چکیده تحقیق: عوامل درمانی زخم ها عبارتند از: آنتی بیوتیک ها، فاکتورهای رشد، یتامین ها، مواد معدنی، اکسید نیتروژن، مواد ژنتیکی و مواد ویژه گیاهی که بعنوان داروهای گیاهی در برخی از کشورهای آفریقایی بکار می روند. رهایی سیستماتیک دارو می تواند بدلیل اثرات سمی عوامل دارویی باعث آسیب دیدن به عضو شود، به همین دلیل انتقال مستقیم عوامل دارویی به محل زخم مطلوب تر است. شرایط بهینه برای التیام زخم عبارتند از محیط مرطوب، چرخش موثر اکسیژن، و بار باکتری کم. پوشش های پلیمری بعنوان ناقلانی مناسب برای انتقال و رهایش مستقیم عوامل دارویی بر روی سطح زخم محسوب می شوند. پوشش های خوب و موثر باید دارای ویژگی ها و خصوصیات رهایشی مناسب جهت شرایط بهینه درمان زخم باشند و ناراحتی کمتری را برای بیمار بوجود آورند و از لحاظ هزینه، قیمت مناسب و پائین داشته باشند. برای دستیابی به این هدف دستکاری خصوصیات فیزیکی سیستم های مورد نظر ضروری است. پوشش های دارای رهایش کنترل شده وسیله بسیار مناسبی برای انتقال دارو به محل زخم با یک روش پایدار و یکنواخت در یک دوره زمانی طولانی و بدون نیاز به تعویض مکرر پوشش می باشند. پوشش های مشتق شده از پلیمرهای مصنوعی، نیمه مصنوعی و طبیعی برای درمان عفونت های موضعی در جایی که شاید لازم باشد که غلظت های موضعی بالایی از آنتی بیوتیک بکار رود و از بکار بردن دوز های بالای دارویی در کل بدن جلوگیری شود، مفید می باشد. بنابراین تماس بیمار را با یک مقدار اضافی از داروی مورد نیاز در محل زخم کاهش می دهد. بعلاوه آنها به سهولت قابل تخریب زیستی هستند و در زمانی که اثر مورد نظرشان را اعمال کردند. به آسانی از سطح زخم شسته می شوند. مزیت دیگر آن افزایش راحتی بیمار بخصوص در درمان زخم های کرونیک است که معمولا بیمار متحمل درمان های طولانی و تعویض پوشش های مکرر می شود که منجر به ناراحتی بیمار می شود. یک پوشش که یک ماده فعال را به محل زخم بصورت کنترل شده در یک دوره زمانی پیوسته انتقال دهد می تواند به حل کردن این مشکل کمک کند. در اینجا روی پوشش های درمان زخم و روش های تولید آن بحث می کنیم. هدف ما ساخت پوششی است که بتواند داروی آنتی بیوتیک رابه طور تدریجی به روی زخم آزاد کند تا به التیام زخم کمک کند. به طور مشخص، به بررسی ساخت نانوالیاف با استفاده از پلیمر زیست سازگار پذیر دکستران حاوی داروی تتراسایکلین و رهایش تدریجی داروی تتراسایکلین در محیط آبی می پردازیم.

اکسید اتیلن ماده ای بسیار سمی و خطرناک از نظر امکان ایجاد انفجار و آتش سوزی است و واحدهای تولید اکسید اتیلن در میان پرمخاطره ترین واحدهای صنایع پتروشیمی قرار دارند. از این رو پرداختن به ایمنی و مدیریت ریسک این واحدها همواره مورد توجه بوده است. برای مدیریت ریسک واحدهای فرآیندی، علاوه بر محاسبه احتمال رخداد حوادث نامطلوب نیاز به محاسبه شدت تأثیرات و عواقب این حوادث نیز هست. تا بدین وسیله، ریسک اولویت بندی شده و برحسب اولویت نسبت به حذف یا تلاش برای کاهش عواقب آن اقدام شود. محاسبه شدت عواقب و پیامدهای حوادث احتمالی تحت عنوان آنالیز پیامد شناخته می شو د. در آنالیز پیامد، عواقب نشتی محتمل اکسید اتیلن phast این پروژه کوشش شده است با استفاده از نرم افزار از مخازن نگهداری، در یک مجتمع پتروشیمی شناسایی و تحلیل شود. این تحلیل در ارزیابی ریسک این واحد و نیز ارائه طرحی برای واکنش سریع در برابر حوادث، مورد استفاده قرار می گیرد.

زمانی که نفت خام در تانک های بزرگ ذخیره می شود، همواره رسوبات آلی با وزن مولکولی بالا ته نشین می شود. این رسوبات ایجاد لجن کرده و باعث کاهش ظرفیت ذخیره سازی و افزایش مشکلات پاکسازی مخازن ذخیره نفت می شوند. جداسازی این لجن های نفتی نیازمند شستشو با حلال یا پاکسازی دستی می باشندکه زمان بر، خطرناک و گران قیمت می باشند. یکی از روشهای جداسازی، تولید امولسیون پایدار نفت/آب با کمک بیوسورفکتانت ها می باشد. بیوسورفکتانت ها، مولکول های دوگانه دوست منحصربه فردی هستند که کاربرد وسیعی در حذف آلودگی های آلی و فلزی محیط زیست، ازدیاد برداشت نفت، لجن زدایی تانکرهای ذخیره نفت و انتقال نفت سنگین در خطوط لوله دارند در این تحقیق، بهینه سازی فرایند روان سازی لجن نفتی با استفاده از بیوسورفکتانت ناخالص و خالص شده مورد بررسی قرار گرفته و تاثیر سه متغیر میزان بیوسورفکتانت، سرعت اختلاط و زمان اختلاط بیوسورفکتانت با لجن نفتی بر میزان روان سازی تعیین شده است. تولید بیوسورفکتانت با استفاده از باکتری سودوموناس آئروجینوزا سویه mm1011انجام شد. . بهینه سازی فرآیند خالص سازی بیوسورفکتانت تولیدی با استفاده از نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن سنتز شده به روش رسوبی- کاهشی و تأثیر دو متغیر مدت زمان تماس نانوذرات با بیوسورفکتانت و مقدار نانوذرات ترکیب شده با بیوسورفکتانت بر میزان خالص سازی بیوسورفکتانت مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان دادند که کارآیی بیوسورفکتانت خالص سازی شده در روان سازی لجن نفتی نسبت به بیوسورفکتانت ناخالص بیشتر است. هم چنین مطابق نتایج بهینه سازی فرآیند خالص سازی بیوسورفکتانت به روش پاسخ سطح (rsm)، سطوح بهینه برای مدت زمان تماس نانوذرات و محلول بیوسورفکتانت و همچنین جرم نانوذرات ترکیبی با بیوسورفکتانت به ترتیب برابر min 8/25 و g 07/0 بوده و مقدار غلظت مایسل بحرانی تحت این شرایط برابر mg/l 864/22 به دست آمد. در ادامه براساس شرائط بهینه بدست آمده در تولید بیوسورفکتانت و خالص سازی با استفاده از نانوذرات، فرایند روان سازی لجن نفتی بررسی شد. نتایج نشان دادکه استفاده از بیوسورفکتانت خالص باعث کاهش زمان روانسازی لجن نفتی به میزان حداقل دوبرابر می شود. همچنین در شرائط بهینه، نسبت درصد میزان ویسکوزیته مخلوط لجن نفتی با بیوسورفکتانت خالص نسبت به ویسکوزیته مخلوط لجن نفتی و بیوسورفکتانت ناخالص درحدود 75 درصد است که نشاندهنده میزان مناسب کاهش ویسکوزیته لجن نفتی توسط بیوسورفکتانت خالص می باشد.

در این تحقیق فرآیند تولید و خالص سازی بیوسورفکتانت سورفکتین توسط سویه ی bacillus subtilis atcc6633 بررسی شده است. به این منظور با انجام آزمایش های بهینه سازی، تاثیر متغیرهای عملیاتی شدت همزدن، غلظت سوبسترا و دما بر متغیرهای پاسخ که شامل میزان جرم خشک سلولی، میزان کاهش کشش سطحی و میزان بیوسورفکتانت خام تولیدی، با استفاده از روش پاسخ سطح بررسی شد و سطوح بهینه با توجه به هر یک از آن ها ارائه شده است. علاوه بر بهینه سازی تولید بیوسورفکتانت، بهینه سازی فرآیند خالص سازی بیوسورفکتانت تولیدی با استفاده از نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن نیز با استفاده از روش پاسخ سطح مورد بررسی قرار گرفته و تأثیر شش متغیر مدت زمان تماس نانوذرات با بیوسورفکتانت، مقدار ماده جاذب (نانوذره)، دما، ph ، شدت همزن در زمان اختلاط و قدرت میدان مغناطیسی بر میزان خالص سازی بیوسورفکتانت تعیین شده است. مقادیر بهینه برای بهینه سازی تولید بیوسورفکتانت برای متغیرهای عملیاتی شدت همزدن، غلظت سوبسترا و دما به ترتیب برابر با rpm176، g/l12/10 و c° 94/37 است. همچنین مقادیر بهینه برای خالص سازی بیوسورفکتانت و متغیرهای مدت زمان تماس نانوذرات با بیوسورفکتانت، مقدار ماده جاذب (نانوذره)، دما، ph ، شدت همزن در زمان اختلاط و قدرت میدان مغناطیسی برابر با min 93/26، gr19/0، c° 94/39، 15/8، rpm 89/711 و t 17/1 به دست آمد.

در بین مراحل مختلف فرآیند ازدیاد برداشت میکروبی از چاههای نفت (meor) یکی از مهمترین قسمتها مرحله انجام فرایندهای متابولیکی و تولید محصولات بیولوژیکی می باشد. در حین فرایندهای متابولیکی در meor .محصولات متنوعی تولید می شود که هر یک از آنها به نحوی در افزایش راندمان بازیابی نفت موثرند. در این مطالعه توان مکیروارگانیسم های تولید کننده بیوسورفکتانت بررسی شد. نمونه ها از چاههای نفت بی بی ، مسیری پایداری و ایلام جمع آوری شدند و به پژوهشکده بیوتکنولوزی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران انتقال یافت 45 سویه با همکاری در پژوهشکده بیوتکنولوژی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایارن انتقال یافت 45 سویه با همکاری در پژوهشکده بیوتکنولوژی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایارن جداسازی و از میان سویه های جدا شده سویه های شماره 54 و 30 بهترین تولید را نشان داد سپس سویه psuedomontas aeruginosa mm1011بعنوان استاندارد از کلکسیون میکروبی سازنان پژوهشهای علمی و صنعتی ایرن (مجتمع عصر انقلاب) همراه با 3 سویه دیگر مورد بررسی بیشتر و تولید ببوسورفکانت در شرایط آزمایشگاهی، فرمانتور آزمایش تحلیل و بهینه سازی قرار گرفت. پس از انجام بررسی های لازم بهترین سویه سویه شماره 4 بود در این سویه اختلاف کاهش کشش سطحی مایع کامل محیط کشت آزمایش (محیط 3m) کنترل برابر با 24mn/mبود بهترین منبع کربن برای این سویه بعد از گلوگز و ساکاروز، به ترتیب : ملاس، گلیسرول می باشد و بهترین منبع نیتروژن بعد از(nh2)2so2و nanoو عصاره مخمر است. این سویه قادر به تحمل طیف وسیع ph از 2/4 تا 2/9 بوده و دمای مناسب برای سویه 30 تا 40 درجه سانتیگراد تعیین شد. سپس شرایط بهینه رشد باکتری سودرموناس ائروجیینوزا به منظور تولید رامنولیید در هر چهار سویه بررسی شد که بدین منظور از محیط نمکهای معدنی 3m حاوی گلوکز ملاس و lindhardاستفاده گردید. در این آزمایش ها عوامل مختلف با روش تاگوچی مورد بررسی قرار گرفتند. در آزمایش های مورد نظر در سه سطح پارامترهای ph و نسبتc/n=24,28,32:c/n ، با میزان هوادهی ثابت200rpm در مقیاس آزمایشگاهی بررسی شد. برای انجام این آزمایش ها توانایی امولسیون کنندگی نفت خام، توسط رامنولیپید حاصله اندازه گیری شد. براساس نتایج بدست آمده بهترین شرایط حاصله جهت تولید محصول رامنولیپید با محیط حاویlindhard در شرایط آزمایشگاهی به میزان 8/8 گرم در لیتر رامنولیپید و توانایی امولسیفیکاسیون نفت خام 88 درصد و میزان وزن خشک سلولی 2/2 گرم در لیتر می باشد لذا از محیط مورد نظر جهت تولید در فرمانتور استفاده شد و در این حالت پارامترهای دور همزن نسبت c/nو میزان هوادهی بهینه شد و بیشترین میزان تولید رامنولپید 2/14 گرم در لیتر با درصد توانائی امولسیفیکاسیون نفت خام 2/98 و وزن خشک سلولی 4/3 گرم در لیتر حاصل گردید. سپس تاثیر بیوسورفکانت بر افزایش برداشت در ستون ماسه سنگ (sand pack) و مغزه core گرفته شده از چاههای نفت مورد بررسی قرار گرفت و بیشترین میزان نفت بازیافت شده در ماسه سنگ زمانی که این سیستم اشباع از نفت خام می باشد برابر 6/23 درصد و بیشترین میزان نفت بازیافت شده در مغزه زمانی که این سیستم اشیاع از نفت خام می باشد برابر 42 درصد حاصل گردید.

چکیده ندارد.

در دنیای امروز با پیشرفت چشمگیری که در زمینه تولید فرآورده های تخمیری با استفاده از علم بیوتکنولوژی صورت گرفته است تهیه و نگاهداری مواد خام و تغییر خواص تغذیه ای تحت تاثیر قرار گرفته است . که این روندهای تخمیری، حاصل حضور و فعالیت میکروارگانیسم ها در محیط عمل می باشد. کفیر یکی از نمونه هایی است که از تخمیر لاکتیک ، الکلی شیر و آب پنیر بدست می آید. بطوری که میکروارگانیسم های مولد کفیر در لایه های پلی ساکاریدی قرار دارند و همزیستی در قالب دانه های کفیر دارند. در ایران برای اولین بار در سالهای 1372-73 نسبت به جداسازی دانه های کفیر، خالص سازی و شناسایی سویه های میکروبی موجود در آنها بررسی و مطالعه بعمل آمد و سپس به دنبال آن از هر یک از سویه ها با نسبت های متفاوت کشت مایه تهیه شد و از کشت مایه های مذکور در تولید کفیر با کیفیت مطلوب (رنگ ، بو، طعم، اسیدیته، گاز کربنیک و غلظت) استفاده گردید. کلیه مطالعات فوق در خصوص تهیه کفیر از شیر انجام پذیرفته است در این پژوهش سعی گردیده است که در زمینه تولید نوشیدنی کفیر از آب پنیر مطالعاتی انجام پذیرد. تصمیم گرفته شد جهت تولید نوشیدنی مورد نظر با تغییر دادن شرایط دمای تخمیر، درصد تلقیح، دور همزن، حجم ظرف ، درجه حرارت پاستوریزاسیون مورد بررسی قرار گیرند و از نظر میزان اسیدیته مورد ارزشیابی واقع شدند و در نهایت خط تولید محصول مورد نظر جهت تولید 12000 بطری از نوشیدنی در روز طراحی گردیده و کلیه هزینه ها جهت تولید این محصول برآورد گردیده است .