تحقیق حاضر در راستای دستیابی به اهداف: الف) بازیافت ضایعات ذرت از طریق تبدیل آن به ورمی کمپوست، ب) بهبود کیفیت ورمی کمپوست از طریق تغییر نوع بستر و هم چنین ج) افزودن لجن فعال فاضلاب به عنوان منبعی از باکتری های تثبیت کننده نیتروژن و باکتری های محلول کننده فسفر و تغییر زمان تلقیح آن و کاهش دوره کمپوست سازی انجام پذیرفت. در این تحقیق، چهار غلظت لجن فعال فاضلاب (شامل 0، 2000، 4000 و mg/l 6000) در دو زمان تلقیح (شامل ابتدای مرحله پیش کمپوست و ابتدای مرحله ورمی کمپوست) به سه نوع بستر (40، 60 و 80 درصد ضایعات ذرت) افزوده شدند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در تمامی تیمارها با گذشت زمان مقدار toc، tvs و c/n مواد بستر کاهش و مقدار ec، tkn، tp، نیترات، فلزات سنگین و سایر عناصر غذایی افزایش یافت. با افزایش میزان ضایعات ذرت موجود در بستر از 40 به 80%، از میزان tkn (از 96/1 به 60/1%) و نیترات (از 40/1780 به mg/kg 23/1458) کاسته و به میزان toc (11/28 به 80/33%)، tvs (از 41/44 به 97/51%)، نسبت c/n (از 42/14 به 18/21)، tp (از 20/3 به g/kg 80/3) و ec (از 97/2 به ms/cm 48/3) افزوده شد. افزایش ضایعات ذرت در بستر هم چنین به دلیل محتوی کم فلزات سنگین، سبب رقیق سازی این عناصر در توده ورمی کمپوست شد. سدیم و پتاسیم در این مورد استثنا بودند و با افزایش ضایعات ذرت، میزان سدیم تغییری نشان نداد اما میزان پتاسیم افزایش یافت. میزان پتاسیم در تیمارهای با 40 و 80% ضایعات ذرت به ترتیب برابر با 9369 و mg/kg 12310 بود. زمان افزودن لجن فعال فاضلاب، تاثیر معنی داری بر کیفیت محصول نهایی نداشت. اما افزایش غلظت لجن فاضلاب از 0 تا mg/l 6000 ، موجب کاهش میزان toc (از 76/32 به 91/29%)، tvs (از 85/49 به 02/48%) و نسبت کربن به نیتروژن (از 59/19 به 06/16) و افزایش میزان tkn (از 68/1 به 87/1%)، نیترات (از 75/1476 به mg/kg 60/1699)، tp (از 66/1 به g/kg 77/1) و ec (از 10/3 به ms/cm 48/3) شد. هم چنین افزایش غلظت لجن فعال فاضلاب، به دلیل تسریع تجزیه مواد آلی، موجب افزایش معنی داری در غلظت فلزات سنگین شد. در نهایت نتایج نشان داد که میزان 80% ضایعات ذرت در بستر و غلظت mg/l 6000 لجن فعال فاضلاب در میان سایر تیمارها دارای اثرات مطلوب تری بر کیفیت ورمی کمپوست نهایی بود. بنابراین، تکرارپذیری فرایند و کیفیت محصول نهایی، این امکان را فراهم می کند که از روش این آزمایش برای پژوهش هایی که نیاز به کاهش جرم مخلوط زایدات کمپوست شده اولیه دارد، استفاده شود.

پژوهش های انجام شده در این پایان نامه در چهار قسمت گزارش شده است. در قسمت اول، روشی نو جهت تهیه ایلیدهای فسفر جدید پایدار و ترکیبات متنوع هتروسیکل (مشتقات دی هیدرو پیریمیدوتیازین، تیوکسوایمیدازولیدین و تیوکسوتتراهیدروپیریمیدین) گزارش شده است. واسطه جفت یونی 1:1 تشکیل شده از افزایش تری فنیل فسفین به دی آلکیل استیلن دی کربوکسیلات ها با مشتقات تیوره واکنش داده و محصولات با راندمان بالا تشکیل می شوند (شکل1). شکل 1 در قسمت دوم ، دی متیل و دی اتیل استیلن دی کربوکسیلات باسانی با برخی نفتل ها از قبیل متیل- 1- هیدروکسی نفتالن-2-کربوکسیلات و متیل-2- هیدروکسی نفتالن-1-کربوکسیلات در حضور تری فنیل فسفین، در جهت تهیه مشتقات بنزوکرومن (کومارین ها) از طریق واکنش ویتیگ درون مولکولی و حدواسط ایلیدی با راندمان بالا، واکنش می دهند. اطلاعات طیفی 1h , 13c nmr این ترکیبات با نتایج بدست آمده از محاسبات تئوری نیز مقایسه شده است (شکل 2). شکل 2 در قسمت سوم، مشتقات جدیدی از زانتن را از طریق واکنش نوکلئوفیلی مستقیم برخی واکنشگرهای نوکلئوفیلی از قبیل تیازول ها، تری آزول ها، تترا آزول ها، هیدرازین ها و هیدرازین کربوکسامیدها با راندمان بالا سنتز کرده ایم. این واکنش با استفاده از فریک هیدروژن سولفات بعنوان یک کاتالیزور اسیدی هتروژن، طی مکانیسمی از نوع sn1 و افزایش واکنشگرهای نوکلئوفیلی به کاتیون پیریلیوم در حلال اتانل، در زمان های کوتاه انجام شده است (شکل 3). شکل 3 در قسمت چهارم، تری فنیل فسفین بعنوان یک کاتالیزور موثر برای واکنش های سه جزئی مانیخ استوفنون با آمین ها و آلدئیدهای آروماتیک مختلف در شرایط دمای محیط و بدون استفاده از حلال در یک مرحله، استفاده شده است. این روش بعنوان یک روش جدید و موثر برای تهیه ترکیبات ?- آمینوکربونیل ها بدون استفاده از کاتالیزور اسیدی و راندمان بالا محسوب می شود. در دسترس بودن کاتالیزور، استفاده از مقدار کم کاتالیزور، شرایط ملایم واکنش و سهولت روش های عملی مهمترین مزایای این روش هستند (شکل 4). شکل 4