این تحقیق در صدد است تا تغذیه بیماران دیابتی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد و مساله تحقیق را به صورت یک مدل برنامه ریزی خطی چند هدفه ی فازی مطرح نموده و روش حل مناسبی برای آن ارائه نماید. پس از مرورادبیات مربوط به بهینه سازی رژیم غذایی بیماران دیابتی ، مساله برنامه ریزی خطی چند هدفه فازی با اعمال ضرایب فازی در قیود و محدودیت ها ، توابع هدف و همچنین با ضرایب فازی در مقادیر سمت راست محدودیت ها که همگی به صورت اعداد فازی مثلثی در نظر گرفته شده اند ، مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه ، نمونه ای کاربردی از مساله برنامه ریزی خطی چند هدفه فازی در رابطه با مدل تغذیه بهینه بیماران دیابتی در محیط فازی ارائه و حل شده است. رویکرد اول مرتبط با مینیمم کردن چربی و قند و همچنین ماکزیمم نمودن کربوهیدرات ها و فیبر دریافتی از مواد غذایی است . در رویکرد دوم ، مدل تغذیه که به صورت یک مسأله ی برنامه ریزی خطی فازی با دوتابع هدف می باشد ، با مینیمم کردن هزینه ی تمام شده و همچنین ماکزیمم نمودن مزه دریافتی در هر وعده غذایی ، به نتایج خوبی جهت ارائه یک رژیم غذایی مطلوب رسیدیم.

در این تحقیق ابتدا داده های تعادلی بخار-مایع حلالیت گاز co2 در محلولهای dipa، dipa+amp، dipa+pz و dipa+amp+pz در سه دمای 40، 55 و 70 درجه سانتیگراد و فشار 1 تا 40 بار با استفاده از دستگاه استاتیک فشار بالا اندازه گیری شد. سپس با استفاده از مدل electrolyte nrtl و برنامه aspen plus v.7.2 مدلسازی حلالیت گاز co2 در محلولهای آمینی dipa، amp، pz، dipa+amp، dipa+pz، amp+pz و dipa+amp+pz و حلالیت گاز h2s در محلولهای آبی آمینهای pz و dipa+pz در دما، فشار، غلظت و بارگذاری های مختلف با موفقیت انجام شد. پارامترهای ظرفیت و گرمای واکنش جذب گاز co2 برای محلولهای این تحقیق محاسبه و نتیجه شد که در هر دو حالت فشارهای بالا و پایین، مخلوط 24 درصد وزنی dipa، 13 درصد وزنی amp و 8 درصد وزنی pz بیشترین ظرفیت بارگذاری co2 را دارد و مقدار گرمای واکنش محلول های سه آمینه در دمای 55 درجه و بارگذاری 0/4 کمتر از محلولهای دیگر این تحقیق می باشد. مقدار انحراف متوسط مطلق پیش بینی مدل برای سیستم سه آمینه 20/3 درصد بود.

سبک شناسی از علوم ادبی است که امروزه اهمیت خاصی یافته است و یکی از شیوه های مهم برای پی بردن به ویژگی های یک اثر، تحلیل سبک شناختی آن بر اساس زبان و ویژگی های ادبی و فکری است. سبک عهد سلجوقی با روی کار آمدن سلجوقیان در قرن ششم شکل گرفت که حد واسط سبک خراسانی و عراقی است. مختصات شعری شاعران عهد سلجوقی از نظر بنیان زبان همان زبان خراسانی است اما از نظر فکری و به ویژه از نظر مختصات ادبی تحول عظیمی را داشته است که مهمترین آن تغییر قالب قصیده به غزل و دگرگونی مضمون از مدح و ستایش به عشق و عرفان بود. در رساله ی حاضر علاوه بر بحث درباره ی واژه ی سبک و تعاریف آن به بررسی سبک عهد سلجوقی و مختصات آن، تحلیل سبک شناختی اشعار چهار شاعر بزرگ این عهد (سنایی، انوری، مسعود سعد و ظهیر الدین فاریابی) و مقایسه ی غزل شاعران عهد سلجوقی و غزل سبک عراقی پرداخته ایم. با وجود برخی اشتراکات تفاوت های عمیقی بین غزل دو دوره وجود دارد که تحول سبک را به خوبی نشان می دهد.