چکیده فارسی عنوان : تعیین ارتباط سندرم پای بیقرار با قند خون قبل از خواب بیماران دیابتی بستری در بیمارستان امیرالمومنین استاد راهنما : دکتر محمدرضا رضوانفر، فوق تخصص بیماریهای غدد و متابولیسم، استادیار دانشگاه نگارش و پژوهش : دکتر وحید کاوه دستیار تخصصی داخلی زمینه و هدف : سندرم پای بیقرار (rls) احساس ناخوشایندی همراه با پارستزی آزار دهنده است که بیشتر در اندام تحتانی ایجاد می گردد که هنگام استراحت (شبها) رخ می دهد و با حرکت پاها از بین می رود. بیمارانی که سندرم پای بیقرار دارند در مقایسه با افرادی که اختلال خواب ندارند ریسک بیشتری برای حملات ایسکمیک دارند. با کنترل قند شبانه و از بین بردن علایم سندرم پای بیقرار و بهبود کیفیت خواب شبانه میتوان خطر مرگ و میر را در این بیماران کاهش داد. روش بررسی : این مطالعه بصورت مقطعی از نوع مورد- شاهدی می باشد و بر روی 88 بیمار دیابتی مبتلا به rls (گروه مورد) و 192 بیمار دیابتی غیر مبتلا به rls (گروه شاهد) انجام شد. از بیماران نمونه خون ناشتا و قبل از خواب (bs10pm)گرفته شد و جهت اندازه گیری fbs و hb و ferritin و hba1c و bs10pm به آزمایشگاه ارسال شد. بیماران از نظر حس عمقی و سطحی معاینه شدند. یافته ها : در گروه شاهد 3/8% و در گروه مورد 5/20% بیماران دارای اختلال حسی عمقی بودند. در گروه شاهد 5/11% و در گروه مورد 6/38%دارای اختلال حس سطحی بودند. در گروه شاهد 24% و در گروه مورد 5/62% بیماران200 fbs > داشتند. در گروه شاهد 8/57% بیماران200 > bs(10pm) و 9/22%بیماران 200>bs (10pm)>160 و در 3/19% بیماران 160 bs(10pm)< بود در حالیکه در گروه مورد 5/95% بیماران 200bs (10pm) > داشتند و در 5/4% بیماران 200>bs(10pm)>160 داشتند نتیجه گیری : یافته های مطالعه ما حاکی از آن بود که میان قند خون قبل از خواب (bs10pm) بیماران دیابتی با افزایش شیوع rls ارتباط معنی داری وجود دارد. واژه های کلیدی : سندرم پای بیقرار، قندخون ناشتا ، قند خون قبل از خواب

چکیده فارسی دیابت بارداری از مشکلات بارداری بوده که با عوارض برای مادر و کودک همراه است. پاتورنز این بیماری دقیق شناخته نشده. آدیپونکتین پروتئینی است که از سلولهای چربی ترشح و کاهشمقدار آن باعث مقاومت به انسولین و دیابت می شود هدف از این مطالعه ارتباط بین پلی مورفیسم منفرد نوکلئوتیدی +276 g/t (snp) و دیابت بارداری می باشد. مواد و روشها: طی مطالعه موردی- شاهدی 240خانم بادار که 80 نفر دارای دیابت بارداری و 160 نفرسالم به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. سن، bmi ، سابقه فامیلی دیابت و تعداد بارداری و سقط در هر دو گروه ثبت و در هر دو گروه پلی مورفیسم ژنی 276 g/t + آدیپونکتین بوسیله روش pcr alleel specificبررسی و نتایج آماری بیان گردید. نتایج: میانگین سنی گروهgdm30.06±3.8 و در گروه کنترل 27.4±4.4 ، میانگین bmi گروه 31.3±3.11 gdmو درگروه کنترل 25.3±4.3 که با توجه به p<0.05 معنی دار است. در گروه 36.2% gdm دارای سابقه مثبت فامیلی که در گروه کنترل %11.2 بود و این تفاوت معنی دار بود( p=0.001)، در مورد پلی مورفیسم276 g/t+ ژنآدیپونکتین در گروه gdm43مورد (53.7%) ژنوتیپ g/g، 19 مورد23.75%)) ژنوتیپ t/t و 18 مورد (22.5%) ژنوتیپ g/t بودند ، در گروه کنترل 77مورد(125%.48) ژنوتیپ g/g و 50 مورد (31.25%) ژنوتیپ t/t و 33 مورد (20.625% ) ژنوتیپ g/t داشتند که این تفاوتها معنی دار نمی باشد.( p=0.2) نتیجه گیری: به نظر می رسد که بین پلی مورفیسم ژن آدیپونکتین276 g/t+و دیابت بارداری ارتباط معنی داری وجود ندارد.

ثبت اطلاعات بیماران در پرونده های پزشکی مراکز آموزشی درمانی نقش مهمی در تحقیقات، آموزش و درمان ایفا می نماید. در برگ شرح حال و معاینه فیزیکی، تاریخچه، مرور سیستم ها و یافته های فیزیکی ثبت می شود و محتوای آن ها نمایانگر نحوه ارزیابی پزشک می باشد. اگر مدارک بالینی به طور دقیق، روشن و منظم تهیه شده باشد، بر تفکر بالینی منطقی دلالت دارد و فرایند تشخیص بیماری را تسهیل می نماید. در این مطالعه که از نوع توصیفی است نگرش و عملکرد 102 نفر از دانشجویان پزشکی ( کارآموز و کارورز ) و 13 نفر از اساتید گروه داخلی که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند پیرامون برگ شرح حال و معاینه فیزیکی در بیمارستان دانشگاهی امیر المومنین (ع ) دانشگاه علوم پزشکی اراک سنجیده شد. جهت مقایسه نگرش و عملکرد دانشجویان به روش خود اظهاری از پرسشنامه ای روا و پایا بر اساس نظرات کارشناسی و مطالعه پایلوت با آلفای کورنباخ 83/. بر اساس مقیاس لیکرت 5 قسمتی استفاده شد. سپس میانگین ها و نسبت های به دست آمده با تست تی و کای اسکوئر مقایسه شد. جهت تعین نگرش و ایده های اساتید نیز از پرسشنامه نسبتا مشابهی استفاده شد. بیش از 75 ٪ شرکت کنندگان در مطالعه نگرش قابل قبولی نسبت به شرح حال گیری و معاینه فیزیکی و اجزاء مختلف آن داشتند . و تفاوت معنی داری بین جنس و مقطع تحصیلی در این خصوص وجود نداشت. 70 تا 85٪ دانشجویان همیشه و تقریبا همیشه مبادرت به نگارش شکایت اصلی ،بیماری فعلی، دارو های در حال مصرف و حساسیت ،سوابق فامیلی ، مرور بر سیستم ها و معاینه فیزیکی داشتند. 25 تا 30٪ دانشجویان هرگز و تقریبا هرگز نگارش اطلاعات هویتی، سابقه اجتماعی ،معاینه و مرور بر سیستم پوست مو ناخن و چشم ،معاینه گردن ،دستگاه تناسلی، اندوکرین، وضعیت روانی و سیستم عروقی را مد نظر نداشتند. با توجه به نتایج این مطالعه انجام تغیراتی در برگ شرح حال و معاینه فیزیکی کار آموزی به شکل مختصر نمودن برخی از قسمت ها نظیر اطلاعات هویتی و اضافه نمودن بخش هایی نظیر سابقه فردی و اجتماعی اعتیاد مرور بر سیستم ها معاینه سیستم خون و اندوکرین همراه با خطوط راهنما و مورد توافق همه بخش های فوق تخصصی گروه داخلی لازم و ضروری است از طرفی توجه بیشتر به آموزش شرح حال گیری و استفاده گسترده تر از شرح حال کار آموزان ضروری است

زمینه و هدف: دیابت بارداری به عنوان عدم تحمل گلوکز تعریف می شود و برای اولین بار طی بارداری تشخیص داده می شود. برخی مطالعات نقش کمرین را در روند ایجاد دیابت بارداری نشان می دهند. در این مطالعه، برای اولین بار همراهی چند شکلی rs17173608 و rs4721 ژن کمرین با احتمال ابتلا به دیابت بارداری در جامعه زنان شهر اراک بررسی گردید. روش: در این مطالعه موردی- شاهدی، 130 زن با دیابت بارداری و 160 زن باردار با تست تحمل گلوکز طبیعی انتخاب شدند. دیابت بارداری با تست تحمل گلوکز خوراکی و بر اساس معیار جدید کارگروه مطالعات بارداری انجمن بین المللی دیابت مورد تایید قرار گرفت. dna از خون تام حاوی edta استخراج گردید. چند شکلی( پلی مرفیسم ) ژن کمرین با استفاده از روش t-arms pcr و rflp- pcr تعیین شد. یافته ها: یافته های ما نشان داد که اختلاف معنی داری در فراوانی ژنوتیپ های چند شکلیrs4721 ژن کمرین بین گروه مورد و شاهد وجود داشت (?2=7.44, df=2, p=0.02). فراوانی ژنوتیپ gg به طور معنی داری در زنان باردار غیر دیابتی نسبت به زنان با دیابت بارداری بیشتر بود. احتمالا این ژنوتیپ نقش حفاظتی در برابر ابتلا به دیابت بارداری دارد (odd ratio [or]= 0.48; 95%ci=0.24–0.98; p=0.04). دو گروه برای فراوانی آللی چندشکلی rs4721 اختلاف معنی داری با هم نداشتند (?2=3.5 , p=0.06). اختلاف معنی داری در فراوانی ژنوتیپی(?2=0.34 , p=0.34) و آللی (?2=2.02, p-value=0.155) چندشکلی rs17173608 بین گروه مورد و شاهد دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر برای اولین بار نشان داد که رابطه معنی داری بین چندشکلی rs4721 ژن کمرین و دیابت بارداری وجود دارد. از طرف دیگر چندشکلی rs17173608 با عدم تحمل گلوکز و دیابت بارداری همراهی نداشت. مطالعات بیشتر با حجم نمونه بیشتر و نژاد های مختلف برای تایید نتایج ما ضروری است

بهم خوردگی سیکل شبانه روزی ترشح انسولین وسایر هورمون های موثر در متابولیسم گلوکزدربیماران دیابتی تیپ2 اثبات شده است. مطالعات اپیدمیولوژیک در بیماران دیابتی نیزبه بروز1/5برابری کم خوابی دراین بیماران اشاره نموده اند. از آنجا که ملاتونین مسئول تنظیم سیکل شبانه روزی ترشح هورمون ها می باشددراین مطالعه اثر تجویز ملاتونین برپروفایل قندوچربی بیماران دیابتی تیپ2 بررسی شده است. مواد و روش ها: دراین کارآزمایی بالینی دو سوکور که به صورت قبل وبعد انجام شده است 64بیمار مبتلابه دیابت تیپ2 به صورت آسان انتخاب شده و 12هفته علاوه برداروهای معمول خوددارونمادریافت نموده اند؛سپس همه بیماران به مدت 12هفته با 6میلیگرم درروز ملاتونین درمان شدند.قندخون ناشتاوهموگلوبین گلیکوزیله(hba1c) و پروفایل چربی کلیه بیماران در بدو ورودبه مطالعه، هفته 12 و 24 اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: میانگین hba1cبیماران در ابتدا، هفته 12 و 24 به ترتیب (0/68±)7/65،(0/77±)7/37، (0/78±)7/16 بود که به صورت معنی داری کاهش داشت(0/0001>p). درمقایسه میانگین قندخون ناشتا نیزکاهش معنی داری پس از مداخله نسبت به وضعیت پایه(001/0>p) نشان داد. میزان hdl کلسترول سرم نیز به صورت معنی داری پس از مداخله نسبت به وضعیت پایه افزایش نشان داد(02/0=p) ولی در گروه مورد و سایر متغیرها تغییری دیده نشد.

عنوان: مقایسه ی شاخص های سلامت مادری و نوزادی بعد از زایمان و پیگیری آن به مدت 6ماه در مادران مبتلا به دیابت بارداری تحت درمان با انسولین و یا متفورمین استاد راهنما: دکتر محمدرضا رضوانفر، فوق تخصص غدد و متابولیسم، دانشیار دانشگاه استاد مشاور: دکتر بهمن صادقی سده، متخصص پزشکی اجتماعی، استادیار دانشگاه دیابت بارداری به شرایطی گفته می شود که افزایش قندخون برای اولین بار، در طی دوران بارداری دیده شود.دیابت بارداری ارتباط نزدیکی با افزایش مقاومت به انسولین دارد.هدف ما در این مطالعه مقایسه ی متفورمین و انسولین در دو گروه مجزا از مادران مبتلا به دیابت بارداری از نظر پیامدهای اولیه و ثانویه ی بارداری،شاخص های سلامت مادری و نوزادی و پیگیری آن ها به مدت 6 ماه بود که منتج به عدم تفاوت بین انسولین و متفورمین شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.