پاشش سرد از نوترین روشهای پوشش دهی ضخیم، با نرخ بالای رسوب دهی، به شمار می رود. در این روش که از نیمه دوم دهه 90 میلادی در حال گسترش است، بر خلاف روشهای معمول پاشش گرم، ذرات تا پیش از برخورد به سطح ، کاملا جامد اند و بنابراین از بروز مسایل بعدی مربوط به انقباض ضمن انجماد پوشش و تنشهای پسماند جلوگیری می گردد. در صورتی که سرعت ذرات ، به سرعت هایی بیش از یک سرعت بحرانی که ویژه هر ماده ای است، برسد ، تنها دراثر انرژی جنبشی ذرات، پوشش هایی فشرده و محکم بر روی سطوح مواد فلزی یا عایق پدید می آید. گرمای آدیاباتیک ناشی از برخورد ذرات ، باعث ایجاد ناپایداری برشی و تشکیل جت می شود . با استفاده از مدلسازی دو بعدی کرنش مسطح، که با توجه به نتایج به دست آمده سازگاری خوبی با حالت مدلسازی دو بعدی تقارن-محوری دارد، از طریق شبیه سازی فرآیند، به صورت برخورد ذرات متعدد به سطح ، می توان ریزساختار کلی پوشش را پیش بینی کرد. این نتایج نشان دهنده آن است که میزان پخش شدن ذرات با گذشت زمان به خاطر کوبیده شدن توسط ذرات متعاقب ، بیشتر شده از اینرو ، میزان له شدگی ذره به عوامل دیگری به جز سرعت اولیه ذره بستگی دارد.