رخساره های دونین پسین در شمال کرمان گسترش دارند. در این مطالعه بیواستراتیگرافی و پائلو اکولوژی رخنمونهای گریک و هروز که به ترتیب در شرق و غرب ناودیس هجدک قرار دارند مورد بررسی قرار گرفت. برشهای مذکور دارای فسیلهایی از بازوپایان، مرجانها، بریوزوئرها، استروماتوپوروئیدها و کرینوئیدها میباشند. مطالعه بازوپایان در برشهای مورد مطالعه منجر به شناسایی 21 گونه به شرح زیر گردید. ripidorhynchus sp., spirifer rhukensis, cyrtospirifer verneuili, anathyris helmerensii, composita sp., cyrtospirifer asiaticus, adolfia sp., cyptonella tripliata, dichospirifer periformis, uchtospirifer multiplicatus, cyphoterorhynchus koraghensis, spinatrypina robusta, spinatrypina chitralensis, spinatrypina sp., schelwienella percha, shizophoria impress, pyramida spirifer, dichospirifer sp., cyphoterorhynchus sp., cyrtospirifer sp., cyrtospirifer crassiplicatus. :مرجانهای این مناطق شامل: disphyllum caespitosum, disphyllum sp., hexagonaria hexagona, thomnopora sp., macgeea ponderosa. هستند. سنگواره های فوق سن دونین پسین را برای لایه های در بردارنده می نمایند که در محیط پلت فورم ته نشست شده اند. همچنین بازوپایان دونین پسین کرمان، طبس، البرز و افغانستان مورد مقایسه قرار گرفت.

چکیده نهشته های فسیل دار کامبرین در کرمان جهت تعیین سن دقیق ، بازسازی محیط رسوبی ، جغرافیای دیرینه و نیز معرفی تریلوبیت های شاخص قابل توجه می باشند. اگرچه نهشته های رسوبی کامبرین در شمال و جنوب شرق کرمان وجود داشته و حاوی مجموعه غنی از تریلوبیت ها ، براکیوپودها، اثر فسیل ها و استروماتولیت ها می باشند ، اما مطالعات جامعی بر روی آنها انجام نشده است. در این مطالعه 7 برش از نهشته های کامبرین ، از جنوب شرقی کرمان تا کوهبنان مورد بررسی دقیق قرار گرفته است. در این نواحی ، بیرون زدگی های کامبرین زیرین تا فوقانی حاوی تریلوبیت هستند. در مجموع 850 نمونه جمع آوری گردیده که از میان آنها 24 جنس و گونه شناسایی گردیده اند. تریلوبیت های شناسایی شده متعلق به 4 خانواده می باشند . این تریلوبیت ها عبارت اند از: anomocarella sp , lioparella sp., kermanella sp. , kermanella kuhbananensis., stoecklinia kermalella lata. iranolessia sp., iranolessia pisiformis ., chelidonocephalus? (farsia) ., afganocare lategenatum, stoecklinia spinosa conocephalina sp., anomocarella megalurus., تریلوبیت ها سنی معادل با کامبرین زیرین تا بالایی را برای برش های مورد بررسی نشان می دهند. همچنین اثر فسیل های زیر نیز شناسایی و معرفی گردیده اند: paleophycus isp. ,planolites isp. ,phycodes isp. ,monomorphichnus isp. crossopodia isp siphonites isp. hormosiroidea isp. protopaleoictyom isp. ,bicavichnites isp. باتوجه به وجود فونای تریلوبیتی میتوان این برونزد ها را به 3 بیوزون تقسیم نمود که شامل بیوزن های r. neotlingi و k. kuhbananensis و iranoleesia pisiformis می توان برشهای مورد مطالعه را با سازند درنجال در شرق ایران و عضو های 1-3 میلا در شمال ایران مقایسه نمود.

به منظور شناسایی و رده بندی فسیل ها، پالئواکولوژی و کمواستراتیگرافی نهشته های مارنی کرتاسه میانی در منطقه کرمان، سه برش چینه شناسی باغین، بساب و هنوج در نواحی غرب و شمال غرب کرمان انتخاب و مارن های آنها مورد نمونه برداری و بررسی قرار گرفتند. این مارن ها در برش های باغین و بساب سن آپتین پسین- سنومانین زیرین را داشته و در منطقه هنوج متعلق به سنومانین بالایی-تورونین می باشند. نهشته های تخریبی به سمت بالا به آهک های متوسط تا ضخیم لایه ختم می شوند. از نهشته های مارنی این مناطق مجموعه متنوعی از ماکروفسیل ها، فرامینیفرها و استراکدها به دست آمده است. برای اولین بار تعداد 16 جنس و گونه از خارداران، 17 جنس و گونه از بازوپایان به همراه 17 جنس از مرجان ها، 1 جنس از اکتوکرالیا و 39 جنس و گونه از استراکدها از مناطق مورد مطالعه گزارش می شود. خارداران این مناطق به شدت اندمیک بوده، در حالی که بازوپایان شناسایی شده از مناطق مختلفی از اروپا گزارش شده اند. مطالعات انجام شده در دو برش باغین و بساب منجر به گزارش تعداد 4 گونه از خارداران و 1 گونه جدید از بازوپایان گردیده است، همچنین پدیده دو شکلی جنسی نیز در یک خاردار جدید کاسیدولویید از منطقه باغین گزارش شده است. مجموعه فسیل های شناسایی شده در برش های باغین، بساب و هنوج نشان دهنده محیطی گرم، کم عمق و فلات قاره ای در زمان نهشته شدن رسوبات می باشند. با توجه به شواهد فسیل شناسی می توان نتیجه گرفت که برش باغین کم عمق تر از برش بساب بوده است، علاوه بر این عدم حضور خارداران بلع کننده رسوبات و نیز انواع منظم در برش هنوج نشان می دهد که عمق آب در برش هنوج عمیق تر از نواحی باغین و بساب بوده است. حضور همزمان استراکدهای پلاتی کوپید و پودوکوپید در این نهشته ها بیانگر محیطی مناسب و فاقد تنش است که با تنوع بالای فرامینیفرها و ماکروفسیل ها نیز تایید می گردد. با مطالعات کمواسترتیگرافی مشخص گردید که مقطع باغین کامل تر از مقطع بساب می باشد. همچنین تطابق داده های ژئوشیمیایی و بیواستراتیگرافی نشان می دهد که تغییر در جوامع فسیلی در برش های مورد مطالعه اساسا تحت تاثیر نوسانات منحنی کربن بوده است و تغییر در میزان منحنی اکسیژن تاثیر قابل توجهی در این رابطه نداشته است.

به منظور بررسی و مطالعه سنگ چینه نگاری و زیست چینه نگاری نهشته های دونین بالایی در ایران مرکزی مقطع سراشک انتخاب گردید. این مقطع در 70 کیلومتری شمال شرق شهر کرمان و در 65 کیلومتری جنوب شهرستان راور قرار دارد. دونین بالایی در این مقطع شامل رسوبات فرازنین با 237 متر ضخامت می باشد و عمدتاً شامل آهک با میان لایه های دولومیت است که به شش واحد سنگ چینه نگاری تقسیم می شود این واحد ها عبارتند از: ماسه سنگ قرمز آرکوزیک، آهک ماسه ای،کوارتزیت سفید رنگ، آهک دولومیتی،کوارتزیت سفید رنگ و واحدآهکی. مرز زیرین این برش بصورت گسله است که بر روی رسوبات سری دزو (کامبرین زیرین) قرار می گیرد. کربونیفر در این ناحیه حضور ندارد و به عنوان گپ چینه شناسی معرفی می شود و راس برش بصورت گسله بوسیله رسوبات پرمین پوشیده می شود . در این برش درشت سنگواره های مرجان، براکیوپود و ماهی و ریز سنگواره های کنودونت و ماهی مورد بررسی دقیق قرار گرفته اند. مطالعه روی کنودونت های بدست آمده سبب تشخیص سه بایوزون کنودونتی گردیده است. بایوزون اول lower falsiovalis zone می باشد و در قسمت پایین با حضور ancyrodella pristine مشخص می گردد که مشخص کننده مرز بین ژیوتین و فرازنین است. مجموعه کنودونتی به طور کلی مشخص کننده lower falsiovalis zone to lower rhenana- ?linguiformis zones می باشد.

نهشته های دوره ژوراسیک در ایران مرکزی وهمچنین البرز و کپه داغ شامل دو چرخه رسوبی مجزا به نام های گروه شمشک (تریاس بالایی- ژوراسیک میانی) و گروه مگو (ژوراسیک بالایی-کرتاسه آغازی) می باشد.گروه شمشک در ایران مرکزی شامل چهار سازند نایبند، آب حاجی(شمشک)، بادامو و هجدک می باشد. سازند بادامو نامی است که به نهشته های کربناتی مربوط به زمان اواخر توآرسین زیرین- باژوسین میانی در جنوب ایران مرکزی و در ناحیه کرمان داده شده است. برش الگوی آن در روستای تیتو (در 17 کیلومتری شمال- شمال شرق زرند) قرار دارد. سازند بادامو حاوی فسیل های دریایی از جمله آمونیت می باشد. برش مورد مطالعه در 24 کیلومتری غرب کرمان واقع شده است. در دو لایه از برش آمونیت وجود دارد یک لایه آهکی در وسط برش و یک لایه مارنی در بالا. مطالعه آمونیت های مربوط به لایه مارن بالایی منجر به شناسایی 7 جنس و10 گونه گردید که همگی متعلق به زون زیستی sauzei به سن باژوسین پیشین می باشند. ظهور آمونیت و بلمنیت در بخش میانی برش حاکی از افزایش عمق است و پس از آن پیدایش براکیوپود نشان از کاهش عمق دارد.پیدایش مجدد آمونیت در بالای برش دلیلی بر افزایش دوباره عمق می باشد. مقایسه فونای مطالعه شده با فونای همزمان در مدیترانه و شمال غربی اروپا نشان دهنده تشابه حوضه ایران با حوضه شمال غربی اروپا در این زمان می باشد.

نظر به اهمیت کنودونت‎ها در تقسیمات چینه‎نگاری پالئوزوئیک و گسترش قابل توجه نهشته‎های دونین پسین و کربونیفر پیشین در منطقه کرمان سه برش چینه‎شناسی (حور، هوتک و شمس آباد) در شمال استان کرمان انتخاب و بویژه بر اساس کنودونت‎ها و بقایای ماهیان مورد مطالعه قرار گرفتند. مجموعه کنودونت‎های بدست آمده از برش حور شامل 20 گونه متعلق به دو جنس polygnathus و icriodus بوده و سنی معادل فرازنین پسین را نشان می‎دهند. 3 زیست زون کنودونتی در این برش به شرح ذیل شناسایی گردید. زیست زون 1( ?older than lower rhenana zone) زیست زون 2 (lower rhenana zone) زیست زون 3 ( upper rhenana to linguiformis zones) در برش هوتک کنودونت‎ها شامل 28 گونه متعلق به جنس‎های polygnathus، icriodus، pelekysgnathus، bispathodus، cladygnathus، siphonodella، gnathodus، protognathodus و mehlina هستند که سنی معادل فامنین پیشین تا تورنازین پسین را برای بخش اندازه‎گیری شده معرفی می‎نمایند. 5 زیست زون کنودونتی در این برش تعیین گردید که عبارتند از: زیست زون 1 middle triangularis – lower crepida zones)) زیست زون 2middle crepida – lower rhomboidea zones) ) زیست زون 3 (barren interval, ?upper rhomboidea - upper praesulcata zones). زیست زون 4 zones) sulcata – lower crenulata) زیست زون 5 (upper crenulata – ancholaris-latus zones) در برش شمس آباد 6 جنس و گونه کنودونت و 14 جنس و گونه براکیوپود از افق‎های فرازنین و فامنین بدست آمد. علاوه بر کنودونت‎ها مجموعه متنوعی از دندان و فلس ماهیان کندریکتین شامل 14 جنس و گونه از برش هوتک و تعداد 5 جنس و گونه از برش حور بدست آمد. بررسی گستره سنی و گزارش‎های متعدد از حضور این قطعات در نقاط مختلف ایران و جهان حاکی از این است که حضور آنها با زیست زون‎های کنودونتی تعیین شده مطابقت دارد. همچنین تعدادی براکیوپود نیز از برش های هوتک و شمس‎آباد بدست آمد که اغلب آنها به نهشته‎های فامنین تعلق دارند. بررسی رخساره‎های زیستی کنودونت‎ها و قطعات ماهیان در برش‎های مورد مطالعه نشان می‎دهد که سکانس دونین پسین در مناطق مذکور در شرایط محیطی کم‎عمق نهشته شده و بیانگر بیوفاسیس icriodid-polygnathid می باشد. حضور فراوان مجموعه غنی از انواع خانواده‎های بی‎مهره‎گان نیز صحت این مطلب را تایید می‎نماید. در لایه‎های ابتدای تورنازین برش هوتک نیز جنس‎های polygnathus و clydagnathus غالب می‎باشند که شاخص محیط کم عمق می‎باشند ولی در تورنازین پسین (upper crenulata–ancholaris–latus zones) با توجه به حضور گونه‎هایی نظیر siphonodella و gnathodus که از نظر اکولوژیکی محدود به زیستگاه‎های عمیق (basin or deeper subtaidal) می‎باشند، به نظر می‎رسد که محیط رسوبی کمی عمیق‎تر شده باشد.

به منظور مطالعه زیست چینه نگاری و سیستماتیک خارپوستان در نهشته های سازند آبدراز، در برش های پادها و روستای آبدراز در شمال شرق کپه داغ به ترتیب در 75 کیلومتری شرق مشهد و 25 کیلومتری گردنه مزدوران که به سمت شرق منشعب است، انتخاب و نمونه برداری از آن انجام گرفت. نهشته های کرتاسه بالایی در این برش ها، در قاعده از مارن های خاکستری رنگ به ستبرای 526 و 507.5 متر تشکیل شده است. قسمت بالایی این نهشته ها به سنگ آهک های گل سفیدی ختم می شود. مرز زیرین سازند آبدراز با سازند آیتامیر بصورت پاراکونفورمیتی و در مرز بالایی آن با سازند آب تلخ بصورت همشیب و همراه با پیوستگی رسوبی می باشد. این برش ها ، دارای تنوع بسیار خوبی از ماکروفسیل ها (خارداران، آمونیت ها, گاستروپودها و دوکفه ای ها) و میکروفسیل ها می باشند، که حاکی از شرایط مطلوب و مناسب محیطی در زمان ته نشست این لایه هاست. در این تحقیق تعداد 62 نمونه فسیلی سالم و 40 نمونه ی نیمه سالم مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. بررسی های زیست چینه نگاری منجر به شناسایی 12 گونه از خارداران از خانواده های micrasteridae, echinocorythidae, conulida, cardiasteridae, و holasteridae گردید که منجر به شناسایی 6 گونه برای اولین بار از ایران گردید و مشخصه ی سن تورونین- کامپانین می باشند. مجموعه های ماکروفسیلی در این برش، نشان دهنده محیطی گرم و کم عمق با شوری نرمال برای این نهشته ها می باشد.

تطابق تصاویری که از منابع مختلف به دست آمده است از مسائل پیچیده در پردازش تصاویر دیجیتال است. در این بین، تطابق تصاویر هوائی و ماهواره ای به علت وجود مشکلاتی مانند تصویربرداری توسط دو منبع متفاوت با مشخصات متفاوت و در دو زمان مختلف، وجود نویزهای گوناگون، تار شدگی تصاویر، تغییر مقیاس، چرخش، تبدیل افاین، کجی و تغییر روشنایی بر پیچیدگی مسئله افزوده است. از طرفی در کاربردهای بلادرنگ، کاهش پیچیدگی های محاسباتی نقش مهمی در امکان پذیر بودن تحقق سیستم ایفا می کند. در برخی از کاربردهای تطابق تصاویر هوائی و ماهواره ای که در آن مشخصات هندسی تصویربردار، تا حدودی از قبل مشخص است، مقدار تقریبی دو پارامتر مقیاس و چرخش تصاویر، موجود است. هدف این پایان نامه، طراحی الگوریتم هایی با پیچیدگی محاسباتی کم برای تطابق سریع تصاویر هوائی و ماهواره ای است که با دانستن تقریبی این دو پارامتر سرعت اجرای روش مناسب بوده و از دقت خوبی جهت تطابق برخوردار باشد. بنابراین دو روش پیشنهاد شده است، روش اول روش مبتنی بر توصیف گر فریک (freak) نامیده شده است. این روش ابتدا الگوی نمونه برداری را مطابق با تصویر هدف تغییر اندازه می دهد و الگو که به صورت دایره ای است بر روی تصویر مرجع حرکت داده و بردار توصیف گر برای پیکسل ها به دست می آید و از این بردارها جهت تطابق استفاده می شود. با توجه به اینکه در مقیاس های کم می توان برای پیکسل های کمتری بردار توصیف گر ایجاد نمود روش پیشنهادی دارای سرعت خوبی است. این روش تا مقیاس 6 از سرعت بهتری نسبت به بقیه روش ها برخوردار است. روش دوم که روش آشکارساز کپی است تاکنون جهت یافتن کپی در ویدئو استفاده شده است. در این تحقیق با اعمال تغییراتی در ساختار این روش برای تطابق تصاویر به کار برده شده است. نحوه ی جستجوی این روش با پنجره ی مربعی انجام می شود و میزان جابجایی این پنجره به اندازه 20 پیکسل است. نتایج این روش نشان می دهد که نسبت به روش سیفت (sift) دارای سرعت بهتری است. تعداد تصاویر مورد آزمایش 65 تصویر ماهواره ای، 30 تصویر هوائی و 95 تصویر با دوربین گرفته شده هستند. نتایج شبیه سازی با استفاده از کتابخانه ی opencv در محیط visual studio انجام شده است.

به منظور مطالعه سیستماتیک و پالئواکولوژی استراکدها و فرامینیفرهای نهشته های دریایی الیگو-میوسن (سازند قم) در حوضه های قم و اصفهان-سیرجان، چهار برش چینه شناسی بوجان (شرق سیرجان)، ورکان (جنوب غرب کاشان)، نطنز و خورآباد (جنوب شرق قم) انتخاب و مورد نمونه برداری و بررسی قرار گرفتند. بر اساس فرامینیفرها، سن سازند قم در نواحی مورد مطالعه روپلین-بوردیگالین می باشد. در مجموع 17 جنس و 61 گونه از استراکدها مورد شناسایی قرار گرفت. گونه های مختلف جنس های hermanites، paracypris، cytherella، aurila، neonesidea، bairdia و pontocypris از روپلین تا بوردیگالین و در اکثر برش ها گسترش داشته اند. در حوضه پیش کمان همواره استراکدهای پودوکوپید غالب بوده ولی در حوضه پس کمان معمولا پلاتی کوپیدها غالب می باشند. بر اساس نسبت پلاتی کوپید/پودوکوپید، در زمان رسوبگذاری نهشته های مارنی حوضه های پیش کمان (برش های بوجان و ورکان) و پس کمان (برش های نطنز و خورآباد)، به ترتیب شرایط اکولوژیکی مساعد و نامساعد حاکم بوده است. تنوع و فراوانی زیاد فرامینیفرهای بنتیک بزرگ همراه با حضور جلبک قرمز و مرجان بیانگر حاکمیت آب های گرم نواحی گرمسیری تا نیمه گرمسیری می باشد. رسوبگذاری سازند قم در هر دو حوضه رسوبی در روپلین شروع شده است. همه برش ها در محیط رمپ/شلف های داخلی و میانی نهشته شده اند. تنوع رخساره ها و ریزرخساره ها در حوضه پس کمان بیشتر از حوضه پیش کمان می باشد. ریزرخساره های شناسایی شده بیانگر یک روند عمیق شدگی رو به بالا در برش های بوجان و نطنز و روند کم عمق شدگی در برش خورآباد می باشد. برش های بوجان و نطنز در محیط های لاگونی، سد ریفی و دریای باز نهشته شده، با این حال، به سمت شمال غرب (برش های ورکان و نطنز)، مرجان ها قادر به تشکیل سد ریفی نبوده اند. کاهش نهشته های لاگونی و افزایش نهشته های دریای باز از جنوب شرق به سمت شمال غرب، بیانگر افزایش نسبی عمق حوضه ها به سمت بخش میانی ایران می باشد. در حوضه پیش کمان در نتیجه ارتباط دائمی با آبهای آزاد، همواره شرایط دریایی حاکم بوده، ولی در حوضه پس کمان (در میوسن پیشین) ارتباط با آبهای آزاد قطع شده و مانع مبادله بین آبهای محصور در خشکی و دریاهای باز شده است.

به منظورشناسایی ایکنوفسیل ها، سیستماتیک، پالئواکولوژی، ایکنواستراتیگرافی، ایکنوفاسیس و محیط رسوبی و رفتارشناسی ایکنوفسیل های نهشته های فلیشی کرتاسه بالایی کرمان، برش چینه شناسی به نام رباط در ناحیه کرمان انتخاب و رسوبات آواری آن مورد نمونه برداری و بررسی قرار گرفته است. سن نهشته های فلیشی در برش رباط سنومانین- تورونین می باشد. برای اولین بار تعداد37 ایکنوگونه متعلق به 18 ایکنوجنس از منطقه ی مورد مطالعه گزارش می گردد. دراین برش، با توجه به تنوع و فراوانی ایکنوفسیل های دریایی و براساس محتوای ایکنولوژیکی می توان 7 واحد را تشخیص داد. نهشته های فلیشی از نظر محتوای لیتولوژیکی شامل 10 واحد مجزا، عمدتا آواری، تناوبی از ماسه سنگ سیلتی، سیلتستون، آهک ماسه ای، آهک شیلی با سیمان گلی می باشدکه توسط جریانات توربیدایتی نهشته شده اند. مطالعات ایکنوتاکسونومیک دلالت بر وجود مجموعه ای با تنوع بالا از ایکنوفسیل ها داردکه نشان دهنده ی میزان اکسیژن کافی در برش مورد مطالعه درزمان نهشته شدن رسوبات دارد.تنوع و آشفتگی زیستی بالا در برش مورد مطالعه نشان دهنده ی فعالیت چشمگیر فونای دریایی در برش رباط می باشد. ایکنوفاسیس های شناسایی شده، مربوط به محیط های ساحلی (littoral)، دریایی نیمه عمیق (bathyal)و عمیق دریایی(abyssal) می باشند.

مطالعه صورت گرفته پیرامون ماکروفسیل های گیاهی برش باب هوتک که برای نخستین بار مورد مطالعه سیستماتیک قرار گرفته، منجر به شناسایی 17 جنس و 34 گونه متعلق به راسته های سرخس ها (فیلیکال ها)، سیکادال ها، مخروطیان (کنیفرال ها)، سیکادوئیدال ها (بنه تیتال ها)، دم اسبیان (اکوئیزتال ها) و کوریستواسپرمال ها شده است. از این میان گونه های: taeniopteris sp., williamsonia asseretoi, ctenozamites sp., nilssonia bozorga, neocalamites ishpushtensis, ptilophyllum vasekgahense, coniopteris tatungensis, phlebopteris formosa, pachypteris lanceolata برای اولین بار از شمال کرمان گزارش می شوند. با توجه به ماکروفسیل های گیاهی یافت شده به خصوص گونه های؛ elatides thomasii, nilssonia friziensis, nilssonia macrophylla, coniopteris hymenophylloides, klukia exilis سن ژوراسیک میانی که توسط محققین دیگر نیز گزارش شده مورد تأیید است و سن اوایل ژوراسیک میانی (باژوسین- باتونین) پیشنهاد می گردد. در این تحقیق نمونه هایی از چوب های فسیل شده به صورت نا برجا، ریشه و نمونه هایی از دانه یافت شد که این دانه ها احتمالاً متعلق به راسته های بنه تیتال ها و سیکادال ها می باشند. نمونه هایی از اندام های زایا از قبیل مخروط های نر متعلق به گونه elatides thomassii و مخروط ماده متعلق به نیلسونیال ها بنام beania afghanensis و فروند های زایای مربوط به جنس coniopteris و نیز اندام زایا (گل) بنه تیتال ها متعلق به گونه williamsonia asseretoii یافت شده همگی حاکی از این هستند که در منطقه مورد مطالعه شرایط مساعدی جهت رشد و تکثیر گیاهان در زمان ژوراسیک میانی مهیا بوده است. بیشترین فراوانی مربوط به راسته فیلیکال هاست که شامل گیاهان محیط های مرداب و ساحل مرطوب هستند، راسته های سیکادال ها و مخروطیان در رتبه های دوم و سوم جای دارند، بیشترین فراوانی بزرگ ترین قطعات فروند، مربوط به دو راسته فیلیکال ها و اکوئیزتال ها با اندازه 20 سانتی متر می باشد

برش گری شیخ از سازند میشان در 60 کیلومتری غرب شهرستان بندرعباس قرار گرفته است.از نظر سنگ شناسی، این سازند غالبا از سنگ آهک، مارن سنگ، مارن، سنگ آهک ماسه ای و سنگ آهک مارنی تشکیل شده است سازند میشان در منطقه مورد مطالعه با صرف نظر از مارن های میشان بالغ بر 370 متر ضخامت دارد.

چکیده: به منظور مطالعه تریلوبیت های نهشته های کامبرین پیشین- پسین، برش دوراهی شهداد در جنوب شرق کرمان به ضخامت 270 متر انتخاب و از آن نمونه برداری به عمل آمد. این نهشته ها از سنگ آهک دولومیتی، ماسه سنگ، سنگ آهک نازک لایه فسیل دار و میان لایه هایی از شیل تشکیل شده و حاوی تریلوبیت ها، بازوپایان، اثر فسیل ها و استروماتولیت ها می باشد که از این میان تریلوبیت ها مورد شناسایی و بررسی قرار گرفته اند. حاصل این مطالعه شناسایی 12 جنس و گونه تریلوبیتی است که سن کامبرین پیشین- پسین را برای برش مورد بررسی نشان می دهد. بر اساس حضور فسیل های تریلوبیت در این برش دو زون فسیلی قابل شناسایی است: 1- زون فسیلی kermanella kuhbananensis 2- زون فسیلی iranoleesia pisiformis همچنین تعداد 5 جنس و گونه از اثر فسیل ها شناسایی و معرفی گردیده اند که همگی اثر فسیل ها مشخصه کامبرین می باشند.

هدف اصلی این پژوهش مطالعه دیرینه شناسی و چینه شناسی بازوپایان دونین در استان کرمان و مقایسه آنها با سنگواره های گزارش شده از مناطق کرمان ، طبس ، البرز و جنوب غرب افغانستان بوده است . در این تحقیق از یک رخنمون در شمال کرمان به نام علی آباد کاسکوه نمونه برداری صورت گرفته و بدقت مورد مطالعه قرار داده شده است . تعداد 210 سنگواره بازوپا و 5 سنگواره مرجان مورد شناسایی قرار گرفتند . برای تقسیم بندی دیرینه شناسی بازوپایان از منابع ترتیز ( treatese ) مور، پایان نامه دکترای دکتر محمد داستان پور و سایر منابع از جمله پایان نامه های کارشناسی ارشد استفاده شد . سنگواره های spiriferidae , rhynchonelidae به ترتیب از فراوان ترین بازوپایان منطقه مورد مطالعه به شمار می روند . سنگواره های مذکور سن فراسنین و فامنین را برای رخنمون تعیین می نمایند .

چکیده ندارد.