نام پژوهشگر: وحید کرمی

تحلیل و طراحی شیفت دهنده فاز باند وسیع
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه صنعتی (نوشیروانی) بابل - دانشکده برق 1392
  وحید کرمی   حسین میارنعیمی

شیفت دهنده فاز یک بلوک دو قطبی است که در آن اختلاف فاز بین ورودی و خروجی با یک سیگنال کنترلی تنظیم می شود. شیفت دهنده های فاز به دو دسته آنالوگ و دیجیتال تقسیم می شوند. در نوع دیجیتال تنها می توان به مقادیر گسسته ای از فاز دست پیدا کرد اما در نوع آنالوگ تغییر فاز پیوسته ممکن است. در دسته بندی دیگر، شیفت دهنده های فاز را می توان به دو دسته غیرفعال و فعال تقسیم بندی کرد. در نوع غیرفعال از ترانزیستور فقط به عنوان کلید استفاده می شود، اما در نوع فعال از ترانزیستور به عنوان تقویت کننده استفاده می شود.هدف از این تحقیق طراحی یک شیفت دهنده فاز فعال چهار بیتی با تغییرات فاز از 0 تا 360 درجه و با قابلیت عمل کرد در محدوده فرکانسی چند گیگاهرتز می باشد. شیفت فاز دلخواه در این روش از طریق جمع فازوری دو سیگنال ورودی با اختلاف فاز 90 درجه و دامنه های مناسب برای ایجاد شیفت فاز مورد نیاز به دست می آید. سیگنال های با اختلاف فاز 90 درجه، توسط فیلتر تمام گذر متعامد ایجاد می شوند. از آن جا که در این نوع از شیفت دهنده های فاز یکی از عوامل تاثیرگذار بر دقت عمل کرد مدار عدم دقت کامل مدار متعامد ساز در قسمت ورودی است، در ساختار پیشنهادی مکانیسم کنترلی در نظر گرفته شده است به گونه ای که مدار به صورت خودکار خطای ناشی از بخش متعامدساز را برطرف و جبران می کند. برای این منظور اختلاف فاز ایجادشده در خروجی با مقدار مورد نظر مقایسه و اختلاف آن ها به عنوان سیگنال خطا در نظر گرفته می شود و از روی آن جریان های دنباله طبقات به گونه ای باز تنظیم می گردد که خطای فاز ایجادشده صفر گردد.برای ارزیابی مدار پیشنهادی، مدار در بازه فرکانسی 1- 7 گیگاهرتز طراحی گردید و شبیه سازی های زیادی در تکنولوژی 0.18 میکرون cmos انجام شد. شبیه سازیها نشان داده اند که مدار پیشنهادی قادر است شیفت فازهای مورد نظر را در محدوده فرکانسی تعریف شده با حداکثر خطای فاز 2.46 درجه ایجاد نماید. حداکثر خطای بهره نیز برای مدار فوق 0.36db به دست آمد.

بررسی پارامترهای سایش آستنیت باقی مانده در یک نوع چدن سفید کم آلیاژ سخت شونده از حالت ریخته گری
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه یزد - دانشکده مهندسی موادو متالورژی 1393
  وحید کرمی   مسعود مصلایی پور یزدی

چکیده با پیشرفت صنعت در زمینه تولید آلیاژهای مهندسی، نیاز به آلیاژهای مقاوم به سایش چدنی در تجهیزات مقاوم به سایش روز به روز بیشتر می گردد. هر دسته از چدن های مقاوم به سایش، دارای خواص مکانیکی مشخصی با گستره ای از مقادیر مختلف عناصر آلیاژی هستند. با افزایش روز به روز قیمت جهانی عناصر آلیاژی در سال های اخیر و هزینه های مضاعف عملیات حرارتی ضروری برای انواع آلیاژهای مقاوم به سایش، تولید بسیاری از چدن ها و فولادهای مقاوم به سایش متداول را غیر اقتصادی نموده است. در این پژوهش به بررسی ریز ساختاری و خواص سایشی یک نوع چدن سفید کم آلیاژ در مقایسه با چدن سفید معمولی پرداخته شده است. حضور همزمان مقادیر معینی از عناصر آلیاژی در این نوع چدن سفید کم آلیاژ موجب تشکیل مخلوطی از فازهای مختلف نظیر کاربیدهای یوتکتیکی و ثانویه، مارتنزیت سوزنی و بشقابی در کنار آستنیت باقی مانده می گردند. عدم کارایی نایتال به عنوان یک محلول اچ متداول، شناسایی ریز ساختارهای چند فازی را با مشکلات زیادی روبه رو می کند. در بررسی های متالوگرافی، تکنیک های جدید اچ تک مرحله ای و دو مرحله ای رنگی شیمیایی متفاوتی به منظور رنگی سازی فازهای مختلف بررسی گردیده اند. به همین منظور آستنیت باقی محلول های اچ مختلفی به رنگ قهوه ای ظاهر گردید. مارتنزیت بشقابی و سوزنی نیز با به کار گیری تکنیک-های اچ تک مرحله ای آمونیوم پرسولفات %5 به رنگ قهوه ای روشن و با استفاده از محلول کالینگ شماره 1 و تکنیک های اچ دو مرحله ای بر پایه گلیسرجیا و ماربل به رنگ قهوه ای تیره، و با استفاده از محلول آمونیوم پرسولفات 10% به رنگ آبی آشکار گردید. همچنین ذرات کاربید ثانویه با تکنیک اچ تک مرحله ای کالینگ شماره 1 و تکنیک های اچ دو مرحله ای بر پایه گلیسرجیا و ماربل به رنگ سفید و به صورت ذرات ریز پراکنده در آستنیت باقی مانده ظاهر گردیده است. مشاهدات متالوگرافی فوق توسط آنالیز xrd و بررسی های میکروسکوپ الکترونی sem تایید گردیده اند. ? آزمون سایش برای مقایسه رفتار سایشی چدن سفید پرلیتی و چدن سفید کم آلیاژ با استفاده از آزمون پین روی دیسک در بار گذاری های 80، 100، 120 و n140 مورد بررسی قرار گرفت. در این تست از دیسک های ساینده با جنس فولاد 100cr6 و سختیhrc 62 استفاده گردید. خصوصیات میکرو ساختاری، ضریب اصطکاک، کاهش وزن و میکرو سختی سنجی فاز ها در هر دو آلیاژ مورد بررسی قرار گرفت. برای کمترین بارگذاری (n80) کاهش وزن در چدن سفید معمولی mg92/7 و برای چدن سفید کم آلیاژ mg73/2 می باشد و در بیشترین بار (n140) کاهش وزن برای چدن سفید معمولی mg65/12 و برای چدن سفید کم آلیاژ به شدت به مقدارmg 26/8 کاهش یافته است. در بارگذاری های کمتر در نمونه چدن سفید کم آلیاژ ترک و شکست هایی در کاربیدهای m3c دیده شد. بررسی ها نشان می دهد که مقاومت به سایش نمونه ها متاثر از میکرو ساختار آن ها می باشد به طوری که در چدن سفید کم آلیاژ طی تنش های مکانیکی آستنیت باقی مانده به مارتنزیت تبدیل می گردد. که این موضوع خود باعث افزایش مقاومت به سایش این نوع چدن گردیده است که از خصوصیات این چدن مغزی نرم با زمینه آستنیت باقی مانده و سطحی سخت با ساختار زمینه مارتنزیت و کاربیدهای m3c می باشد. در خصوص زمینه آستنیتی به نظر می رسید که نرخ سایشی به سختی پوشش سطحی بستگی دارد نه به سختی ماده ای که تغییر شکل نیافته است. تغییر استحاله آستنیت باقی مانده به مارتنزیت و تشکیل مقادیر قابل توجهی مارتنزیت در سطوح نمونه های سایشی توسط تصاویر الکترونی sem نشان داده شده است.