چکیده: دیابت یک اختلال متابولیکی پیچیده می باشد که بوسیله ناتوانی بدن برای کنترل گلوکز و هومئوستازی انسولین و همچنین اختلال در متابولیسم چربی و پروتئین مشخص می شود. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد افزایش آسیب اکسیداتیو و کاهش سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی، با عوارض دیابتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ?مرتبط است. دهه های زیادی است که دیابت ملیتوس با عملکرد تولیدمثلی مردان مرتبط شناخته شده است. ناتوانی جنسی مشکل شایعی است که در 35 تا 55 درصد از مردان دیابتی رخ می دهد. شیوع ناتوانی جنسی در مردان دیابتی 2 تا 5 برابر مردان غیردیابتی است. دیابت همچنین با برگشت مایع انزالی، انزال زودرس، تاخیر بلوغ جنسی، ناباروری و کاهش مایع سمن در مردان مرتبط است. دیابت یک بیماری مخرب می باشد که احتمالاً از طریق افزایش استرس اکسیداتیو روی عملکرد تولیدمثلی مرد تأثیرات مضری دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی روند تغییرات ناشی از دیابت در سیستم تولیدمثلی موش های صحرایی نر می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی چهل موش صحرایی از نژاد ویستار انجام شده است. حیوانات به دو گروه تقسیم شدند. 1) گروه نرمال، 2) گروه دیابتی، ( دیابت از طریق تزریق داخل صفاقی (mg/kg 60) استرپتوزوتوسین ایجاد شد).گروه دیابتی در قالب چند زیر گروه در روزهای مختلف (8، 12، 16 و 20) بعد از ابتلا به دیابت کشته شدند. در این مطالعه میزان سرمی کاتالاز (cat)، پراکسیداز (pod)، مالون دی آلدهید (mda) و همچنین هورمون تستسترون در پایان دوره سنجیده شد. مقاطع بافتی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین بررسی گردید. نتایج: نتایج کاهش معنی داری در سطح سرمی تستسترون در همه گروههای دیابتی نشان داد(00001/.>p). فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در گروه دیابتی 20 روزه نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت. غلظت سرمی mda در همه گروههای دیابتی افزایش داشت ولی افزایش mda در گروه دیابتی 8 روزه نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود. همچنین نتایج نشان دادند که تغییرات بافتی در سیستم تناسلی در همه گروههای دیابتی وجود داشت با این تفاوت که گروه 8 و 12 روزه نسبت به سایر گروههای دیابتی تغییرات کمتری نشان داد. بحث و نتیجه گیری: دیابت ملیتوس باعث ایجاد تغییرات بافتی سیستم تناسلی موش های صحرایی نر در اولین هفته بعد از آغاز دیابت می شود. تغییرات مشاهده شده با افزایش میزان mda سرمی در این حیوانات مطابق است که نشان دهنده آغاز استرس اکسیداتیو در همان روزهای ابتدایی ابتلا به دیابت می باشد. با توجه به اینکه میزان تستسترون سرمی نیز در این حیوانات در هفته اول کاهش شدیدی داشت، احتمالاً تغییرات بافتی و هورمونی ایجاد شده در نتیجه افزایش استرس اکسیداتیو می باشد. در این مطالعه ما برای اولین بار روند تغییرات ایجاد شده بوسیله دیابت در سیستم تناسلی و سطح سرمی تستسترون در موش های صحرایی را نشان دادیم.

استرس اکسیداتیو ایجاد شده توسط هایپرگلیسمی در دیابت یک علت عمد ه ی توسعه و پیشرفت عوارض میکروواسکولار دیابتی مانند نفروپاتی است. نفروپاتی دیابتی به نظر می رسد به عنوان یک نتیجه ی بر هم کنش بین فاکتورهای متابولیک و همودینامیک رخ می دهد. ترکیب این مسیرها در نهایت منجر به افزایش نفوذپذیری کلیه به و تجمع ماتریکس خارج سلولی می شود، که منجر به افزایش پروتئینوری، گلومرولواسکلروز و در نهایت فیبروز توبولی بینابینی می شود. در مطالعه حاضر اثر تجویز پالپ هندوانه ابوجهل بر روی آسیب های کلیوی ناشی از دیابت را در موش های صحرایی نر مورد بررسی قرار دادیم. 48 سر موش صحرایی نربه 6 گروه 1-نرمال(n)، 2-نرمال+هندوانه در دوز mg/kg bw10(n+c10)، 3-نرمال+هندوانه در دوزmg/kg bw30 (n+c30)، 4-دیابتی(d)، 5-دیابتی+هندوانه در دوز mg/kg bw10(d+c10) و 6-دیابتی+ هندوانه در دوزmg/kg bw30 (d+c30)تقسیم شدند. موش های صحرایی پالپ هندوانه ابوجهل را از طریق گاواژ به مدت دو هفته دریافت نمودند. موش های صحرایی دیابتی افزایش شدیدی در میزان گلوکز سرم، حجم ادرار، کلیرانس آلبومین، کلیرانس کراتینین، اوره سرم و ادرار نشان دادند. همچنین موش های صحرایی دیابتی یک افزایش در سطوح mda و h2o2 ، افزایش فعالیت کاتالاز و کاهش فعالیت پراکسیداز نشان دادند. تجویز هندوانه ابوجهل در موش های صحرایی دیابتی موجب بهبود این تغییرات در جهت نرمال شد، بطوری که مصرف پالپ هندوانه ابوجهل در موش های صحرایی نر دیابتی تیمار شده، اختلاف معنی داری را در بیشتر فاکتورهای مورد بررسی در مقایسه با گروه دیابتی نشان دادند.

دیابت ملیتوس یک سندرم است که به واسطه نقص در ترشح انسولین؛ عمل انسولین و یا هر دو مشخص می شود و اثر آن متابولیسم آسیب دیده؛ گلوکز و دیگر سوخت های بازده انرژی از قبیل لیپیدها و پروتئین ها می باشد. افراد مبتلا به دیابت تقریبا 20 میلیون نفر در سرتاسر جهان می باشند و تعداد آنها رو به افزایش است و تا سال 2025 به 75 میلیون نفر می رسند. دیابت وابسته به انسولین سبب هیپرگلیسمی و افزایش تولید رادیکال های آزاد می شود، که منجر به استرس اکسیداتیو در بافت های متفاوت می گردند. سطوح بالای رادیکال های آزاد سبب آسیب ارگانل های سلولی و پیروکسیداسیون افزایش یافته در غشاء های سلولی می شود. دیابت می تواند همه سیستم های بدن را تحت تاثیر قرار دهد و با تغییراتی در هومئوستاز انسولین و کربوهیدرات ها اثرات مضری بر سیستم تولید مثلی دارد و در مردان سبب ناباروری؛ ناتوانی جنسی؛ پس روی انزال، هیپوگنادیسم و... می شود. اختلال فعالیت سیستم تولید مثلی در دیابتی ها ممکن است؛ ناشی از تاثیر استرس اکسیداتیو افزایش یافته و نقص انسولین بر محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گناد باشد. آنتی اکسیدانها ترکیباتی هستند که سیستم های بیولوژی را در مقابل اثرات مضر عوامل اکسیدان که می توانند سبب اکسیداسیون شوند؛ محافظت کنند. هندوانه ابوجهل محتوای ترکیبات فنولیکی و فلاونوئیدی می باشد که دارای اثرات آنتی اکسیدانی و هیپوگلیسمی می باشند و این گیاه اثرات مفیدی بر پروفایل گلیسمیک بدون اثرات مضر شدید در بیماران دیابتی دارد. در این مطالعه؛ تعداد 48 سر موش صحرایی نژاد ویستار به 6 گروه هشتایی تقسیم شدند: 1) گروه نرمال(n)، 2) گروه نرمال+ 10mg/kg.bw پالپ هندوانه ابوجهل (n+c10)، 3)گروه نرمال+30mg/kg.bw پالپ هندوانه ابوجهل (n+c30)، 4) گروه کنترل دیابتی (d)، 5) گروه دیابتی + 10mg/kg.bw پالپ هندوانه ابوجهل (d+c10) و 6)گروه دیابتی+ 30mg/kg.bw پالپ هندوانه ابوجهل(n+c30). گروههای n و d به مدت دو هفته 2cc نرمال سالین را از طریق گاواژ دریافت کردند و گروههای ,n+c10 ,n+c30 d+c30 و d+c10 به مدت دوهفته پالپ هندوانه ابوجهل را از طریق گاواژ دریافت کردند. جهت القاء دیابت به موش های صحرایی 65mg/kg.bw استرپتوزوتوسین(stz) به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در انتهای دوره آزمایش وزن بدن و ارگانهای تولید مثلی، میزان مصرف آب و غذا؛ میزان گلوکز و تستسترون سرم، فعالیت کاتالاز، پروکسیداز و میزان پروکسید هیدروژن بافت های بیضه و اپی دیدیم، میزان مالون دی آلدئید بافت های بیضه، اپی دیدیم، وازدفران، وزیکول سمینال و پروستات اندازه گیری شد. در این مطالعه میزان سطح گلوکز؛ مصرف آب و غذا؛ فعالیت کاتالاز(cat) و میزان پروکسید هیدروژن (h2o2) و مالون دی آلدئید(mda) بافتی گروه دیابتی افزایش معنی داری را با گروه کنترل و سطح تستسترون؛ فعالیت پروکسیداز(pod)، وزن بدن و ارگان های تولید مثلی گروه دیابتی کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان دادند. تیمار رت های دیابتی با دوزهای 30mg/kg.bw و 10 پالپ هندوانه ابوجهل نشان داد که تمامی تغییرات غیر طبیعی در گروه دیابتی به سطح نرمال نزدیک می باشد. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که؛ تجویز پالپ هندوانه ابوجهل به رت های نر دیابتی سبب کاهش عوارض دیابتی در سیستم تولید مثلی می شود، به طوریکه میزان فاکتورهای اکسیدانیh2o2, mda)) و آنتی اکسیدانی (cat,pod) بافتی و سطح گلوکز و تستسترون و همچنین وزن ارگان های تولید مثلی در رت های تیمار شده به گروه نرمال نزدیک می باشد.

زمینه و هدف: آسیب کبدی ناشی از دارو یکی از دلایل اصلی برای قطع مصرف دارو است و تاکنون شایع ترین علت آن مصرف بیش از حد استامینوفن بوده است. استرس اکسیداتیو یک مکانیسم عمومی است که بسیاری از سمیت ها توسط آن رخ می دهد و در سمیت استامینوفن مهم می باشد. هدف از این مطالعه بررسی خاصیت محافظتی پودر دانه شنبلیله بر آسیب کبدی ناشی از استامینوفن در موش-های صحرایی نر می باشد. روش ها: بیست و چهار سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند: 1- گروه نرمال (n)، 2- گروه نرمال + پودر دانه شنبلیله (n+t)، 3- گروه استامینوفنی (a)، 4- گروه استامینوفنی + پودر دانه شنبلیله (a+t). بعد از 24 ساعت گرسنگی، گروه های n و n+t نرمال سالین و گروه های a و a+t استامینوفن را با دوز mg/kg 1000 به صورت گاواژ دریافت کردند. پس از گذشت 6 ساعت گروه های n و a نرمال سالین و گروه های n+t و a+t پودر دانه شنبلیله با دوز mg/kg 1000 را به صورت گاواژ دریافت کردند. دوازده ساعت پس از گاواژ دوم، موش های صحرایی کشته شده و نمونه بافت کبدی جهت سنجش فاکتورهای اکسیدانی و آنتی اکسیدانی در تانک ازت منجمد و نمونه دیگری جهت بررسی های هیستوپاتولوژیکی در فرمالین 10% تثبیت گردید. یافته ها: استامینوفن باعث افزایش چشمگیر غلظت مالون دی آلدهید (mda)، پراکسید هیدروژن (h2o2) و کاهش چشمگیر فعالیت کاتالاز (cat) و پراکسیداز (pod) و آسیب بافتی در گروه a نسبت به گروه n شد. تیمار موش های صحرایی با پودر دانه شنبلیله سبب کاهش غلظت mda و h2o2 و افزایش فعالیت cat و pod و همچنین بهبود آسیب بافتی در گروه a+t نسبت به گروهa گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که تیمار موش های صحرایی استامینوفنی با پودر دانه شنبلیله سبب کاهش استرس اکسیداتیو، افزایش دفاع آنتی اکسیدانی و بهبود آسیب بافتی می شود.

هدف از این تحقیق بررسی اثر عصاره های فاز رویی و بیومس قارچهای اندوفیتی جدا شده از گیاه استبرق بر روند رشد وتکثیر سلولهای سرطانی معده بود در این تحقیق گیاهان دارویی از جیرفت و کرمان جمع آوری شد. سویه های اندوفیتی از این گیاهان جداسازی شد. از فاز سوپرناتانت و فاز بیومس این سویه ها عصاره گیری انجام شد و میزان فعالیت ضد سرطانی این سویه ها بر روی سلول های سرطانی معده مورد ارزیابی قرار گرفت. سویه ای که بیشترین خاصیت ضد سرطانی را هم در فاز سوپرناتانت و هم فاز بیومس داشت، انتخاب شد. با روش ctab از این سویه استخراج dna انجام گرفت. کمیت وکیفیتdna بررسی شد، پس از انجام pcr سویه ی انتخابی تعیین توالی شد و جنس آن مشخص گردید. سپس در مقدار بیشتری محیط مایع کشت داده شد و عصاره ی بیشتری از هر دو فاز آن بدست آمد. غلظت های مختلف از عصاره های هر دو فاز در قالب تست mtt بر سلول های سرطانی معده تیمار شد. با نرم افزار spss داده ها تجزیه تحلیل شد. با روش مهار رادیکال های آزاد dpph و خاصیت آنتی اکسیدانی کلی( با معرف مولیبدانت) میزان آنتی اکسیدانی عصاره ها بررسی شد و برای کنترل مثبت از آسکوربیک اسید استفاده شد. بعد از تیمار سلول ها با غلظت ic50 عصاره ها، با ماده ی هماتوکسیلین رنگ آمیزی شدند و از آنها عکس گرفته شد. غلظت های ic50 عصاره ها به سلول های سرطانی معده و سلولهای فیبروبلاست اثر داده شد و با دستگاه فلوسایتومتری مرحله ی توزیع چرخه ی سلولی بررسی شد

ریزش جوانه گل و میوه، ناخندانی، پوکی و بدشکلی از مهمترین اختلالات فیزیولوژیکی است که در درختان پسته مشاهده می شود. بنابراین استفاده از برخی تنظیم کننده های رشد و نمو گیاهی برای کاهش این اختلالات بسیار مهم است. بدین جهت پژوهشی با هدف بررسی تأثیر محلول پاشی با اپی براسینولید و اسپرمین در کاهش برخی از این مشکلات در درخت پسته رقم احمد آقایی طراحی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو مرحله (یک هفته قبل از تمام گل و پنج هفته بعد از تمام گل) با نه تیمار و چهار تکرار در یک باغ در شهرستان رفسنجان انجام شد. تیمارها شامل غلظت های صفر (شاهد)، 5/0 و 1 پی پی ام اپی براسینولید ، 100 و 200 پی پی ام اسپرمین، حالت ترکیبی آن ها (اپی براسینولید 5/0 پی پی ام+ اسپرمین 100 پی پی ام، اپی براسینولید 5/0 پی پی ام+ اسپرمین 200 پی پی ام، اپی براسینولید1 پی پی ام+ اسپرمین 100 پی پی ام و اپی براسینولید 1 پی پی ام+ اسپرمین 200 پی پی ام) و به صورت محلول پاشی بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تیمارها در مرحله اول بیشتر از مرحله دوم بر ریزش جوانه گل موثر بوده اند و کمترین میزان ریزش در هر دو مرحله مربوط به تیمار اسپرمین 100 پی پی ام بوده است. در مورد ریزش میوه در مرحله اول تمام تیمارها به جز (اپی براسینولید 1 پی پی ام+ اسپرمین 100 پی پی ام) و در مرحله دوم تمام تیمارها ریزش میوه را به میزان معنی دار در مقایسه با شاهد کاهش دادند. تمام تیمارها باعث کاهش معنی دار درصد پوکی میوه درختان تحت تیمار در مقایسه با درختان شاهد شد. در مرحله اول به نظر می رسد که تیمارهای ترکیبی اثر بیشتری نسبت به تیمارهای جداگانه مواد در افزایش درصد خندانی داشتند و تقریبا تمام تیمارهای ترکیبی به طور موثر درصد خندانی را افزایش دادند. تنها برخی از تیمارها اثرات معنی داری بر پارامترهای مورفولوژیکی مثل رشد طولی، قطری و سطح برگ نسبت به شاهد داشتند. تیمارهای اسپرمین 100 و 200 پی پی ام، اپی براسینولید 5/0 پی پی ام و تیمار ترکیبی (اپی براسینولید 5/0 پی پی ام+ اسپرمین200 پی پی ام) باعث افزایش معنی دار میزان کربوهیدرات برگ نسبت به شاهد شده است. در این مطالعه تمام تیمارها باعث کاهش معنی دار مفدار اتیلن میوه نسبت به شاهد شده اند. فعالیت آنزیم کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در تیمار ترکیبی (اپی براسینولید 5/0 پی پی ام+ اسپرمین200 پی پی ام) و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز در تیمار اسپرمین100 پی پی ام و تیمار ترکیبی (اپی براسینولید 5/0 پی پی ام+ اسپرمین200 پی پی ام) افزایش معنی دار نشان داد. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، به نظر می رسد که تیمارهای اسپرمین، اپی براسینولید و تیمارهای ترکیبی آن هااثرات مثبتی روی کاهش ریزش و شاخص های فیزیولوژیکی از طریق اثر آنتاگونیستی آن با اتیلن داشته اند و بر پارامترهای رشدی و آنزیم های آنتی اکسیدان کمتر موثر نبوده اند. در این پژوهش بهترین غلظت، غلظت 100 پی پی ام اسپرمین و مرحله اول (یک هفته قبل از تمام گل) بهترین زمان تیماردهی در درخت پسته رقم احمد آقایی بود.

چکیده ندارد.