مدیریت غذادهی نقش مهمی را در جنبه‏های اقتصادی و زیست محیطی مزارع پرورش میگو ایفا می‏کند. این امر جنبه‏های اساسی از قبیل زمان، مکان و مقدار غذادهی را دربر می‏گیرد. راهبرد غذایی استفاده شده در پرورش تجاری میگو می‏تواند اثر مهمی بر کیفیت آب استخرهای پرورشی داشته باشد. در این آزمایش اثر 4 راهبرد متفاوت غذادهی (2، 4، 6 و 8 بار غذادهی در روز) بر رشد و بقاء میگوی سفید هندی (penaeus indicus)، شاخص‏های کیفیت آب و نرخ پوست‏اندازی در مدت 56 روز مطالعه و ارزیابی شد. میگوها ( میانگین وزن اولیه 0/02±1/56) با تراکم 20 عدد در متر مربع در داخل هر یک از تانک‏های قرار گرفته در سالن (16 تانک 350 لیتری) ذخیره‏سازی و با غذای پلت شده تجاری تغذیه شدند. وزن نهایی اندازه‏گیری شده در تیمارهای 2 و 4 بار غذادهی در روز نسبت به تیمارهای 6 و 8 بار غذادهی در روز به طور معنی‏داری کمتر بود ( p<0/05). بهترین (کمترین) میانگین fcr از 6 بار غذادهی در روز بدست آمد. میزان بقاء به طور معنی‏داری در بین تیمارها متفاوت بود ( p<0/05). بهترین میزان بقاء در تیمار 6 بار غذادهی بدست آمد. با افزایش دفعات غذادهی به بیش از 2 بار غذادهی در روز نرخ پوست‏اندازی به طور معنی‏داری کاهش یافت (p<05/0). شاخص‏های کیفیت آب ( شوری، اکسیژن محلول و دما) تفاوت معنی‏داری در بین تیمارها نداشتند ( p>0/05). اما، برخی شاخص‏های کیفیت آب (آمونیوم، نیتریت، نیترات، فسفات و ph) تفاوت معنی‏داری را در بین تیمارها نشان دادند ( p<0/05).

در این مطالعه بچه ماهیان انگشت قد قره برون پرورشی با محدوده وزنی 3 تا 5 گرم توسط تیمارهای مختلف ویتامین c شامل افزودن آسکوربیک اسید به میزان mg/kg 1000 جیره به جیره دستی تهیه شده (تیمار اول)؛ تزریق ویتامین c به میزان 2/0 میلی لیتر (mg/kg 1000 وزن بدن) در دو مرحله (تیمار دوم)؛ اضافه کردن آسکوربیک اسید به میزان mg/lit 1000 به آب محیط پرورشی به مدت 1 ساعت به صورت روزانه یکبار (تیمار سوم) و جیره دستی بدون ویتامین c (تیمار کنترل) به مدت 15 روز تغذیه شدند و توسط شوری های 8 و 14 ppt شوک داده شدند. سپس درصد بقا و مقادیر فاکتورهای استرس خون (گلوکز، پروتئین کل و کلسترول) و یونهای +na ،+ k و- cl سرم خون قبل از شوک و 24 و 48 ساعت بعد از شوک شوری مورد بررسی قرار گرفت. در 24 و 48 ساعت بعد از شوک شوری ppt 8، میزان بقا در تمامی تیمارها و تیمار کنترل 100% بود. در24ساعت اول پس از شوک شوری ppt 14 تمامی بچه ماهیان تیمار کنترل تلف گردیدند ولی در 3 تیمار دیگر هیچ گونه تلفاتی مشاهده نشد. در 24 ساعت دوم در ادامه روند آزمایش، درصد بقا در تیمارهای اول ، دوم و سوم به ترتیب ، 91% ، 91% و 66% بودند. فاکتورهای استرس خون در شوری ppt 8، تفاوت معنی داری در 24 ساعت اول و دوم بعد از آزمایش نشان نداد ولی در شوری ppt 14، در 24 ساعت اول بصورت معنی دار افزایش چشمگیری پیدا کرد اما در 24 ساعت دوم دوباره به صورت معنی دار کاهش پیدا کرد(p<./05). مقادیر کلر خون در شوری ppt 8 در 24 ساعت اول پس از شوک بین تیمارها و گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد اما در 24 ساعت دوم در ادامه روند آزمایش در تیمار دوم با تیمارهای دیگر تفاوت معنی دار مشاهده شد به طوریکه سطوح آن در سرم خون بدون تغییر باقی ماند که این موضوع نشان دهنده این است که تزریق ویتامین c توانسته تغییرات سطوح کلر خون را کنترل نماید. در شوک شوری ppt 14 سطوح کلر خون ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت که این تغییرات معنی دار بود(p<./05). مقادیر سدیم و پتاسیم سرم خون در شوری ppt 8 در زمان های اول و دوم بعد از شوک تفاوت چندانی نداشت اما در شوک شوری ppt 14 در پی افزایش اولیه بعد از شوک، در 24 ساعت دوم در ادامه روند آزمایش در کلیه تیمارها کاهش یافت که این کاهش در تیمار دوم در میزان سدیم خون معنی دار بود (p<./05). نتایج این بررسی نشان می دهد که افزودن ویتامین c به صورت تیمارهای مختلف مورد استفاده در این مطالعه در بچه ماهیان قره برون پرورشی می تواند سبب افزایش نرخ بقا و ارتقای فعالیت سیستم تنظیم اسمزی گردد.