روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی حد واسط روش تحلیل استاتیکی خطی و روش پیچیده دینامیکی غیر خطی می باشند، این روش ها درواقع جهت تخمین ظرفیت مقاومت وتغییر شکل سازه و مقایسه این ظرفیت با نیاز های متناظر باسطوح عملکرد بوجود آمده اند. یکی از مشکلات و محدودیت هایی که در روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی به خصوص در روش هایی که در آن ها اثرات مودهای بالاتر لحاظ می شود انتخاب تغییر مکان بام به عنوان نقطه کنترل جابجایی در مودهای بالا می باشد بطوریکه در برخی از سازه ها همچون ساختمان نمونه sac3 در تشکیل منحنی طیف ظرفیت برای مود 3 به دلیل اینکه جابجایی بام متناسب با جابجایی سایر طبقات نیست با افزایش برش پایه شاهد کاهش جابجایی بام هستیم. یکی از روش های پیشنهادی جهت بر طرف کردن ابهامات موجود بر سر انتخاب تغییر مکان بام به عنوان نقطه کنترل جابجایی در روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی استفاده ار روش طیف ظرفیت بر مبنای انرژی می باشد بطوریکه در این روش نه تنها مقدار جابجایی بام بلکه اثرات مقدار و جهت جابجایی بام در تعیین جابجایی سیستم یک درجه آزادی معادل لحاظ می شود. در این تحقیق جهت ارزیابی کارایی و دقت روش طیف ظرفیت بر مبنای انرژی، نتایج روش های مختلف تحلیل استاتیکی غیر خطی که براساس دو مفهوم جداگانه طیف ظرفیت بر مبنای انرژی و طیف مرسوم (بر اساس جابجایی بام) بدست آمده با همدیگر و با نتایج حاصل از تحلیل دینامیکی غیر خطی مقایسه شده است. تحقیق نشان می دهد که نتایج حاصل از روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی که با استفاده از طیف ظرفیت بر مبنای انرژی بدست آمده در مقایسه با نتایج روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی که با استفاده از طیف ظرفیت مرسوم (بر اساس جابجایی بام) بدست آمده از کارایی و دقت قابل قبولی بر خوردار است.