رقابت و شکارگری درون رسته ای دو گونه کنه شکارگر neoseiulus californicus (mcgregor) (یک گونه ی غیر بومی در ایران) و typhlodromus bagdasarjani wainstein & arutunjan (یک گونه بومی) و تریپس شکارگر scolothrips longicornis priesner (یک گونه بومی) تحت شرایط آزمایشگاهی و میکروکازم (نیمه طبیعی) مطالعه شد. نتایج نشان داد تحت شرایط آزمایشگاهی، شکارگری درون رسته ای (igp) بین تریپس شکارگر و دو گونه کنه فیتوزئید یک طرفه و به نفع فیتوزئیدها بود. یعنی تریپس شکارگر توانایی تغذیه از هیچ کدام از مراحل زیستی دو گونه فیتوزئید را نداشت. اماn. californicus و t. bagdasarjani هر دو از لارو سن یک تریپس (به ترتیب 39/1 و 80/0 عدد در روز)، لارو سن دوم تریپس (به ترتیب 87/0 و 55/0 عدد در روز)، پیش شفیره (به ترتیب 51/0 و 48/0 عدد در روز) و شفیره (به ترتیب 51/0 و 49/0 عدد در روز) تغذیه کردند. هر دو گونه فیتوزئید مراحل تخم، لارو و پروتونمف های همدیگر را مورد تغذیه قرار دادند. ماده های کنه شکارگر n. californicus به طور معنی داری تعداد بیشتری لارو فیتوزئید (49/2 عدد لارو در روز) مصرف کردند در حالی که t. bagdasarjani تعداد 08/1 عدد لارو n. californicus را در روز مورد تغذیه قرار داد. در حضور کنه تارتن به عنوان شکار خارج از رسته، شکارگری درون رسته ای بین دو گونه فیتوزئید و روی مراحل لاروی تریپس با شدت کمتری مشاهده شد. هر دو گونه فیتوزئید و همچنین تریپس شکارگر قادر به تغذیه از مراحل نابالغ خودشان بودند. تحت شرایط میکروکازم هیچ اثر افزایشی یا سینرژیستی بین تریپس شکارگر و کنه شکارگر در کاهش جمعیت کنه تارتن دو لکه ای مشاهده نشد. ترجیح های شکارگری هر دو گونه فیتوزئید روی تریپس شکارگر و فیتوزئید غیر هم گونه روی دیسک های برگی خیار در غیاب و حضور کنه تارتن بررسی شد. ماده های هر دو گونه فیتوزئید به طور معنی داری ترجیح دادند از لارو سن یک تریپس (به ترتیب 82/1 و 41/1 لارو در روز) در مقایسه با فیتوزئید ها (به ترتیب 78/0 و 53/0 لارو در روز) تغذیه کنند. رشد جمعیت و پایداری هر دو گونه فیتوزئید روی دیسک های برگی خیار با شکار فراوان کنه تارتن مورد مطالعه قرار گرفت و جمعیت هر دو گونه تا انتهای آزمایش (30 روز) در تراکم های بالا پایدار ماند. بنابراین نتایج این مطالعه شکارگری درون رسته ای (igp) را بین سه گونه آشکار کرد و رفتار متفاوت تریپس شکارگر می تواند با نوع تغذیه آن (تک خواری) توجیه شود. همچنین واکنش تابعی و تداخل متقابل این دو گونه تحت شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. واکنش تابعی سه گونه شکارگر به تراکم های مختلف تخم و پوره های کنه تارتن با استفاده از رگرسیون لجستیک نوع دوم تعیین گردید. بیشترین نرخ حمله ( به ترتیب 1107/0 و 1034/0 روی تخم و پوره) برای تریپس شکارگر و کمترین زمان دستیابی (6451/1 ساعت) برای n.californicus روی تخم های کنه تارتن و کمترین نرخ حمله (0473/0) برای t. bagdasarjani روی پوره های کنه تارتن و بیشترین زمان دستیابی (4691/2 ساعت) برای s. longicornis روی پوره های کنه تارتن به دست آمد. قدرت جستجوی سرانه سه گونه شکارگر با افزایش تراکم شکارگر به طور معنی داری کاهش یافت. ضریب تداخل برای n.californicus نسبت به t. bagdasarjani و تریپس شکارگر کوچکتر بود.

در این پژوهش تأثیر دو رقم حساس (yellow) و مقاوم (roulette) گیاه رز روی پارامتر¬های زیستی کنه تارتن دولکه¬ای tetranychus urticae koch و کنه¬های شکارگر athias-henriot phytoseiulus persimilisو athias-henriot amblyseius swirskii از خانواده phytoseiidae در شرایط آزمایشگاه با دمای 1 ± 25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ± 60 درصد و دوره¬ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مورد مطالعه قرار گرفت. با استفاده از داده¬های مربوط به آزمایش دموگرافی کنه تارتن دولکه¬ای، پارامتر های¬جدول زندگی دو جنسی محاسبه شد. نتایج حاصل از جدول زندگی دو جنسی نشان داد که نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r) کنه ¬تارتن دولکه¬ای روی ارقام حساس و مقاوم به ترتیب 205/0 و 143/0 بر روز می¬باشد. مقادیر نرخ خالص تولید¬مثل (r0) روی ارقام حساس و مقاوم به ترتیب 46/26 و 47/11 تخم به ازای هر فرد ثبت شد. مدت زمان طول یک نسل (t) روی ارقام حساس و مقاوم به ترتیب 92/15 و 92/16 روز محاسبه شد. طول دوره¬ی ¬نمو مراحل قبل از بلوغ نیز در ارقام حساس و مقاوم به ترتیب 34/9 و 18/11 روز ثبت شد. پارامتر¬های دموگرافیک و میزان تغذیه کنه¬های شکارگرp. persimilis و a. swirskii روی این دو رقم مورد ارزیابی قرار گرفت. داده¬های به دست آمده با استفاده از جدول زندگی دو جنسی تجزیه شد. بر اساس نتایج به دست آمده نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r) شکارگرp. persimilis روی ارقام حساس و مقاوم به ترتیب 217/0 و 163/0 بر روز بود و برای شکارگر a. swirskii نیز به ترتیب 147/0 و 117/0 بر روز محاسبه شد. نرخ خالص تولید مثل (r0) شکارگر p. persimilis در هر دو رقم تفاوت معنی¬داری نداشت. اما در کنه شکارگر a. swirskii در رقم حساس بیشتر از رقم مقاوم بود. مدت زمان طول یک نسل (t) در هر دو شکارگر روی رقم مقاوم بیشتر از رقم حساس به دست آمد. پارامتر¬های ذکر شده روی هر دو رقم در کنه شکارگر p.persimilis بیشتر از کنه شکارگر a. swirskii بود. نرخ شکارگری (c0) در کنه شکارگر p. persimilisدر ارقام حساس و مقاوم بیشتر ازa. swirskii محاسبه شد. نرخ متناهی شکارگری ( ) در کنه شکارگر p. persimilis در ارقام حساس و مقاوم به ترتیب 10/3 و 41/4 به دست آمد و در کنه شکارگر a. swirskii نیز به ترتیب 58/2 و 10/3 ثبت شد. با توجه به نتایج، کارایی کنه¬های شکارگر روی رقم مقاوم بهتر از رقم حساس بود. همچنین با توجه به میزان نرخ متناهی شکارگری، کارایی کنه شکارگر p. persimilis روی ارقام حساس و مقاوم رز بهتر از a. swirskii بود.