گونه وی ول (quercus libani) در زاگرس شمالی و در جنگل های پیرانشهر و سردشت (آذربایجان غربی) و بانه و مریوان (استان کردستان) پراکنش دارد. در زاگرس شمالی به دلیل برداشت های سنتی و عرفی از جنگل (بیشتر به صورت گلازنی و قطع درختان) ساختار توده های جنگلی و ویژگی های کمی و کیفی درختان تغییر کرده است. به منظور بررسی اثر گلازنی بر رویش قطری و برخی مشخصه های کمی وی ول، یک شان گلا به مساحت 5/2 هکتار و یک توده کمتر دست خورده (واقع در قبرستان) به مساحت 65/0 هکتار با شرایط فیزیوگرافی مشابه در روستای بلکه شهرستان بانه انتخاب شدند. برای بررسی ویژگی های ساختاری، در توده کمتر دست خورده (با حذف اثر حاشیه ای) و شان گلا آماربرداری صددرصد انجام گرفت و مشخصات کمی درختان نمونه (قطر برابر سینه، قطر یقه، ارتفاع کل، طول تاج و دو قطر عمود بر هم تاج) اندازه گیری شد. همچنین برای محاسبه رویش قطری، در شان گلا 19 اصله و در توده کمتر دست خورده 26 اصله وی ول با مبدأ رویشی شاخه زاد به صورت تصادفی به عنوان درخت نمونه انتخاب و از هر درخت نمونه یک جفت نمونه رویشی با استفاده از مته سال سنج از ارتفاع 50 سانتی متری استخراج شد. در نمونه های برداشت شده رویش جاری سالانه اندازه گیری و متوسط رویش جاری سالانه در طبقات قطری در توده کمتر دست خورده و شان گلا تعیین شد. نرمال بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کولموگرف- سمیرنف و مقایسه مشخصه های کمی و رویش قطری درختان در توده کمتر دست خورده و شان گلا با استفاده از آزمون independent - samples t test انجام شد. نتایج نشان داد که بین مشخصه های کمی قطر برابر سینه، طول تنه، سطح تاج و ارتفاع کل (ارتفاع در طبقات قطری میانی) درختان وی ول در توده کمتر دست خورده و شان گلا در سطح یک درصد اختلاف معنی داری وجود دارد، به طوری که، مقدار این مشخصه های کمی در توده کمتر دست خورده بیشتر از شان گلا بود ولی بین مشخصه کمی طول تاج در توده کمتر دست خورده و شان گلا اختلاف معنی داری وجود ندارد. همچنین متوسط رویش قطری در شان گلا41/3 و در توده کمتر دست-خورده 2/2 میلی متر بدست آمد و بین متوسط رویش قطری درختان در توده کمتر دست خورده و شان گلا در سطح یک درصد تفاوت معنی داری وجود داشت.

چکیده ندارد.

جنگل های مانگرو یکی از اکوسیستم های منحصربه فرد نواحی گرمسیری دنیا محسوب می گردند. این جنگل ها به دلیل کارکردهای فراوانی همچون تهیه ی چوب سوخت و ساختمانی، تهیه ی عسل، تهیه ی زغال، ایجاد ناحیه ی مناسب به عنوان زیستگاه بسیاری از آبزیان و غیره همواره مورد بهره برداری جوامع مختلف بوده و هستند و امروزه نیز علاوه بر فوائد اشاره شده، به دلیل وجود مناظر بدیع و بسیار زیبای آن ها که تلفیقی از اکوسیستم دریا و خشکی است، در صنعت اکوتوریسم بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. بنابراین حفاظت و توسعه ی جنگل های مانگرو ایران که بدلیل قرار گرفتن در خشک ترین و کم باران ترین نواحی مانگرو دنیا از بارز ترین نوع این جنگل ها می باشند، ضروری به نظر می رسد. این تحقیق در راستای هدف فوق به پتانسیل سنجی منطقه ی هلر با وسعت 300 هکتار که در شمال شرقی جزیره ی قشم واقع شده به منظور توسعه ی جنگل های مانگرو می پردازد. برای این منظور پس از شناسایی منطقه، عوامل موثر بر رشد و توسعه ی مانگروها با توجه به مطالعاتی که در این جنگل ها صورت گرفته بود، شناسایی گردیدند. این عوامل عبارتند از آب و هوا، جزرومد، ساختار ساحل، فاصله از خور، عوامل خاکی و عرض جغرافیایی که از این میان عواملی که در منطقه ی هلر تا ثیرگذار بودند در نظر گرفته شده و سایر عوامل حذف گردیدند. سپس با استفاده از یک شبکه ی آماربرداری منظم تصادفی- سیستماتیک با فواصل 300×300 متر نقاط نمونه گیری مشخص شدند که از آن نواحی و در عمق 20-0 سانتی متری از سطح زمین نمونه های خاک برداشت شدند و برخی از مهم ترین خواص فیزیکوشیمیایی آن ها از جمله اسیدیته، میزان سدیم، میزان منیزیم، هدایت الکتریکی، درصد اشباع، درصد شن، درصد رس، درصد سیلت، نسبت جذب سدیم و میزان سدیم تبادلی مورد آزمایش و اندازه گیری قرار گرفتند و سپس به کمک نرم افزارهای سامانه اطلاعات جغرافیایی gis و با استفاده از تصاویر ماهواره ای irs سال 2003، نقشه های موضوعی مورد نیاز تهیه گردیدند و پس از روی هم گذاری لایه های مختلف اطلاعاتی( نقشه ها)، نقشه ی نهایی استخراج گردید که بیانگر اراضی مناسب توسعه ی حرّا در منطقه می باشد. در نهایت 13/571 هکتار از مساحت منطقه که 4/56 درصد از کل عرصه و حدود 19 درصد از ناحیه ی جزرومدی را شامل می گردد، دارای قابلیت توسعه شناسایی شد.

آتش¬سوزی¬ جنگل¬ها چه منشأ طبیعی و چه انسانی داشته باشند، یک خطر اکولوژیکی محسوب می¬شوند که تأثیرات عمیقی بر پوشش زمین، کاربری اراضی، تولیدات، اقتصاد محلی، انتشار گاز و سلامتی دارند. شناسایی عوامل مؤثر در وقوع آتش¬سوزی و پهنه¬بندی خطر آن یکی از ابزارهای اساسی جهت دستیابی به راهکارهای کنترل و مقابله با آتش¬سوزی است. در این تحقیق تهیه¬ی نقشه¬ی نواحی دارای خطر آتش-سوزی جنگل بر پایه¬ی پوشش گیاهی، فاکتورهای توپوگرافی، اقلیمی، انسانی، فاصله از جاده¬ها و رودخانه¬ها، در بخشی از حوزه¬ی پاوه¬رود به وسعت حدود 14880 هکتار صورت پذیرفت. سنجش از دور(rs) و سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis) نقش اساسی در این زمینه داشته و برای بدست آوردن حساسیت و اتصال فاکتورهای مؤثر در آتش¬سوزی جنگل به¬منظور مشخص کردن نقشه¬ی خطر آتش-سوزی جنگل بکار گرفته شدند. ابتدا با انجام عملیات میدانی و استفاده از gps نقشه¬ی پراکنش مناطق آتش¬سوزی تهیه و رقومی گردید. در مرحله بعد با بکارگیری روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) فاکتورهای مؤثر در بروز و انتشار آتش¬سوزی به صورت زوجی مقایسه و وزن هر یک از عوامل که مبین میزان تأثیر آن¬ها بود، محاسبه گردید. با توجه به مقادیر کمی وزن هر یک از عوامل، نقشه¬ی وزنی هر عامل تهیه و در نهایت اقدام به تهیه¬ی نقشه¬ی پهنه¬بندی خطر آتش¬سوزی با استفاده از لایه¬های وزنی و ضریب وزنی مربوط به هر یک از عوامل گردید. پنج طبقه از دامنه¬ی خطر آتش¬سوزی جنگل از خیلی زیاد تا خیلی کم مشتق شدند. نقشه¬ی بدست آمده تطبیق زیادی با مکان¬های واقعی مورد آتش¬سوزی داشت. نتایج نشان داد حدود 90 درصد از مناطق آتش¬سوزی¬ شده در پهنه¬هایی با خطر زیاد قرار دارند. بنابراین نقشه¬ی نواحی دارای خطر آتش¬سوزی جنگل می¬تواند راهنمای مفیدی برای مدیریت آتش¬سوزی جنگل باشد و استراتژی پیشگیری بسیار مهمی به شمار می¬رود.

این تحقیق در جنگل دویسه به وسعت 660 هکتار واقع در شمالشرقی شهرستان مریوان در استان کردستان انجام گرفته است. گونه های اصلی تشکیل دهنده این جنگل بلوط می باشند که سه گونه از آن به نامهای برو ، مازووار و ویول در این جنگل وجود دارند که اکثرا بصورت شاخه زاد می باشند. بررسی تجدید حیات طبیعی گونه های بلوط در دو بخش تجدید حیات دانه زاد (نونهال و نهال) و تجدید حیات شاخه زاد (جست) صورت گرفته است.