هدف از انجام این پژوهش، طراحی و تدوین راهبرد های توسعه ورزش همگانی استان خوزستان بود. روش تحقیق حاضر توصیفی واز لحاظ هدف کاربردی می باشد . جامعه آماری این پژوهش را، 104 نفراز اساتید مدیریت ورزشی عضو هیئت علمی دانشگاهای دولتی وآزاد ،مدیران ادارات تربیت بدنی ،روئسای هیئت های ورزش همگانی وکلیه کارشناسان ورزشی شاغل در اداره کل ورزش وجوانان استان خوزستان که در زمینه فعالیت های ورزش همگانی نقش داشتند، تشکیل می دهند.که بدلیل کم بودن این تعداد کلیه آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها, پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی صوری آن توسط چند تن از اساتید صاحب نظر مورد تایید قرار گرفت وروایی سازه آن برابربا (kmo=%89)و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ برابربا ( 86 %) محاسبه شد. پرسشنامه مشتمل بر 42 سوال در زمینه بررسی قوت ها، ضعف ها، فرصت و تهدیدهای ورزش همگانی استان خوزستان بود. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی، آزمون فریدمن تجزیه و تحلیل شد.یافته های پژوهش نشان داد که ورزش همگانی استان خوزستان دارای 10نقطه قوت ،14نقطه ضعف ،8نقطه فرصت و10نقطه تهدید می باشد. که پس از تجزیه و تحلیل آنها و تشکیل ماتریس ارزیابی هر یک از عوامل داخلی و خارجی ورزش همگانی استان خوزستان محرز شد که ورزش همگانی استان خوزستان در موقعیت wt قرار دارد که می بایستی از استراتژی تدافعی استفاده نماید. و در نهایت ، بر اساس تحلیل های استراتژیک اقدام به تدوین راهبردهای لازم برای توسعه ورزش همگانی در این استان شد.که مهمترین آنها عبارتند از: تدوین برنامه راهبردی برای توسعه ورزش همگانی ،توسعه وترویج فرهنگ ورزش درجامعه از طریق رسانه ها،تغییرساختار سازمانی ورزش همگانی استان خوزستان

چکیده هدف این پژوهش مقایسه دیدگاه کاربران در خصوص تجهیزات ورزشی مستقر در پارک ها درشهرهای اهواز و کرمانشاه می باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری کلیه شهروندانی که در شهر های اهواز و کرمانشاه از وسایل ورزشی مستقر در پارک ها استفاده می کنند. برای تعیین نمونه آماری تعدادی ازپارک ها که تجهیزات ورزشی در آنها مستقر شده در مناطق 8 گانه اهواز و مناطق 6 گانه کرمانشاه (اهواز450 و کرمانشاه 350) بصورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت انجام پژوهش پرسشنامه محقق ساخته حاوی ویژگی های فردی و هم چنین 23 سوال در 4مولفه (ایمنی تجهیزات، رضایتمندی کاربران، کارایی تجهیزات ونحوه چیدمان تجهیزات) تدوین شد که روایی آن توسط کارشناسان تایید گردید. روایی سازه و پایایی آن از طریق آزمون-آزمون مجدد با ضریب 96% از طریق ضریب همبستگی پیرسون تعیین گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل واریانس یکراهه و رتبه بندی فریدمن) می باشد. سطح معناداری 01/0p? در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بین دیدگاه افراد در سنین مختلف در خصوص سطح زمین نصب، محل نصب و هدف از نصب این تجهیزات ورزشی پارکی تفاوتی وجود ندارد. اما، در خصوص علاقه مندی و استقبال کاربران، لزوم حضور مربی ورزش، رنگ آمیزی، نحوه نصب، افزایش قدرت عضلانی، آسیب زا بودن این تجهیزات برای افراد مختلف تفاوت معنادار وجود دارد. با توجه به نتایج پژوهش به مسئولین و شهرداری ها توصیه می شود برای توسعه ورزش همگانی و به حداکثر رساندن استقبال شهروندان از این تجهیزات ورزشی و کاهش آسیب های احتمالی، با توجه به نیازها و تفاوت سنی شهروندان برنامه ریزی دقیقتری در این خصوص داشته باشند.

هدف از انجام این پژوهش، چگونگی گذران اوقات فراغت روستاییان استان کهگیلویه و بویراحمد با تاکید بر نقش تربیت بدنی و ورزش میباشد . روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی و از لحاظ هدف کاربردی و نحوه ی جمع آوری داده ها به شکل میدانی میباشد . جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی روستاییان رده سنی 15 تا 25 ساله ی استان کهگیلویه و بویر احمد می باشد که حدود 60000 نفر می باشند (n=60000) . نمونه آماری در این تحقیق با توجه به وسیع بودن حجم جامعه با استفاده از جدول حجم نمونه مورگان برآورد شده است که شامل 380 نفر از میان دختران و پسران رده سنی 15 تا 25 ساله ی روستایی استان کهگیلویه و بویر احمد می باشد ( n=380). ابزاری که محقق برای جمع آوری داده ها در این تحقیق بکار می برد علاوه بر مطالعه کتابخانه ای ومرور پیشینه ها پرسشنامه محقق ساخته ایست که روایی صوری آن توسط چند تن از اساتید صاحب نظر تربیت بدنی مورد تایید قرار گرفت و روایی سازه آن برابر با (kmo=%89)و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ برابربا 79/0 محاسبه شد. پرسشنامه مشتمل بر 30 سوال در زمینه بررسی چگونگی گذران اوقات فراغت، امکانات و موانع و مشکلات گذران اوقات فراغت می باشد .یافته های پژوهش نشان داد که اکثریت آزمودنی ها 3 – 4 ساعت اوقات فراغت دارند . 55 % آزمودنی ها در شب اوقات فراغت دارند . رفتن به طبیعت ، تماشای تلویزیون و دیدار بااقوام و دوستان مهمترین اولویتهای گذران اوقات فراغت می باشد . فعالیت ورزشی با 52% بیشرین فعالیت فراغتی انجام شده و علاقه به ورزش با 52% مهمترین دلیل پرداختن به ورزش بوده است . و نا مناسب بودن امکانات ورزشی مهمترین مانع استفاده نکردن از آنهاست .

مقدمه:crp ، il-6 و tnf-? شاخص های حساس التهاب سیستمیک هستند که افزایش آنها همواره با افزایش خطر بیماری های مختلف همراه است. هدف از این مطالعه مقایسه شدت های مختلف یک جلسه فعالیت ترکیبی بر میزان crp، il-6 و tnf-? در مردان فعال است. روش شناسی: در این تحقیق 10 مرد فعال (15/1±3/20سال ) با شاخص توده بدنی (73/1±88/21 کیلوگرم بر متر مربع) به طور داوطلب با دارا بودن شرایط لازم شرکت کردند. هریک از شرکت کنندگان فعالیت ترکیبی (ابتدا بخش هوازی سپس مقاومتی) را در سه شدت کم، متوسط و زیاد انجام دادند برای مقایسه شدت های مختلف فعالیت ترکیبی، مرحله هوازی فعالیت به شکل دویدن روی تردمیل با سرعت 8، 6/9 و2/11 کیلومتر بر ساعت و هزینه مشابه 300 کیلوکالری و مرحله مقاومتی بر اساس 45 ،65 و 85 درصد حداکثر قدرت بیشینه در شش حرکت یکسان سازی شد نمونه گیری خون قبل، بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد از هر جلسه فعالیت انجام شد. یافته ها:. مقادیر crp، il-6 ، tnf-? ، گلوکز، و پروتئین تام پلاسما، بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد از فعالیت ترکیبی در شدت های مختلف در مقایسه با قبل از فعالیت افزایش معنی داری نداشت(05/0<p). با وجود این اسید لاکتیک بلافاصله بعد از فعالیت نسبت به قبل و 24 ساعت بعد از فعالیت در سه شدت افزایش معنی داری داشت(05/0>p). نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که شدت های مختلف فعالیت ترکیبی با برابر سازی هزینه انرژی تا 300 کیلو کالری در بخش هوازی و همسان سازی بار کار در بخش مقاومتی بر میزان crp، il-6 و tnf-? مردان فعال تاثیر چندانی ندارد.

هدف تحقیق حاضر، مقایسه پاسخ تستوسترون، کورتیزول و لپتین به یک جلسه فعالیت ترکیبی با شدت های مختلف در دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. روش شناسی: در این تحقیق 10 مرد فعال (1/15±20/3سال ) با شاخص توده بدنی (1/73±21/88 کیلوگرم بر متر مربع) به طور داوطلب با دارا بودن شرایط لازم شرکت کردند. هریک از شرکت کنندگان فعالیت ترکیبی (ابتدا بخش هوازی سپس مقاومتی) را در سه شدت کم، متوسط و زیاد انجام دادند برای مقایسه شدت های مختلف فعالیت ترکیبی، مرحله هوازی فعالیت به شکل دویدن روی تردمیل با سرعت 8، 6/9 و2/11 کیلومتر بر ساعت و هزینه مشابه 300 کیلوکالری و مرحله مقاومتی بر اساس 45 ،65 و 85 درصد حداکثر قدرت بیشینه در شش حرکت یکسان سازی شد نمونه گیری خون قبل، بلافاصله بعد و 24 ساعت بعد از هر جلسه فعالیت انجام شد. یافته ها: بین پاسخ کورتیزول بلافاصله و 24 ساعت پس از شدت های مختلف یک جلسه فعالیت ترکیبی تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین غلظت لاکتات در نمونه گیری زمانهای مختلف تفاوت معنی داری را نشان داد (0/05>p). سایر تغییرات معنی دار نبود (0/05<p). نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که شدت های مختلف فعالیت ترکیبی با برابر سازی هزینه انرژی تا 300 کیلو کالری در بخش هوازی و همسان سازی بار کار در بخش مقاومتی بر میزان تستوسترون، کورتیزول و لپتین مردان فعال تاثیر چندانی ندارد.

پلین یک ادیپوکین جدید است که با مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 ارتباط نزدیکی دارد. در مطالعه حاضر تاثیر یک برنامه تمرین مقاومتی بر سطوح اپلین پلاسما و مقاومت به انسولین درمردان دیابتی نوع 2 بررسی شد. در تحقیق حاضر 20 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 انتخاب و در دو گروه تمرین (10 نفر، سن 02/3 ± 4/46 سال) و کنترل (10 نفر، سن 86/3 ± 6/45 سال) در این مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرین 8 هفته برنامه تمرین مقاومتی ایستگاهی به شدت پیش رونده را 3 جلسه در هفته از شدت 70-30 درصد حداکثر تکرار بیشینه اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه، سطوح اپلین، انسولین و گلوکز پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین پس از 12 ساعت ناشتای شبانه اندازه¬گیری شد برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تی همبسته و تحلیل واریانس یک راهه و همبستگی پیرسون در سطح معناداری05/0 ? ?استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد 8 هفته تمرین مقاومتی تفاوت معنی¬¬داری پیش و پس از مداخله تمرینی و همچنین بین گروه¬ها در سطوح اپلین، سطوح انسولین، سطوح گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت انسولینی ایجاد کرد همچنین از آزمون همبستگی پیرسون در جهت بررسی ارتباط بین پارامتر های تحقیق استفاده گردید که ارتباط معناداری بین پارامتر های تحقیق مشاهده نشد. به نظر می¬رسد تمرین مقاومتی با شدت پایین تا متوسط می¬تواند اثر قابل ملاحظه¬ای بر مقادیر اپلین خون، قند خون ناشتا، انسولین خون و مقاومت به انسولین در مردان دیابتی نوع 2 داشته باشد. و در نهایت تمرین مقاومتی می تواند به کنترل قند خون و بهبود حساسیت به انسولین در مردان دیابتی نوع 2 بیانجامد.

هدف از این تحقیق مقایسه اثر شدت های مختلف فعالیت هوازی حاد بر غلظت لپتین سرمی در مردان مبتلا به دیابت نوع2 بود. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد هزینه انرژی نسبتا پایین جلسات فعالیت ورزشی (300 کیلوکالری در هر جلسه) و همچنین درگیر نبودن تعداد بیشتر واحد حرکتی در طول فعالیت عامل اصلی عدم تغییرات معنی دار در مقادیر لپتین و سایر فاکتورهای مورد اندازه گیری باشد.

زمینه و هدف: کنترل مناسب قند خون در بیماران دیابتی منجر به کاهش بروز عوارض دیابت می شود. بنابراین تمام تلاش ها در جهت کاهش سطح hba1c سوق داده می شود. مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرین اینتروال هوازی بر hba1c و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو صورت گرفت. روش بررسی: آزمودنی ها در این پژوهش به صورت تصادفی به دو گروه تجربی(15 نفر) و گروه کنترل(15 نفر) تقسیم بندی شدند. نمونه های خونی در حالت ناشتا از همه آزمودنی ها گرفته شد. برنامه تمرین اینتروال هوازی شامل رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج به مدت 8 هفته انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از هشت هفته تمرین اینتروال هوازی، اثری معنی دار نداشت. ولی اثر معنی داری بر شاخص مقاومت به انسولین داشت. تفاوت معنی داری بین hba1c گروه تجربی و شاهد مشاهده نشد ولی بین مقاومت به انسولین تفاوت معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تمرین اینتروال هوازی با شدت فزاینده بر انسولین سرم و شاخص مقاومت به انسولین تاثیر معنی داری دارد و میزان hba1c و گلوکز خون ناشتا زنان دیابتی نوع دو تاثیر چندانی ندارد که احتمالا نشان دهنده اهمیت مدت فعالیت نسبت به شدت فعالیت باشد.

زمینه و هدف: بیش از 80 % مبتلایان به دیابت، به علت بروز بیماری های قلبی عروقی جان خود را از دست می دهند. از علائم اصلی این بیماری ، ترومبوز است که به دلیل افزایش فعالیت عوامل انعقادی و بهم خوردن تعادل در دستگاه هموستاز اتفاق می افتد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرین منتخب ایروبیک بر فیبرینوژن و برخی فاکتورهای انعقادی زنان دیابتی نوع دو بود. مواد و روش ها: از میان زنان مبتلا به دیابت نوع دو، 20 نفر داوطلب انتخاب و به شکل تصادفی به دو گروه تجربی(12 نفر با میانگین سنی 59/6 ±41/47 و شاخص توده بدنی 92/3 ±79/28 ) و کنترل (8 نفر با میانگین سنی 9/5 ±48 و شاخص توده بدنی 18/2 ±87/30) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات ایروبیک رااجرا کردند. نمونه های خونی، 24 ساعت قبل از شروع و 48 ساعت پس از آخرین جلسه اخذ شد. ارزیابی داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس و مقایسه پیش آزمون و پس آزمون هر گروه با آزمون تی زوجی در سطح معنی داری 05/0 ?p انجام شد. یافته ها :بهبود در فاکتورهای مورد اندازه گیری مشاهده شد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که شش هفته تمرین منتخب ایروبیک باعث ایجاد تغییراتی در فاکتورهای انعقادی می شود که جهت مقابله با عوارض تهدید کننده سیستم انعقاد در بیماران دیابت نوع دو مفید است.