این پژوهش با هدف بررسی تاثیر قارچ میکوریز آربوسکولار (fّ(amّ و باکتری هایpgpr بر شاخص های رشد گیاه گوجه فرنگی در خاک های آلوده به کادمیوم و سرب انجام شد. بدین منظور دو آزمایش گلخانه-ای جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتور های آزمایش اول شامل موجود زنده در چهار سطح شاهد (b0f0)، باکتری (b1f0)، قارچ (b0f1) و اثر توأم باکتری و قارچ (b1f1) و چهار سطح کادمیوم (0، 50، 100 و 200 میلی گرم در کیلو گرم) و برای آزمایش دوم فاکتور ها شامل موجود زنده در چهار سطح شاهد (b0f0)، باکتری (b1f0)، قارچ (b0f1) و اثر توأم باکتری و قارچ (b1f1) و چهار سطح سرب (0، 250، 500 و 1000 میلی گرم در کیلوگرم) بود. نتایج نشان داد که در هر دو آزمایش، افزایش سطح کادمیوم و سرب، باعث کاهش معنی دار وزن خشک اندام هوایی ریشه، میزان کلروفیل، ارتفاع گیاه، کاروتنوئید، درصد کلنیزاسیون ریشه و تعداد اسپور قارچ میکوریز شد، همچنین غلظت و جذب کادمیوم و سرب در ریشه و اندام هوایی، کارایی استخراج و جذب گیاهی افزایش یافت. حداکثر جذب کادمیوم در ریشه و اندام هوایی مربوط به تیمار قارچ بود که به ترتیب افزایش 16/2 و 42/3 برابر نسبت به تیمار شاهد (عدم تلقیح) داشت. در بین تیمار های میکروبی حداکثر غلظت سرب در ریشه و اندام هوایی مربوط به تیمار توأم قارچ و باکتری بود که به ترتیب افزایش 46/1 و 8/6 برابر نسبت به تیمار شاهد داشت. کمترین مقدار جذب و غلظت سرب در اندام هوایی، کارایی استخراج، انتقال و جذب گیاهی نسبت به تیمار شاهد (عدم تلقیح) مربوط به اثر توأم باکتری و قارچ بود. با توجه به نتایج این پژوهش تلقیح قارچ بیشترین تأثیر را در انتقال کادمیوم به اندام هوایی ، تلقیح توأم قارچ با باکتری در تجمع سرب در ریشه و تلقیح جداگانه باکتری در استخرج و انتقال سرب به اندام هوایی نقش موثری داشته اند.

دیازینون از حشره کش های ارگانوفسفره غیر سیستماتیک است که در گذشته در ساختمان های مسکونی برای کنترل سوسک، بید، مورچه، کک استفاده شده است. اگرچه کاربرد خانگی آن ممنوع شده است اما در حال حاضر از این سم برای کاربردهای کشاورزی استفاده می شود. کاربرد گسترده آن در زمین های کشاورزی سبب آلودگی محیط زیست شده است. مطالعه حاضر با هدف شناسایی باکتری های تجزیه کننده ی سم دیازینون انجام شد. از 50 نمونه خاک آلوده به این سم نمونه برداری شد. پس از آماده سازی نمونه های خاک و کشت آن ها، باکتری های رشد یافته خالص سازی گردید.و بر اساس ویژگی های فنوتیپی مطابق با مرجع برگی و شباهت های فیلو ژنتیکی ژن 16srrna شناسایی شدند بررسی رشد باکتری در حضور مقدارهای مختلفی از سم دیازینون نشان داد که با افزایش مقدار سم دیازینون تا ppm 350 رشد باکتری افزایش پیدا می کند و غلظت های بیش تر از آن سبب کاهش رشد باکتری می شود. نتایج آزمایش های بیوشیمیایی و بررسی توالی یابی ایزوله های باکتریایی a12,a9,a7,a2 نشان می دهد که این باکتری ها گونه و یا سویه هایی از pseudomonas sp ،xanthomonas sp ،stenotrophomonas maltophilia، enterobacter sp می باشند. بررسی کاهش مقدار سم دیازینون از محیط کشت آلوده به روش اسپکتروسکوپی (uv-vis) انجام شد. افزایش مدت زمان رشد باکتری حذف مقدار دیازینون از محیط کشت را افزایش داد. باکتری های شناسایی شده می توانند در پاکسازی خاک های آلوده به این سم مورد استفاده قرار گیرند.