آنغوزه (ferula assa- foetida l.) گیاهی است بومی و انحصاری استپ‏های ایران و افغانستان متعلق به تیره چتریان (apiaceae)، با خواص دارویی و صنعتی منحصربفرد که آن را از سایر گونه‏های گیاهی متمایز می‏سازد. بذرهای آنغوزه همچون اکثر گیاهان این تیره دارای خواب نسبتا" طولانی بوده و کوتاه کردن دوره خواب و افزایش میزان جوانه‏زنی به روش‏های آزمایشگاهی می‏تواند در تکثیر و احیای این گیاه موثر واقع شود. در پژوهش حاضر با هدف دستیابی به ماده گیاهی کافی برای کشت درون شیشه‏ای و بهینه‏سازی ریزازدیادی گیاه آنغوزه، تأثیر تیمارهای مختلف فیزیکی و شیمیایی شامل سرما، آبشویی، هورمونga3 ، غلظت نمک‏های معدنی محیط کشت وهم‏چنین اثر سال بر شکستن خواب بذر و پرآوری (ریزازدیادی و ریشه‏زایی) این گیاه در شرایط آزمایشی، در قالب طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. در تیمار‏های مربوط به شکست خواب و جوانه‏زنی بذر، 30 لوله آزمایش که هر لوله حاوی یک بذر بود، به عنوان تکرار استفاده شد. آزمون چند دامنه‏ای دانکن نیز به منظور مقایسه میانگین‏ها به‏کار رفت. نتایج نشان داد استفاده از تیمارهای مختلف، تاثیر معنی‏داری بر شکست خواب و افزایش درصد جوانه‏زنی بذر آنغوزه داشت. به گونه‏ای که آبشویی بذر به مدت 6 ساعت با استفاده از سرمادهی مرطوب به مدت 2 هفته در دمای 4 درجه سانتی‏گراد، در محیط کشت ½ ms حاوی 10 میلی‏گرم بر لیترga3، منجر به شکست خواب بذر شده و میانگین جوانه‏زنی را تا 61 درصد در بذور یکساله نسبت به بذور تازه برداشت شده افزایش داد. در آزمایش‏های مربوط به پرآوری آنغوزه نیز، محیطms حاوی یک میلی‏گرم برلیتر هورمون bap در مقایسه با دیگر سیتوکینین‏های بکار رفته (کینتین و 2ip) و هم‏چنین 0/01 میلی‏گرم بر لیتر iba در مقایسه با (naa و پیکلورام)، مناسب‏ترین تیمار به منظور پرآوری گیاهچه‏ها و ایجاد ریشه‏های غده‏ای مناسب برای رشد و تکثیر متوالی گیاه، تشخیص داده شد. در این ترکیب هورمونی، میانگین ارتفاع گیاهچه، 3/96 سانتی‏متر بود که در مقایسه با شاهد (2/28 سانتی‏متر) به میزان 57/6 درصد افزایش نشان داده است. هم‏چنین تعداد ساقه جانبی نیز با میانگین 3 عدد نسبت به شاهد (یک ساقه) به ازای هر ریزنمونه بیشتر بوده است.

امروزه کارآفرینی سازمانی از یک سو به عنوان موتور حرکتی تولید و توسعه سازمانی و از سوی دیگر، پرورش دهنده و تقویت کننده روحیه نوآوری و بهره وری در منابع انسانی تلقی می شود. جهت اجرای یک استراتژی موفق کارآفرینانه سازمانی، شناسایی و بررسی نقش عوامل محیطی درونی سوق دهنده به سمت نوآوری و رفتار کارآفرینانه در درون سازمان ضروری می باشد. این پژوهش به دنبال ارزیابی میزان آمادگی سازمان برای کارآفرینی سازمانی است که با اندازه گیری شاخص های محیطی درونی ادراک شده توسط مدیران و کارکنان شکل می گیرد. برای جمع آوری داده ها از پیشینه پژوهشی موضوع و ابزار پیمایش استفاده شد. نمونه آماری پژوهش شامل 200 نفر از مدیران و کارکنان شرکت فرودگاه های کشور بوده که با نمونه گیری گروهی و به صورت تصادفی طبقه بندی شده تعیین گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ای با 48 سؤال است که اعتبار آن به روش آلفای کرونباخ ۸۰۹/۰ تعیین شد. نتایج حاصل از مرور ادبیات نشان دهنده وجود پنج شاخص محیطی درون سازمانی با عناوین حمایت مدیریت، آزادی عمل، پاداش/ تقویت، در دسترس بودن زمان و مرزهای سازمانی است. اعتبار الگوی مفهومی استخراج شده مربوط به هر یک از شاخص ها و زیرشاخص های آن ها با تحلیل عاملی تأییدی ارزیابی شد. سپس میزان آمادگی شرکت بر اساس آزمون میانگین محاسبه گردید. نتایج نشان داد که آمادگی شرکت برای اجرای یک استراتژی کارآفرینانه سازمانی در شرایط مطلوب نیست. نتایج آزمون در مورد اولویت بندی میانگین شاخص ها نشان داد شاخص مرزهای سازمانی در رتبه نخست و شاخص های در دسترس بودن زمان، آزادی عمل، پاداش/تقویت و حمایت مدیریت به ترتیب در رتبه های بعدی قرار دارند. همچنین نشان داده شد که میزان آمادگی سازمان ازنظر مدیران میانی با تفاوت معناداری نسبت به دیدگاه مدیران عملیاتی و کارکنان به وضعیت مطلوب نزدیک تر می باشد.