سازند آسماری با سن الیگوسن- میوسن در میدان اهواز با گسترش قابل توجه عضو ماسه سنگ اهواز مشخص است. این عضو ماسه سنگی با میان لایه هایی از آهک، آهک ماسه ای، آهک دولومیتی و مارن قرار می گیرد. گسترش قابل ملاحظه ماسه سنگ اهواز در این میدان به سازند آسماری ارزش مخزنی خاصی داده است. مطالعات پتروگرافی در این سازند منجر به شناسایی 24 رخساره رسوبی شد که در قالب سه دسته رخساره شیمیایی و بیوشیمیایی، رخساره های مختلط آواری کربناته و رخساره های آواری معرفی شده اند. بر اساس بررسی های چینه نگاری سکانسی، سنگ مخزن آسماری شامل پنج سکانس رده سوم می باشد. هر سکانس با رسوبات آواری شاخص محیط کانالی شروع می شود که به سمت راس توالی بر محتوای کربنات و سیمان دولومیتی آنها افزوده می شود. بعد از بررسی رخساره ها و عوارض دیاژنزی حاکم بر آنها، این رخساره ها با توجه به نوع تخلخل غالب در آنها و عوارض دیاژنری در غالب نه گونه سنگی (rock type) معرفی گردیدند. به منظور درک بهتر تاثیر عوامل دیاژنزی در افزایش یا کاهش کیفیت مخزنی و ارتباط ان با ساختارهای سکانسی، گونه های سنگی در یک چارچوب چینه نگاری سکانسی مطالعه شدند. در بررسی های انجام شده 5 واحد جریانی شناسایی شده است که این واحدهای جریانی در چارچوب گونه های سنگی بررسی شدند. واحد جریانی 1دارای بهترین کیفیت مخزنی می باشد که منطبق برگونه سنگی 1 (ماسه سست) است. واحد جریانی 5 دارای پایین ترین کیفیت مخزنی است که منطبق بر گونه سنگی دولومادستون می باشد.

میدان نفتی پرسیاه، طاقدیس نسبتاً کوچکی در 35 کیلومتری شرق شهرستان مسجد سلیمان و از نظر موقعیت زمین شناسی در ناحیه فروافتاده دزفول شمالی قرار گرفته است. ابعاد طاقدیس پرسیاه حدود 19در 5/5 کیلومتر و روند آن شمال غرب- جنوب شرق می باشد. این طاقدیس توسط چهار گسل که تقریباً به صورت طولی و عرضی می باشند احاطه گردیده است. به طور کلی مخزن آسماری این میدان از دیدگاه ساختمانی و پارامترهای پتروفیزیکی با استفاده از نرم افزار rms برای اولین بار مدل سازی شد. مخزن آسماری در این میدان شامل 5 زون می باشد. با اطلاعات بدست آمده از نقشه ugc و مدل سازی ساختمانی مخزن، گسل های مشاهده شده از نوع معکوس بوده که شیب آنها به طور متوسط از ?80 در یال شمالی تا ?51 در یال جنوبی تغییر می نماید. به دلیل فعالیت گسلی بالا، تغییر ضخامت واحدهای سنگی در مخزن دیده می شود. زون 4 بیشترین و زون 5 کمترین تخلخل را دارند. بیشترین مقدار تخلخل در یال شمالی مشاهده می شود. زون های 3 و 4 بیشترین نسبت ntg را دارند. بررسی توزیع خواص پتروفیزیکی تخلخل و اشباع آب در زون های مختلف و نیز نقشه های نسبت ضخامت مفید به ضخامت کل زون های مخزن حاکی از این است که زون های 3، 4 و 1 به ترتیب بهترین زون های مخزنی در میدان مورد مطالعه می باشند. مدل سازی پارامترهای پتروفیزیکی مخزن نشان می دهد که کیفت مخزن از نظر پارامتر تخلخل در یال شمالی و از نظر اشباع آب در یال جنوبی بهترین وضعیت را دارد. بر اساس مدل ساخته شده می توان گفت که زون های 3 و 4 بهترین وضعیت را از نظر تخلخل دارند. زون 3 بالاترین میزان حجم نفت درجای مخزن را دارد.