چکیده هدف: ارتزهای پا می توانند یک درمان موثر برای بسیاری از مشکلات اندام تحتانی باشند علی رغم تأثیر این وسایل قیمت می تواند یک عامل جلوگیری کننده از استفاده برای بعضی از بیماران باشد. این موضوع بسیاری از بیماران را به سمت استفاده از ارتزهای پیش ساخته سوق داده است. در پاسخ به این مسأله بسیاری از کلینیک های ارتز شروع به ساخت ارتزهای نیمه سفارشی به عنوان یک راه حل موثر نمودند. این مطالعه با این هدف که آیا ارتز ucbl نیمه سفارشی می تواند به اندازه ucbl سفارشی در کنترل حرکات قسمت خلفی پا در افراد مبتلا به صافی انعطاف پذیر کف پا موثر باشد یا نه، صورت گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه 16 بیمار مبتلا به صافی انعطاف پذیر در آزمایشگاه آنالیز حرکت تحت سه وضعیت بدون ارتز، ارتز ucbl سفارشی و ucbl نیمه سفارشی راه رفتند و برای هر یک از وضعیت های نام برده سینماتیک قسمت خلفی پا مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج مطالعات نشان دهنده موثر بودن هر دو وسیله در کاهش انحراف اورژن بودند. انحراف اورژن به طور معناداری در هر دو وضعیت استفاده از ارتز کاهش پیدا کرد(p<0/05) . درصورتی که در حداکثر زاویه و سرعت اورژن تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: به طور کلی با توجه به آمار بدست آمده از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که با در نظر گرفتن توانایی برای کنترل حرکات قسمت خلفی پا ارتز ucbl نیمه سفارشی می تواند یک جایگزین معقول برای ارتز ucbl سفارشی برای افراد مبتلا به صافی انعطاف پذیر کف پا باشد. کلید واژه ها: صافی انعطاف پذیر کف پا، ارتز ucbl سفارشی، ارتز ucbl نیمه سفارشی، سینماتیک

زمینه و اهداف هدف مهم ارتزهای قدرتی راه رفتن، ایجاد حرکات فعال برای بیماران مبتلا به آسیب طناب نخاعی است. هدف از انجام این مطالعه، طراحی و ساخت"ارتز قدرتی راه رفتن" و بررسی تاثیر آن بر پارامترهای راه رفتن در بیماران آسیب نخاعی می باشد. مواد و روش ها در گام نخست پس از طراحی و ساخت ارتز قدرتی جدید، آزمایش ارتز بدون استفاده کننده انجام شد. این کار به منظور ارزیابی توانایی ارتوز در ایجاد حرکات اکتیو مفاصل ران و زانو در هنگام راه رفتن انجام شد. سپس در جهت آزمایش ساختار ارتز جدید تحت شرایط تحمل وزن ارزیابی عملکرد ارتز با استفاده از سه نفر فرد سالم انجام شد. چهار نفر بیمار آسیب نخاعی قبل از شرکت در ارزیابی راه رفتن برای حداقل 6 هفته راه رفتن با ارتوز قدرتی جدید را آموزش دیده و سپس راه رفتن با شرایط زیر را تجربه کردند: 1) راه رفتن با ارتز ایزوسنتریک ، 2) راه رفتن با فعالیت جداگانه و هماهنگ فعال کننده های مفاصل زانو و ران در ارتوز قدرتی جدید. پارامترهای سینماتیکی و زمانی - مکانی برای هر یک از شرایط آزمون ، محاسبه و مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج ارزیابی راه رفتن و تکرار فلکشن و اکستنشن مفاصل ران و زانو توسط فعال کننده ها مشابه شبیه سازی اولیه نشان داده شد. استفاده از فعالیت جداگانه و هماهنگ فعال کننده های مفاصل ران و زانو در ارتز قدرتی راه رفتن، منجر به افزایش سرعت راه رفتن و طول گام و کاهش حرکات جانبی و عمودی جبرانی در مقایسه با ارتز ایزوسنتریک شد، اما تفاوت معنی داری در کادنس مشاهده نشد. سینماتیک مفاصل ران و زانو با استفاده از ارتوز قدرتی جدید بهبود یافت. نتیجه گیری نتایج مطالعه نشان داد ارتز جدید درافراد پاراپلژی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. همچنین ممکن است برای افراد با اختلال عملکرد اندام تحتانی مناسب باشد. ارتز قدرتی جدید نشانگر افزایش سرعت ، طول قدم ، سینماتیک مفاصل ران و زانو و کاهش حرکت عمودی و جانبی جبرانی را در مقایسه با ارتز ایزوسنتریک در راه رفتن بیماران آسیب نخاعی بود.

هدف:هدف از انجام این مطالعه تاثیر بریس بوستون بر تعادل ایستای نوجوانان دختر مبتلا به اسکولیوز ایدیوپایتک می باشد. مواد و روش: 8 نفر ازبیماران دختر 10 تا 18 ساله مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک با زاویه انحراف بین 25 تا 35 درجه و دارای الگوی قوس در ناحیه لومبار و توراکولومبار که مهره راس انحراف به بالاتر از مهره هشت پشتی نمی رسید و معیارهای ورود را داشتند، وبه روش نمونه گیری در دسترس انخاب شدند(109). سپس بر اساس سن، قد و وزن، افرادی مشابه از جامعه سالم با آنها جور می شدند. به این ترتیب هشت فرد سالم نیز انتخاب شدند. طراحی مطالعه به گونه ای بود که در یک بازه زمانی چهار ماهه انجام گردید. در روز صفر شاخصهای تعادل ایستای ( موقعیت مرکز فشار در جهت داخلی – خارجی و قدامی – خلفی و طول مسیر جابجایی مرکز فشار در جهت محور x ) افراد سالم و بیماران بدون بریس و سپس با بریس، یک ماه بعد با و بدون بریس، چهار ماه بعد با و بدون بریس، در حالتهای باچشم باز و بسته، ایستاده روی یک و دو پا، اختلال در سیستم حس عمقی با استفاده از صفحه نیرو ثبت می گردید. یافته ها: میانگین شاخصهای تعادل ایستای مورد ارزیابی در بیماران اسکولیوزی در تمامی حالات نسبت به افراد سالم تغییراتی یافته بودند. این تغییرات در بعضی از حالتها در جهت افزایش و در بعضی از حالتها در جهت کاهش نوسانات مرکز فشار بودند. نتیجه گیری:به طور کلی اسکولیوز باعث بر هم زدن تعادل بیماران می شود. بیماران با اتخاذ حرکت بیشتر تنه سعی در حفظ تعادل مجدد می کنند. هنگامی که بریس جهت اصلاح انحراف به بیمار داده می شود این تعادل دوباره دستخوش تغییر می گردد. در این مطالعه نشان داده شد که بریس در بیشتر موارد باعث تغییر شاخصهای تعادل ایستا گردید.

زمینه و هدف: به نظر می¬رسد بی¬حرکتی ناشی از اسپلینت موجب کاهش حجم عضلات تنار و در نتیجه کاهش عملکرد دست می¬گردد. هدف این مطالعه ارزیابی قطر، سطح مقطع، عملکرد و درد قبل و بعد از استفاده از اسپلینت در بیماران درجه 1 و 2 آرتروز مفصل کارپومتاکارپ اول و مقایسه آنها با گروه کنترل می-باشد. روش بررسی: در این مطالعه که از نوع قبل و بعد می¬باشد 25 بیمار مورد ارزیابی به دو گروه استفاده کننده از اسپلینت و گروه مداخله تقسیم گردیدند. همه پارامترهای ذکر شده در بالا در روز اول و چهار هفته بعد از پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفت. ابزار مقیاس بصری درد، پرسشنامه میشیگان دست و سونوگرافی به ترتیب برای اندازه¬گیری درد، عملکرد، قطر و سطح مقطع عضلات مورد استفاده قرار گرفتند. یافته¬ها: استفاده از اسپلینت در گروه مداخله، کاهش درد را بعد از چهار هفته نشان داد این در حالی بود که هیچ کاهش قابل ملاحظه¬ای در پارامتر درد در گروه کنترل بعد از چهار هفته مشاهده نگردید. تغییرات عملکرد تقریبا در دو گروه مداخله و کنترل یکسان بود. استفاده از اسپلینت در این بیماران تاثیر چشمگیری بر کاهش قطر و سطح مقطع عضلات بعد از چهار هفته پیگیری نداشت، اگر چه تغییرات چشمگیری در کاهش قطر عضله متقابل کننده شست در گروه کنترل مشاهده گردید. نتیجه¬گیری: استفاده از اسپیلنت تاثیر چشمگیری بر روی کاهش قطر و سطح مقطع عضلات بعد از چهار هفته پیگیری نداشت، اگرچه تفاوت معناداری در عضله متقابل کننده شست در گروه کنترل دیده شد.

چکیده ندارد.