پایان نامه حاضر به این سوال می پردازد که با توجه به اهمیت حوزه خلیج فارس در امنیت ایران، آیا حضور اتحادیه اروپا به عنوان یک قدرت مداخله گر در منطقه و روابط این اتحادیه با کشورهای حوزه خلیج فارس بر سیاست خارجی ایران تأثیرگذار است؟ در این صورت، این روابط چگونه باعث شکل گیری رفتار خارجی ایران می گردد؟ در پاسخ به این سوال در این نوشتار تلاش گردیده بعد از معرفی اتحادیه اروپا، ابتدا دلایل اهمیت منطقه خلیج فارس برای اتحادیه اروپا مشخص شود، بعد از آن موضوع همکاری های اتحادیه اروپا با کشورهای خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفته است و در نهایت به تأثیر این همکاری ها بر امنیت و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران پرداخته شده است. منطقه خلیج فارس از جهات مختلف از جمله موقعیت جغرافیایی و راهبردی اش و داشتن بازار بزرگ و ذخایر عظیم نفت و گاز، در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم مورد توجه روزافزون اتحادیه اروپا قرار گرفته است. اتحادیه اروپا تلاش می کند در رقابت با قدرت های بزرگ دیگر موقعیت خود را در این منطقه هرچه بیشتر مستحکم کند. از این رو دست به اتحادها و ائتلاف های بزرگ اقتصادی، نظامی و سیاسی با کشورهای حوزه خلیج فارس می زند تا راه های بیشتری برای حضور در منطقه بیابد. این در حالی است که یکی از اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مطابق با قانون اساسی این کشور، مقابله با حضور قدرت های بیگانه در منطقه است. بنابراین به هر میزان مداخله-گری قدرت های بزرگ از جمله اتحادیه اروپا در منطقه خلیج فارس گسترش یابد امنیت جمهوری اسلامی ایران بیشتر در معرض تهدید قرار می گیرد. و در نتیجه جمهوری اسلامی ایران برای رفع احساس ناامنی و انزوا سعی در افزایش قدرت خود از طریق اتخاذ سیاست هایی چون امت محوری و ایجاد پیوندهای سیاسی و اقتصادی با کشورهای انقلابی و ... می کند که در طول این پایان نامه تلاش می گردد این موارد بررسی شوند.

رفتار سیاسی شهروندان اشکال و انواع متنوعی دارد، در این میان رفتار انتخاباتی یکی از مهمترین ، متداول ترین و معقول ترین شکل رفتار سیاسی در تمامی جوامع، بویژه جوامع مردمسالار است با این حال کم و کیف رفتار انتخاباتی شهروندان در هر جامعه ای متاثر سنت های تاریخی ، فرهنگی ،سیاسی و... متفاوت می باشد. این ویژگی ها در زمانها و مکانهای مختلف، تأثیرات متفاوتی بر نتایج انتخابات باقی می گذارند. نگاهی به انتخابات برگزار شده پس از انقلاب اسلامی گویای اهمیّت و برجستگی دو انتخابات ریاست جمهوری سال های 76 و 88 است. هدف اصلی پژوهش پیش رو بررسی این مسأله است که عوامل سیاسی(رقابت سیاسی،مداخله بیگانگان، نقش رسانه) و عوامل اقتصادی تا چه حدی بر رفتار انتخاباتی شهروندان شیرازی در دو انتخابات یادشده تأثیر گذار بوده است؟ روش به کار رفته در این پژوهش، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، با استناد به روش دلفی، کارشناسان و خبرگان شهر شیراز هستند که انتخابات ریاست جمهوری سالهای 76 و 88 ایران را تجربه کرده اند؛ بر این اساس 180 نفر به عنوان نمونه، تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، انتخاب گردیده اند. ابزار پژوهش نیز پرسشنامه است که اعتبار آن با استفاده از روش اعتبار صوری و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ تعیین گردیده است. یافته های پژوهش نشان می دهد، که متغیرهای عوامل اقتصادی، رقابت سیاسی و مداخله بیگانگان، تأثیر متفاوتی را بر رفتار انتخاباتی شهروندان شیرازی در انتخابات ریاست جمهوری88 نسبت به انتخابات 76 داشته است.

یکی از مفاهیم مهم و اساسی در جهان سیاست قدرت است؛ قدرت دارای سرشتی متحول و پویا است، لذا در طول دوران تطّور تاریخی خود متغییر گردیده است. در دنیای کنونی قدرت از حالت سخت افزاری به در آمده و ابعاد نرم افزاری آن مورد توجه سیاستمداران و سیاست شناسان قرار گرفته است. لذا امروزه استفاده از قدرت نرم در صدر برنامه ها و اولویت های کشورهای مختلف قرار دارد. قدرت نرم آن بعد از قدرت است که با ذهن و افکار جامعه هدف سروکار دارد و دارای منابع و مولفه های خاصی نسبت به قدرت از نوع کلاسیک یا سخت آن است. از عمده ترین منابع قدرت نرم می توان به فرهنگ، ارزشها و سیاست های داخلی و سیاست خارجی یک کشور نام برد.ایران بعنوان یکی از کشورهای منطقه خاورمیانه که دارای پیشینه ی قوی فرهنگی، تاریخی و تمدنی است، قابلیت تأثیرگذاری و اعمال قدرت از نوع نرم را داراست، لذا به نظر می رسد منابع قدرت نرم ایران در سه محور سیاسی( ایدئولوژی یا انقلاب اسلامی، رهبری، اتحاد و انسجام اسلامی)، محور فرهنگی که در دو بخش عمده ی پیشینه و سابقه ی تمدنی مشترک با کشورهای منطقه و زبان و ادبیات فارسی می باشد و منابع اقتصادی که در دو بخش رشد اقتصادی و اقتصاد دانش بنیان آمده است که همگی می توانند به مثابه قدرت نرم ایران عمل نمایند. در این پژوهش ما قصد داریم منابع قدرت نرم ایران را بازشناسی و معرفی نمائیم که پس از تحقیق و تتبع این نتیجه حاصل گردید که عمده ی قدرت نرم ایران بواسطه ی اینکه عصر، عصر سیاست فرهنگی است و همچنین ایران کشوری با غنای فرهنگی و تمدنی است و نهایتاً سلاح قدرت نرم بیشتر نرم افزاری است و فرهنگ بصورت نرم در جامعه هدف اثر گذار است، در حوزه ی فرهنگی متمرکز گردیده است.روش ما در این پژوهش بصورت تحلیلی – توصیفی است که در این پژوهش از منابع کتابخانه ای و اینترنتی استفاده شده است.

در میان قدرت های بزرگ روسیه بیشترین قدمت در روابط سیاسی با ایران را دارد. آنچه که در قرون گذشته مبنای این روابط را شکل می داد بیش از هر چیز به قرار گرفتن این کشور در شمال ایران،تجارت و بازرگانی و وجود اشتراکات قومی و فرهنگی برخی از جمهوری های مستقل این کشور با مردم ایران بازمی گشت. در دوران پهلوی دوم خرید تسلیحاتی و مشارکت در برخی پروژه های اقتصادی نیز به عوامل بالا اضافه گردید. در هر دو دوره فوق الذکر فضای رقابت و تهدید بستر روابط دو کشور را شکل می داد اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی بویژه از دهه 90 به بعد روابط دو کشور براساس همکاری و نه ترس و تهدید شکل گرفت. با توجه به چرخش در سیاست خارجی دوکشور از تهدید به همکاری سوال مهم و اساسی که این پژوهش قصد پرداختن به آن را دارد این است که کدام عامل بیشترین تاثیر را در این تغییر داشته است؟ و چرا امروز شاهد نارضایتی بخش هایی از جامعه نسبت به تداوم این روابط می باشیم؟ در پاسخ به سوال اصلی چهار فرضیه مطرح می گردد: فرضیه نخست به نقش رقابت و توافقات امریکا و روسیه، فرضیه دوم سوابق تاریخی و تجربیات دو کشور، فرضیه سوم نیاز متقابل به همکاری در آسیای میانه و قفقاز و فرضیه چهارم تاثیر عامل ژئوپلتیک در توسعه همکاری های دو کشور را بررسی می کند. یافته های پژوهش نشان می دهد که علی رغم تاثیر گذاری سه فرضیه دیگر فرضیه چهارم نقش تعیین کننده و اصلی در بهبود روابط ایران و مسکو بازی کرده است. برای انجام پژوهش از روش کتابخانه ای و تحلیل داده ها استفاده شده است.

یکی از کارکردهای احزاب سیاسی، تجمیع و تألیف خواسته های مردم و انتقال آن خواسته ها به دستگاه سیاسی و نمادهای تصمیم گیری است. همان طور که موریس دوورژه می گوید، احزاب ترجمان نیروهای اجتماعی به شمار می روند و خواسته های گروه، طبقه و نیروی اجتماعی که از آن برآمده اند را تأمین می کنند. معمولاً این هدف از طریق کسب و حفظ قدرت توسط احزاب در نظام انتخاباتی تحقّق می یابد. بررسی کارکرد احزاب در جامعه ایران، نشان دهنده آن است که احزاب به ویژه از زمان کودتای 28 مرداد به بعد ناکارآمد بوده اند. بنابراین بررسی وضعیت بحران مشارکت و بحران مشروعیت در رژیم پهلوی دوم و روش هایی که آن رژیم برای غلبه بر بحران های مزبور انتخاب کرد، حائز اهمیت فراوان است. یکی از روش هایی که رژیم پهلوی دوم برای فائق آمدن بر بحران مشارکت و مشروعیت در پیش گرفت، تشکیل احزاب سیاسی از بالا بود. ازجمله این احزاب، حزب مردم، ملیون، ایران نوین و حزب رستاخیز بودند که بعد از کودتای 28مرداد1332 تشکیل و تا اوان سرنگونی رژیم پهلوی دوم به حیات خود ادامه دادند. موضوع این پایان نامه، بررسی احزاب دولتی، نقش و کارکرد آن در بازه ی زمانی سال های 1339 تا 1357 هست. سوال اصلی ما در این پژوهش این است: انگیزه تشکیل احزاب دولتی ایران در عصر پهلوی دوم چه بوده و آنها در تحولات سیاسی-اجتماعی این دوره چه نقشی ایفا کرده اند؟ فرضیه ی پژوهش عبارت است از این که نظام سیاسی پهلوی دوم به منظور رفع بحران های سیاسی به ویژه مشروعیت، مشارکت و ثبات سیاسی دست به تأسیس احزاب دولتی زد. بنابراین تلاش می گردد به روش کیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی، این موضوع مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد.

یکی از مسائل مورد بررسی در حوزه اندیشه سیاسی، توجه به انسان شناسی و نقش آن در شکل دادن به آراء سیاسی متفکران و فیلسوفان است. در این میان مصباح یزدی و مجتهد شبستری به عنوان دو تن از برجسته ترین متفکرانی که آراء سیاسی شان فضای سیاسی کشور را متاثر از خود کرده است، مورد توجه قرار گرفته اند. بنابراین، سوال اصلی که پژوهش حاضر قصد دارد به آن بپردازد این است که، انسان شناسی این دو شخصیت چه تاثیری بر آراء سیاسی آن ها داشته است؟ فرضیه رساله بر این اساس استوار است که، مصباح یزدی در چارچوب فلسفه اسلامی و مشخصا فلسفه متعالیه به ارائه یک انسان شناسی دینی - فلسفی مبادرت ورزیده و سپس بر اساس نوع نگاه خود درباره انسان و عقل، به ضرورت وحی و نبوت و از دریچه آن به رابطه دین و سیاست پرداخته است. شبستری نیز با پذیرش گفتمان مدرنیته، عقلانیت مورد تاکید در این گفتمان را وجهه همت خود قرار داده و سپس به تبیین رابطه دین و سیاست توجه کرده است. برای بررسی این فرضیه از روش هرمنوتیک فلسفی هانس گئورگ گادامر یعنی توجه به نقش پیش فهم ها و پیش فرض ها در فهم متن استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که تاکید بر وجه کمال طلبی حقیقت وجودی انسان (روح) و عدم کفایت عقل وی برای تامین کمال موردنظر در اندیشه مصباح، راه را برای حکومت ولایی در اندیشه ایشان باز نموده است، این در حالی است که مبنا بودن عنصر آزادی برای تعریف انسان و در نظر گرفتن سطحی از عقلانیت برای وی در اداره امور دنیوی خویش در اندیشه شبستری به گرایش او نسبت به یک نظام سیاسی دموکراتیک انجامیده است.

چکیده ندارد.