ترین و شریف ترین آفریده های خداوند، نقشی ماندگار در جوامع بشری داشته و دارد و در گذر تاریخ، دستخوش فراز و فرودهایی بوده و در ادبیات اثرگذار بوده است. چهره ی زن در ادبیات ما گاه به دنبال نفوذ اندیشه های اهریمنی بعضی اقوام به پستی گراییده و سایه ای از شیطان را به دوش کشیده و گاه تحت تاثیر خاستگاه های فرهنگی و اجتماعی و تا ریخی بوده است. در این پژوهش تلاش بر این است که جایگاه زن از گذشته ادبیات تاریخی ما، تاکنون به طور کلی و در امثال و حکم فارسی به طور اخص مورد بررسی قرار گیرد؛ زیرا امثال و حکم بازتاب فرهنگ مردم یک جامعه است؛ هرچند به طور مطلق نمی توان آن را حاکم دانست زیرا فرهنگ غنی ما، ماحصل فرهنگ های مختلف تهاجمی یا تعاملی است که میراث آن برای ما به جای مانده است که رسوبات آن در جویبار زلال شعر و ادبیات فارسی، تجلی کرده است.