چکیده یکی از روشهای تغییر شکل پلاستیکی شدید (spd)، فرایند اغتشاشی اصطکاکی (fsp) می باشد که بر پایه جوشکاری اغتشاشی اصطکاکی (fsw) گسترش داده شده است. این روش به طور موفقیت آمیزی جهت اصلاح ریزساختار و افزایش خواص مکانیکی فلزات و نیز تولید کامپوزیت بکار رفته است. در این مطالعه هدف اصلی بررسی اثر افزودن ذرات کروم به زمینه مسی توسط فرایند اغتشاشی اصطکاکی است. به منظور ارزیابی ریزساختار و خواص کامپوزیت تولید شده به بررسی ریزساختار، ریزسختی، استحکام کششی و رفتار سایشی نمونه های تولید شده پرداخته شده است. ریزساختار نمونه ها توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ وارسی الکترونی، ریزسختی توسط دستگاه ریزسختی سنج ویکرز، استحکام کششی توسط دستگاه آزمایش کشش استاندارد و مقاومت به سایش به وسیله دستگاه پین روی دیسک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی ها نشان دادکه اندازه دانه های کامپوزیت تولیدی در منطقه متلاطم به شدت کاهش یافتند. همچنین ریزسختی نمونه ها در منطقه متلاطم افزایش چشمگیری نسبت به فلز پایه از خود نشان دادند. افزایش تعداد پاس باعث ایجاد ساختاری متقارن تر شد و سختی نمونه ها را نیز افزایش داد. نتایج حاصل از آزمایش سایش نشان داد که از نوسانات ضریب اصطکاک در کامپوزیت تولیدی کاسته شده و در نیروهای بالا این کاهش نوسانات بیشتر می باشد که نشان دهنده کارایی کامپوزیت تولیدی در نیروهای بالاست. از طرفی متوسط ضریب اصطکاک در نیروهای اعمالی 40 نیوتون نسبت به نیروی اعمالی 20 نیوتون کاهش پیدا کردند. کلمات کلیدی: مس خالص، فرایند اغتشاشی اصطکاکی، کامپوزیت مس- کروم، ریزسختی، آزمون سایش

هدف از انجام این پایان نامه کنترل همزمان موقعیت و نیروی سیستم های سرووپنوماتیک مبتنی بر کاراندازهای تناسبی است. همچنین بهبود عملکرد این سیستم ها به منظور توسعه کاربرد وسهولت استفاده و پیاده سازی آن ها مورد توجه بوده است. برای رسیدن به این اهداف، سه رویکرد مدل سازی سیستم های پنوماتیک مبتنی برشیرهای تناسبی، خطی سازی روابط، طراحی و پیاده سازی کنترل کننده های مناسب دنبال شده است.

سیستم تعلیق به عنوان یکی از تاثیرگذارترین اجزای خودرو در به منظور افزایش پایداری خودرو و راحتی سرنشین می باشد. معمولاً سیستم تعلیق بر اساس نوع کاربری خودرو و مشخصات نسبتا ثابتی طراحی می شود. بدیهی است که با فاصله گرفتن از نقاط طراحی و با اعمال ورودی های مختلف عملکرد آن از حالت مطلوب خارج می شود. تعلیق های نیمه فعال با تغییر خواص خود این امکان را بوجود می آورند تا با اعمال یک کنترل مناسب، نقاط طراحی شناوری بوجود آورند و سیستم تعلیق همواره در شرایط مطلوب عملکردی باشد. این تحقیق به تاثیر استفاده از دمپر مگنتورئولوژیکال، که به اختصار دمپر ام آر نامیده می شود، بر عملکرد سیستم تعلیق خودرو در کاهش ارتعاشات پرداخته است. این دمپر به عنوان المانی در سیستم محسوب می شود که امکان کنترل سیستم به صورت نیمه فعال را فراهم می سازد. آزمایش ها بصورت واقعی و بر روی خودرو انجام گرفته و همچنین برای صحه گذاری آزمون های انجام شده مدل دمپر وکنترلر ها در نرم افزار متلب شبیهسازی شده است. برای تحلیل عددی سیستم مدل های ریاضی پیشنهاد شده دمپر ام آر مورد بررسی قرار گرفته و مناسب ترین آنها انتخاب و در سیمولینک نرم افزار متلب شبیه سازی گردیده است. برای طراحی کنترلر و شبیه سازی تک ایستگاه از یک مدل یک چهارم خودرو با دو درجه آزادی استفاده شده و با بکار گیری کنترلر اسکای-هوک و مقایسه آنها با حالت بدون کنترل شده نشان داده شده که خوشسواری خودرو به میزان قابل توجهی بهبود یافته است.

این تحقیق به مدل سازی و تحلیل دینامیکی یک خودروی برون جاده ای که در دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی طراحی و ساخته شده، پرداخته است. برای این منظور مدل خودرو در محیط نرم افزار آدامز ساخته شده و تحلیل های مختلفی روی مکانیزم تعلیق، کیفیت فرمان پذیری و کیفیت سواری خودرو انجام شده و نقاط ضعف و قوت طرح شناسایی شده است. همچنین راهکارهایی برای بهبود رفتار خودرو ارائه شده است.