در این تحقیق سعی شده است که بر اساس نظریه تحلیل گفتمانی به بررسی و تحلیل منازعات معنایی دو گفتمان سیاسی اصلاح طلبی و اصول گرای عدالت خواه در نهمین انتخابات ریاست جمهوری (1384)در ایران بر مبنای دو روزنامه شرق و کیهان پرداخته شود و در این راستا نشان داده شود که چگونه این دو گفتمان بر اساس دو فرآیند ((برجستهسازی)) و ((حاشیه رانی)) نظام معنایی گفتمان ((یگانه خودی))را تثبیت و مسلط کرده و نظام معنایی گفتمان ((غیر خودی )) را بعد از ساختار شکنی به حاشیه می برد.